Death Curse Escapade [BL]

Dalawampu't walo

Saturnino

"F-Father." Utal kong tawag sa pangalan niya. Naghintay ako ng ilang segundo sa magiging reaksiyon niya at kasabay no'n ay ang kaba at takot na nararamdaman ko na baka hindi niya ako tanggapin bilang anak niya. Natatakot ako na baka hindi niya ako kikilalanin bilang kadugo niya!

Before, I hate this man. I hated Sidapa, the God of Death it is because I believed that he raped my mother. I grew up carrying those big words that coming from my Mommy's that my father abandoned us, it is because he was a rapist. But I immediately judged the situation too much without knowing the other side, I didn't know that all of the words that my Mommy fed me are all lies!

"Good day, God Sidapa." Napalingon ako kay Giordan na nakayuko na ngayon ang ulo habang nakaluhod ang kanang tuhod sa lupa. Hinarap ko ulit si Sidapa at tinignan siya sa mga mata niya, na para bang nakatitig lang din ako sa mga mata ko!

Kamukhang-kamukha ko nga talaga siya!

"Do I have to kneel and bow my head just to be recognized by you, Sidapa?" Mahinang sambit ko, may nakita akong something sa mata niya pero bigla naman kaagad 'yon nawala nang huminga siya ng malalim.

"Anak." Parang biglang tumigil ang puso ko nang tawagin niya ako ng 'anak'! Parang nablangko ang utak ko dahil sa narinig! Alam kong sinabi ko noon na makita man lang siya ay ayos na sa akin pero nang makita siya sa personal at nang marinig ang boses niya ay gusto ko siyang hagkan at huwag nang bitawan pa!

Nanginginig ang labi ko, tuhod at mga kamay dahil do'n! Biglang parang may bumara sa lalamunan ko na siyang ikinatigil ko. Hindi ko alam ang gagawin ko lalo na't nakatingin lang ako sa kaniya, habang nakatingin rin siya sa akin na may pagsusumamo! Hindi ko alam kung totoo ba ang emosyon na ipinapakita niya pero sana... sana ay totoo.

"C-Can, can I hug you?" Halos bulong ko na lang sa ere. Seconds after, I was stunned and stopped when he spread his arms while staring at my eyes that made me almost weak because of it! My heart is beating so fast because finally, I found and met my father in person!

Hindi na ako nagdalawang-isip pa at agad ko na siyang niyakap ng mahigpit! Para akong isang bata na nangungulila dahil sa hindi nakita ang mga magulang nito sa matagal na panahon! Kasabay ng mabilis ng tibok ng puso ko ay ang pagragasa at pag-uunahan ng mga luha ko dahil sa init at ang pangungulila ko kay ama!

When he hugged me back, that's the time that I almost fell because I am too weak to handle this situation. Gladly, he's big hands supported my back to prevent falling! His huge body's warmth made me realize that, I really need a father. A father that can support me, that can protect me and that can love me forever.

I need him, I really need him.

"B-Bakit po ngayon ka lang?" Iyak kong bulong sa kaniya, mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kaniya at parang ayaw ko na siyang bitawan pa. Gusto ko man siyang yakapin pa ng mas mahigpit pero hindi na kaya ng katawan ko dahil sa panghihina na nito.

"P-Patawad anak, patawad." Bulong nito at naramdaman ko na lang ang labi nito sa ibabaw ng ulohan ko na siyang nagpangiti sa akin ng matamis habang ang luha ay hindi tumitigil sa paghulog galing sa mga mata ko. Napapikit ako nang haplusin ng ama ko ang likuran ko na parang hinihele dahil rin sa mga nagkakantahang ibon.

"I b-badly want to meet you in person and ask you why did you abandon me as your child! But don't worry, I-I already understand all the things. And I apologize on behalf of my Mommy, sorry father. Sorry for her mistakes, sorry for her sins." Sabi ko. At kahit labag man sa kalooban ko na kumalas sa yakap, kumalas ako at hinarap ang napakatangkad kong ama. Nakatingin siya sa mga mata ko at hindi ko alam pero natutuwa ako at napapahanga dahil sa para talagang nakatingin ako sa sarili kong mga mata!