Bağ

20

   Belki de çok uğraşmıştım bir şeylerin iyi olacağı fikrine kapılıp onun olmayan kalbine dokunmaya çalışmıştım ama nafileydi. Aiden'en bildiğim bir kalbi yoktu, neydi bedenimdeki bu ağırlık? Hayal kırıklığı...

  O kadar çok üzülüyordum ki bunu kimseye anlatamamak kimseyle paylaşamamak çok kötüydü ama ben yine de buna rağmen ona sığınıyor bir şans veriyordum. Artık pes ettiğimi zihinsel olarak değil de fiilen anlamıştım çabalamam manasızdı. Bir ses duydu kulaklarım ilk başta beni onunla sonsuz mutlu yuvamdan koparan ürkütücü bir ses, içim ürperdi ama buna rağmen kopmak istemedim ordan. Rüyalarımın en derinine saklanmış olsa da onu aramak adına çıktım yola fakat bir engel daha çıktı ve bu engel ürkek bir şekilde gözlerimi açıp irkilmeme sebep oldu. Ayağımda hatta ayak bileğimde hissettiğim ıslak dokunuş ile adeta sarsılırken gözlerimi açarak panikle topladım bacaklarımı. Gördüğüm gözler aradığım o gri gözler değilken kalbim korkuyla hızlanmaya başladı, kimdi bu adam?

  Yüzündeki hırçın ifade ile bacaklarıma baktığında örtüyü üzerime çekmeye çalıştım ama ona bile gücüm yetmedi zar zor kendime sardığımda sonunda konuşabilmiş bir halde daha önce hiç görmediğim o adama baktım.

- kimsin sen?

  Benim korkulu ifademin aksine onun gözleri her an üzerime atlayabilecekmiş gibi şehvetle doluydu, sebebini başta anlamamış zihnim aniden aydınlanma yaşadığında dogrularak üzerime doğru gelmesiyle geriye daha fazla çektim bedenimi ancak o durdu bir kaç saniyeliğine. Gözleri arsızca bedenimde dolaşırken