Bağ

12

  Bir gün biri bana Vampir olduğumu ve kurt adamların Alfasından hamile olduğumu söyleseydi gülerdim hatta onun deli olduğunu düşünür hakaret ederdim ancak şimdi kendim bile inanır olmuştum. Önceleri rüya diyen zihnim gerçeği kavrayarak bana sunmuş başka bir seçenek bırakmamıştı, üzerimdeki elbisenin eteklerini düzelterek derin bir nefes aldım. Bu gün Vlad geliyordu, sabah erkenden haber verdirmiş geleceğini söylemişti. Camdan dışarı heyecanla bakarken son geçen günleri düşündüm, gözlerimi ne de çok korkuyla açmıştım öyle. Hatta öyle ki korkudan kalbim ağzımda atıyordu, Eva bana lanet bir iftira atmıştı.

  O an neden kendimi savunamadığımı bilmiyorum, herkese hatta Gisselle Machiavelli'ye bile sivri olan dilim başıma geleceklerin düşüncesi ile lal olmuştu. Uyandığımda Serena en ufak ayrıntısına kadar bana anlatmış artık en azından Eva olmadan rahat olabileceğimi söylemişti. Saraya eskiden az da olsa uğrayan Alfa sevgili Eva'sı gittiğinden beri gelmez olmuşken bu kadar öfke ve nefreti hak etmediğimi tekrar tekrar kendime söylemekten çekinmez olmuştum. Kendimi kapattığım odada delirmek üzereydim artık,  kimseyle konuşmak dahi istemiyordum kısacası. Neden böyleydim bilmiyorum ama üzülüyordum, ve öfkeliydim de.

  Nefesimi vererek ağaçlık ormanda beliren karaltılara çatık kaşlarımla baktım, gelen kessinlikle Alfa'dan başkası değildi ki kaşlarım çatıldı.  Eva'nın yanından geliyordu kessinlikle, dişlerimi sıkarak arkasından gelen adamlarına döndürdüm gözlerimi. Alex onunla gitmiyordu aksine Saray'da kalıp bahçeye adımımı atar atmaz gözünün bende olduğunu belirtircesine yakınımda duruyordu. Sanırım Beta'yı benim bekçim yapmaya karar vermişti, onu izlediğimi fark etmişcesine başını kaldırdığında gri gözleri ile buluştu harelerim. Geri adım atmama kalmadan gözlerini çektiğinde umursamaz bir şekilde bu hareketinin moralimi bozmasına izin vermeden derin nefesler aldım.