Mucizem

Hamilelik

Gözlerimi araladığım gibi Arden'in gözleri dolu yanağındaki çukur gözükecek kadar büyük bir gülümseme ile bana baktığını gördüm. "Arden ne oldu bana?"

"Bayıldın." Anladığımı söylemek anlamında başımı sallarken o hâlâ gülümsüyordu. "Ne oluyor?" Sorum ile yanıma oturdu ve elini karnıma koydu. "Kraliçem tam burada ikimizden bir parça var. Bizim bir çocuğumuz olacakmış." Ne tepki vereceğimi seçemiyordum hatta olayı bile anlayamıyordum.

Ben hamileydim?

Ben hamileyim...

Bir dakika ben hamileyim anında Arden'e sarılırken o da bana sarıldı. "Şimdi bizim çocuğumuz mu olucak?" O hızla kafasını salladı.

Elimi karnıma götürdüm hissetmem imkansızdı ama olsun."Ne zaman hamile kalmışım?"

"İki aylık. Yani evlendiğimiz geceden beri yanımızda." Onun sözleri benim daha çok şaşırmama sebep olmuştu.

Kapı çalınca Arden ayaklandı ve kapıya gitti
Dönerken elinde bir tabak vardı. Burnuma gelen kokular ile acıktığımı yeni hissetmiştim.

~ 7 Ay sonra ~

Karnım iyice şişmişti ve doğuma çok az kalmıştı. İkizim olacaktı biri kız biri erkek daha da güzeli ikisi de bir delta kurttu. İki delta kurdu birden içimde taşımak gerçekten çok zordu.

İlk kız delta benim kızım olacaktı üzerimde bunun mutluluğu varken bir yandan da endişeliydim.

Göz göre göre savaşa gidiyorduk. Andre kendi müttefiklerine sığınmıştı. Artık büyücü krallığı olmadığı için Andre'yi umursamasalar da  bize savaş açmak için bir şansları vardı. İşe bizim müttefiklerimiz de girice bütün türler savaşacaktı. 

Kapıdan içeri giren Arden ile gözlerimi ona çevirdim. O ise gülümseyerek yanıma geldi ve ilk önce beni öptü ardından eğilerek karnımı öptü. "Benim oğlum ile kızım nasıldı bu gün?"

"Onlar iyiler de ben seni çok özledim." Diyip onun göğüsüne uzandım. İçimde anlamdıramadığım bir huzursuzluk vardı. Bu savaşta Arden veya ben birimiz zarar görse diğerimizde görücekti. Peki bizim yokluğumuzda onlara kim bakıcaktı?

Bu konuda güvenebileceğim tek kişi Rüzgardı hem Amy hem Rüzgar ikisi de onları çok severdi hemde onların bir oğlu olmuştu onun ile de arkadaş olurlardı.

Düşüncem ile gülümserken Arden ne olduğunu sormuştu. Ben ise onu geçiştirmiştim. Kasığıma giren ağrı ile ilk yalancı sancı sansam da ağrı iyice artmaya başlamıştı.

Arden bunu fark edince hızla beni kucağına alıp yatağa yatırdı ve  hekimleri çağırması için askerlerin yanına gidip geri geldi.

Doğum yapmayı asla istemiyordum şuan. Korkuyordum o doğumdan çıkamamaktan. "Arden korkuyorum." Derken istemsizce ağlamaya başladım.

Hekimler gelip ilk önce beni kontrol ettiler doğuma daha zaman olduğunu anlayınca kasıklarımı gevşeticek iğneler vurup çıktılar.

"Arden ben doğum yapmaktan çok korkuyorum, o doğumdan çıkamamaktan çok korkuyorum." O hemen yanıma gelip başımı göğsüne bastırırken konuştu. "Ne olursa olsun seni bırakmayacağım. Böyle bir şey olmayacak sen iki çocuğumuzu da sağlıkla kucağına alıcaksın."

Ona hafifçe kafamı salladıktan sonra Amy ve Rüzgar'ı çağırmasını istedim. Yanımdan yavaşça kalktı ve gitti. O gidince bende elimi karnıma koydum. "Oğlum kızım merak etmeyin sizi sağ salim kucağıma alıcam,sizi emziricem. Birbirinizi kıskanmanızı,bu sarayda koşturmanızı izlicem."

O sırada kapı tıklanıp açıldı ve içeriye Amy ile Rüzgar geldi. Elim ile oturmaları için yan tarafı gösterdim. Onlar otururken konuşmaya başladım.

"Rüzgar,Amy ben biraz doğumdan korkuyorum. Hiçbir risk yok hamileliğimde ama ben doğuma girer de çıkamazsam veya Arden'e savaşta zarar gelir onla beraber bende vefat edersem çocuğuma kendi çocuğunuz gibi bakar mısınız?Onların delta olduğunu saraydaki ev halkı haricinde kimse bilmiyor. Kendilerini koruyacak yaşa gelene kadar kimseye söylemeyin öyle bir şey olursa."

"Mila size bir şey olmayacak ikimizde çocuklarımızın büyüdüğünü göreceksiniz ama öyle bir şey olursa merak etme kendi çocuğumdan ayırmam onları." Amy'nin konuşması ile ona gülümserken Rüzgar'ın yüz ifadesinden onu desteklediğini anlayabiliyordum.

Onlara teşekkür ettim ve bu konuşmamızdan kimsemin haberinin olmaması için bir uyarıda bulunca gülümseyerek beni onayladılar ve çıktılar.

****

Bir dahaki bölüm finalll