Mucizem

Teklif

Ben şaşkın bir şekilde onu izlerken onun gözleri beni buldu ve yavaş yavaş sahenden inip yanıma gelmeyi başladı. İstemsizce kalp atışlarım hızlanınca derin bir nefes alarak onu sakinleştirmeye çalışmıştım. Nefesi almam ile burnuma onun kokusu gelince yüzümde küçük bir gülümseme oldu.

Yanıma gelen adama baktığımda gözleri gülümseyerek bana bakıyordu. "Neden bana söylemedin?" Benim tatlı sitemime karşı beni nazikçe öptükten sonra sorumu cevapladı. "Sürpriz yapmak istedim. Kötü mü olmuş?" Onun sorusuna cevap vericek iken bize doğru yaklaşan adım sesleri ile o tarafa döndüm. Arden de sanırım bunu fark etmiş olacak ki gelenlere baktı.

Bize doğru bir kadın ve bir erkek gelirken onları inceledim. Yüzündeki çizgiler onların yaşlı olduğunu belli etse de annem ve babam ile aynı yaşta olduğunu düşünüyorum. İkisi de önümüze geldiğinde eğildiler ve kadın doğrulmadan konuşmaya başladı. "Ben Emily ve kardeşim Jacop." Kadının yaptığı kısa açıklamadan sonra Arden doğrulmaları için komut verdi.

İkisi de doğruluğunda adının Jacop olduğunu öğrendiğim adam bana doğru bir adım attı. Onun adımı ile ben refleks olarak bir adım gerilerken Arden'in kolu ilk önce bana siper olmuş sonra da adamın boğazını bulmuştu. O sırada Arden'in koluna birinin elini koyması ile şaşkınlığımı gizleyememiş ve elin sahibine bakmıştım.

Rüzgar Arden'in elini indirmesi için hafif bir baskı kurdu. Arden ise hiç diretmeden elini indirdi ve Rüzgar'dan bir açıklama bekledi. Rüzgar ise halinden memnun olmayan bir ifade ile konuşmaya başladı. "Halam ve amcam." işte şimdi yüz ifadesi tam olarak bir anlam kazanmıştı.

Zor zamanda yok olup güzel günlerde yanımızda biten kişiler sanırım hayatımızda hep olucak. Bir de şu tipler var ekmek kırıntısı kadar değer verip karşılığını kepçe ile isteyenler ve yaptığımız her davranışta kendilerinin de bir payı olduğunu düşünenler. Şuan bu karşımdaki kadın ve adam benim için o rolleri üstleniyordu.

Kadın gelip bana sarılınca karşılık vermedim ve benden ayrılmasını bekledim. Birsüre sonra sarılmayacağımı anlamış olacak ki benden ayrıldı ve gülümsemeye başladı. Ben kadının yüzüne mimiksiz bir şekilde bakarken o hiç bozuntuya vermedi ve muhabbet kurmaya başladı. Kadın konuştukça benim midem bulanmaya başlayınca onu susturdum. O ise bu hareketine karşı Rüzgar'a döndü. "Rüzgar sen hiç mi kardeşine görgü kuralı öğretmedin?" Sinirle ona cevap verecek iken Rüzgar bana kalmadan cevapladı kadını. "Keşke bize sahip çıksaydınızda siz öğretseydiniz hala. Hem karşında bir kraliçe var unutma." Kadın hafif bir şekilde öksürüken adam konuşmaya başladı. "Kraliçe olabilir ama bizde onun akrabalarıyız o yüzden bunun pek bir önemi yok bence."

"Hiç kimseye beni sizin akrabanız olarak tanıtmayın. Benim tek ailem var o da burada gördüğünüz insanlar. Siz benim hiçbir şeyim değilsiniz." Benim bu lafım üzerine halam olucak kadın konuşmaya başladı. "Peki sizin düğününüzden sonra alışırsınız bize zaten." Diyip sinir bozucu bir gülümseme yollayınca Rüzgar'a döndüm. "Kaç tane akrabamız varsa hepsini bir kağıda yaz düğün günü kapıdaki muhafızlara ver. Hepsinin girişi engellenecek." O hızla kafasını sallarken ben halam ve amcama döndüm. "E sizde gidin artık."

"Kızım öyle şey olur mu biz senin aileniz?" Onun bu kelimesi yüksek ihtimal Andre'nin saniyeler saymasına sebep olmuştu. "Onun ailesi benim size ihtiyacı yok. Ne de olsa onun ihtiyacı olduğu zaman da siz yoktunuz. Şimdi gidin yoksa bu kadar nazik kalmam." İkisi de tekrar selam verip geri geri gitmeye başlayınca ben sırtımı Arden'e dayadım. Gözlerim Rüzgar"ı bulunca istemsiz bir şekilde yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Biz hâlâ küstük bunu kendi içimden tekrar etmem ile gözlerim hafif dolmuştu. Bu kadar üzülüyorsan barış eminim bir daha böyle bir şey yapmaz. Göz ucuyla ona baktım.