Chapter 5

261 44 6
                                    

සංජීව සර්ගෙ රිසච් වැඩ ටික ගිය බදාදා complete කරල දාන්න පුලුවන් උනායින් ලොකු බරකින් නිදහස් උනා වගේ. පහුගිය සති තුනම ලෙක්චස් වලටයි රිසච් වැඩ වලටයි හිරවෙලා එහෙම්ම ගෙවිල ගියා. ඒත් දැන් ආපහු වරුන් සර්ගෙ එකට රෙඩි වෙන්නත් ඕන. ඒ එක්කම ගිය මාසෙ අපි කරපු inter university poster compitition එකකින් අපේ ගෲප් එක 2nd place win කරල තිබ්බ. ඒකෙ award ceramony එකට කොළඹ BMICH එකට යන්න වුනා. ගෲප් එකේ අනිත් අයට ඒ දවස් වල එක්සෑම් නිසා මට තනියම තමයි යන්න තිබ්බෙ. වෙලාවට එකෙ ගෙස්ට් කෙනෙක් විදියට වරුන් සර්ටත් invite කරල තිබ්බ. ඒ නිසා මට සර් එක්කම කොළඹ යන්න පුළුවන්. රිසච් විස්තර ගැන අහන්න කෝල් කරපු වෙලාවෙ මෑන්ට poster compitition එක ගැන කිව්වම සර් මාවත් එක්ක යන්න කැමති වුනා. කොහොමහරි සකෙය උදේ එකොළහට විතර මාව ගල්හ හන්දිය හෝල්ට් එකට ගෙනත් දැම්ම. උටත් අද හවස තියෙන එක්සෑම් එකට විශ් කරල එහෙම මං හෝල්ට් එකේ හිටියෙ සර් එනකං. විනාඩි දහයක් විතර යනකොට වරුන් සර්ගෙ කාර් එක ආව. සර් ආවෙ වෙසල් එකක. සර්ටත් උද්ධමනෙ වෙන්න ඇති. වරුන් සර් කොහොමටත් වැඩි කතාවක් නෑ. ඒ මදිවට මට කෑගල්ල හරියට විතර යනකං හොඳටම නින්ද ගියා. සර් කාර් එක නවත්තල මං දිහා බලන් ඉඳල මං ඇහැරෙනකොටම අහක බලා ගත්ත..
"ශරවන් උදේට කාල එහෙමද ඉන්නෙ."
"ඔව් සර් කෑව.."
"මට කන්න බැරි වුනා ශරවන්. මගින් මොනවහරි කමු."
"ආ..... මං... සැන්විචස් ගෙනාව සර්"
"ශරවන් හදපුවද?" සර් ඒක ඇහුවෙ වින්ඩ්ස්ක්‍රීන් එක දිහා බලාගන ලස්සනට හිනාවෙලා. ඒ හිනාව... වසී වෙනවනෙ ඉතින්..
"ඔව් සර්.. කන්න පුළුවන්ද නං දන්නෑ.." මං ගොන් හිනාවක් දාල සර්ට ලන්ච් බොක්ස් එක දුන්න.
"රස නං නෑ... ඒ වුනාට අවුලක් නෑ.."
මේක යකෝ.. ඇත්තටම රස නැතිවුණත් හිත සුව පිණිස හරි රසයි කියන්න තිබ්බ දුෂ්ඨය. රස නැතිවුණාට මූ ඔක්කොම සැන්විච් ටික ගිලිනව නෙ.
"ශරවන්ගෙ පවුලෙ තව කවුද ඉන්නෙ."
"මායි නැන්දායි සර්."
"එතකොට ශරවන්ගෙ අම්ම තාත්තා."
"දෙන්නම නැතිවෙලා."
"ohh...I'm so sorry to heard that shravan. මොනව වෙලාද එයාල නැතිවෙලා තියෙන්නෙ.?"
"ඇක්සිඩන්ට් එකකින්ලු."
"ශරවන් පොඩි කාලෙමද එයාල නැතිවෙලා තියෙන්නෙ."
"ඔව් සර්."
"හ්ම්ම්.. ශරවන්ට තව සහෝදරයො එහෙම ඉන්නවද?"
"නෑ...."
"එතකොට අර අනිත් ළමය කවුද?"
"නවීන් මගෙ හොඳම යාලුව සර්."

Cambridge Fallen (zhanyi)Where stories live. Discover now