Bağ

8

    Derin bir nefes aldım ağır ağır, dün sabah gösterdiklerini hatırlamamış gibi yaparak inkar etmeye çalıştım ancak bunda başarılı olamadım. Gözlerim yorgunlukla kapanırken hatıralarım tekrar canlandı, genç bir adamın sesiydi kulaklarımı dolduran. Vlad konuşurken o da konuşuyordu beynimin içerisinde, benim bir ailem vardı. Ve Annem sandığım kadın aslında bir yabancıydı, ona kırgın  kızgın olmak istedim ancak onu bir daha göremeyebilme ihtimali her şeyi sildi süpürdü.  Kutunun içerisinde bir albüm çıkmıştı, albümü açarak kafamdaki sesin anlattığı gibi sakince anlamama yardımcı olarak anlatmaya başlamıştı.

" Bak bu bizim Annemiz, Alice" demişti fotoğraftaki kadını gösterirken

   Simsiyah gece karası saçları vardı beline hatta kalçasına kadar uzanıyordu,  mavi parlak gözleri kısılmış dudakları sevinçle yukarı doğru kıvrılmıştı. Uzun boyluydu benim gibi aslında ona benzer özelliklerimin olması beni şaşırtmıştı.  Gözlerimiz, saçlarımız, dudak kıvrımlarımız bile benzetilebilirdi ancak kessinlikle fotoğraftaki kadın doğa üstüydü.

" evet Tess, güzelliğini sana Miras bıraktı Annemiz. Tıpkı onun gibisin" demişti Vlad  bana özlemle bakarken

    Derince inceledim onu, üzerinde farklı desenlerle yapılmış elbise bedenini sarmıştı. Her kıvrımı muhteşem görünen bu kadının birinin koluna sarıldığını gördüğümde yanındaki heybetli adamı fark etmiş kaşlarım merakla çatılmıştı.

" O da Babamız, Bahoz. hep çocuklarım Annesinin büyüsünü Babasının Zekasını alacak diye konuşurdu ben kucağında otururken" demişti gülümseyerek

   Söylediği bu söz ile onun nadir gülümsemesine bakmıştım, sonra önümdeki fotoğrafa dönmüş

" yanılmış" Demiştim kısık sesle

" ona benziyorsun Vlad"

  Gözleri şaşkınlıkla beni bulmuş heyecanla nefes almıştı, sonra fotoğrafa dönmüş

" bu ilk evlendikleri zamana ait bir fotoğraf" demişti

    Uzun uzun bütün fotoğrafları anlatmış büyük Annemiz Annealine'yi yani dadım olarak bildiğim Rosaline'yi tanıtmıştı bana. Yıllarca onun benden kopuşunun acısını çeken gözlerim yaşların dökülmesine sebep olmuştu. En son sayfaya gelmiş  sayfayı çevirerek 3lü aile fotoğrafına bakmamı sağlamıştı. Alice tekli ağır işlemeli bir koltukta eli şişkin karnında oturmuştu bu da 3 değil 4 kişilik fotoğraf olduğunu anlamamı sağlamıştı. Gece karası saçlarını ensesinde toplamış çökmüş gözleri ile kameraya gülümsemeyi ihmal etmiyordu. Hemen yanında duran iki adama baktım, biri Babam Bahoz iken diğeri Vlad'dı. Daha genç hali de denebilirdi ama gözlerinin keskinliğinden bir şey kaybetmediği kesindi.

" son fotoğrafımız" demişti sıkıntıyla nefes alırken

" yorgundu Tess, ona rağmen süslenip hazırlandı. Elini hiç ayırmadığı seni tutarken gülümsemeyi ihmal etmeden baktı kameraya, ona asla üzgün olduğumuz bir fotoğrafı gösterme derdi bana ve Babamıza. Öyle de oldu, asla mutsuz bir fotoğraf çekmedik. O mükemmel bir kadındı" demişti hayran bir şekilde

   Sözler bittiğinde benim için özenle yaptırdığı mavi taşlı kolyeyi çıkarmıştı, gözlerimin mavi olacağına o kadar eminmiş ki Vlad'a genç bir kız olduğumda gözlerimin güzelliğinin daha da artması için bana tasmasını istediğini söylemiş. Ellerim boynumdaki kolyeyi bulurken derin bir nefesi daha ciğerlerime bahşettim, o muhteşem bir kadındı. Kolyenin yanında beliren altın yüzüğü çıkarmıştı Vlad sonra bu ise evleneceğim zaman eşimin hediyesiymiş, bana armağan ettiği başka bir yığın şey varken onun yeryüzündeki temsili olmak için bir an olsun geri adım almayacaktım.  Sadece fotoğrafları ve hediye ettiği eşyaları kalan kadın benim Annemdi. Benim için en güzel elbiselerini koyduğu büyük sandık bulunduğum odama gönderilmişti, bunları hamilelikte giyememiş ve kızım için özenle sakla Vlad demişti. Ona hayran oluyordum her saniye, üzerimde bulunan beyaz elbise dahi ona aitmiş.