Cambridge Fallen (zhanyi)

Chapter 6

මං හිටියෙ හොඳටම නිදාගෙන. එකපාරට සකෙයයි, රද්දායි මගෙ කාමරේ දොර සද්දෙට ඇරගන කඩාගෙන බිඳගන ආවයින් මං ගැස්සිලා ඇහැරුනා..
"බල්ලො නැගිටපන්.. ආන් උඹේ මනමාලය උඹව එක්ක යන්න ඇවිත්.."
"මොන මනමාලයද.. නිදාගන්න දීපන්.."
"නිදාගන්න නෙවෙයි වරෙන් යන්න.. ඉකමනට ලෑස්ති වෙයන්.."
එහෙම කියල මුන් දෙන්න මාව උස්සල අරගන මට සාරියක් අන්දන්න ගත්ත.
"මොනවද බල්ලො කරන්නෙ. මට සාරි අන්දන්නෙ මං කෙල්ලෙක් කියල හිතුවද."
"කෑගහන් නැතුව හිටපන්.."
ඊටපස්සෙ මුන් දෙන්න මට හෙන භයානක මේකප් එකකුත් දැම්ම.
"ඔය ඉන්නෙ කෑල්ල වගේ.."
"උඹලට මොන්ගල්ද බලපං මගෙ මූණෙ හැටි.. බල්ලෙක් වමනෙ කරල වගේ."
"කටවහපං ආ...මේ බුලත් හෙප්පුවත් ගනින්.. දැන් දකුණු කකුල පෙරට තියල සඳලුතලෙන් බැහැපන්."
මේ මොකද මේ වෙන්නෙ. මං පල්ලෙහාට යනකොට වරුන් සර් අර සර්ගෙ ලස්සන වශීවෙන හිනාව දාන් මං දිහා බලාගන හිටිය. සකෙයයි රද්දයිත් මගෙ පිටිපස්සෙන් ආව. මං වරුන් සර්ට හෙප්පුව දීල වැන්දත් එක්ක. සර් ඒක අරන් ආපහු හිනා උනා. එතකොටම ඇස් විතරක් පේන්න නහය කට වැහෙන්න කලුපාට මාස්ක් එකක් දාගත්ත ගෑනු කෙනෙක් ආව. ඒ ගෑනු කෙනා අපි දිහා බලන් ඉඳල එකපාරට කඩුවක් අරන් වරුන් සර්ගෙ පැත්තට ආව.. ඒත් එක්කම වරුන් සර් මකරෙක්ට ට්‍රාන්ස්ෆර් වෙලා ගිනි පිඹින්න ගත්ත. ඊටපස්ස අපේ ගෙදරම ගිනි ගත්ත. සකෙය ඉක්මනට උගෙ අතේ තිබුන චූටි ග්ලාස් එකක තිබ්බ වතුර ටිකක් ඉස්ස. ඒ වතුර ටික ඉතින් සාගරේට ගලක් ගැහුව වගේ අච්චර ලොකු ගින්නක් නිවන්න...
"ඉක්මනට වතුර ගෙනෙන්"
"ආය වතුර නෑ.. චූ බරක් නං තියෙනව."
ඒ එක්කම රද්ද මාව ඇදගන දුවන්න හදද්දිම වරුන් මාව අරන් පියාඹල ගිහින් මේ බේසිකය මාව ගිනි කන්දකට අතෑරිය.
ඒ එක්කම මගෙ නහය සීතල වෙනව දැනුන. ග්ලිෆී මගෙ නහයට එයාගෙ සීතල නහය තියාගන මගෙ මූන ලෙවකනව.. මාර හීනයක්නෙ යකෝ ඒක...
කොහොමහරි ඉතින් අදත් හවස කැම්පස් එකට යන්න ඕන. අද ලෙක්චස් තියෙන්නෙ හවස. මං පාට්ටයිම් විදියට ෆ්‍රී ලාන්සින් කරනව. web designing & development, video editing වගේ දේවල්. ඉතින් උදේ වරුව ඒ වැඩ වගයක් කරා. ඔය වෙනුවෙන් ටිකක් ලොකු කාලයක් යොදවන්න පුළුවන්නං සැලකියයුතු ආදායමක් ගන්න පුළුවන්. ඒ වැඩ ටික ඉවර කරල මං කැම්පස් එකට එන්න පිටත් වුනා. හවස තිබුනෙ CS සබ්ජෙක්ට් එකක ලෙක්ච එකක්. සකෙය CS කරන්නෙ නෑ. ඌ ඒ වෙනුවට කරන්නෙ මැත්ස්. ලෙක්ච එක ඉවරවෙලා මං ගියේ සකෙයව හොයන්න.
"උඹ කොහෙද ඉන්නෙ."
"අක්බාර් පාලම උඩ. උඹ ආවද?"
"ඔව් ඔතන හිටපන් මං එන්නං."
අක්බර් පාලම අපේ කැම්පස් එකේ පුදුම හතෙන් එකක්. ඕකෙන් තමයි ඉංජිනියරින් ෆැකල්ටියයි අනෙක් ෆැකල්ටි අටයි කනෙක්ට් වෙන්නෙ. පාලමේ ඉවුරු දෙක ගැලවුනත් පාලමට හානියක් නොවෙන විදියට හදල තියෙන නිසා තමයි ඒක පුදුමයක් කියන්නෙ. ෆස්ට් ඉයර් කාලෙ අපි ඕකෙ දෙපැත්තෙ ඉඳන් සෙට් එකක් උඩ පයිනව. එතකොට යන්තමට පාලම හෙලවෙනව වගේ තේරෙනව. ඉර බහින වෙලාවට අක්බාර් පාලම උඩට වෙලා දුමක් අදින්න යාලුවො එක්ක සෙට් වෙලා සිංදුවක් කියල චිල් වෙන්න තියෙනවා කියන්නෙ ඉතින් ඒක ලොවෙත් සුපිරි අත්දැකීමක්. අක්බාර් පාලම විතරක් නෙවෙයි පේරාදෙණිය කියන්නෙම හිත නිවන භාවනාවක්...