අපි දෙන්න වැව රවුමෙ ලක්සල ගාවින් උඩට යන්න තියන රජ පිහිල්ල මාවතේ ඇවිත් වේල්ස් පාක් එක එහෙම පහු කරල ආවෙ කැන්ඩි විව් පොයින්ට් එකට යන්න. මෙතෙන්ට ආතර්'ස් සීට් කියලත් කියනව. රෑට එතන විව් එක තනිකරම පිස්සුවක්..
"මෙතන රෑට මාර ලස්සනයිනෙ..."
"සුපිරි නේ.."
"හ්ම්ම්.."
"මෙතෙන්ට කලින් ඇවිත් තිබ්බෙ නැද්ද.."
"නෑනෙ.."
"දැක්කනෙ ඉතින්.. මං වගේ කොල්ලෙක් හම්බුනේ නැත්තං ඔයා මැරෙන්නෙ මේව නොදැකනෙ.."
"හ්ම්ම්... ඒක තමයි.."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ලාවට තිබුණ පොද වැස්සයි සීතලයි නිසා අපි ගොඩක් වෙලා එතන හිටියෙ නෑ. ආපහු අපි ලක්සල හරියට එනකොට පොද වැස්ස මොරසූරන වැස්සක් වෙලා ගැම්මට වහින්න ගත්ත. අපි ගියේ වැව රවුම පැත්තට. එනකොට හදිස්සියට මට ජැකට් එක ගන්න අමතක වුනානෙ.. ඉතින් රෑ අපි දෙන්නම හොඳටම තෙමුන. වැස්සෙ දිගටම යන්න බැරි නිසා වැව රවුමෙ තියෙන මල්වත්තෙ පන්සලේ ලිඳ ළඟ බස් හෝල්ට් එකට ආව බයික් එකත් එතන නවත්තල.
"ශරවන් කැබ් එකක් දාගන යංද?"
"එතකොට බයික් එකට මොකද කරන්නෙ. සකෙය මාව මරයි මේක තැන තැන දාල ගිහින්.."
"එහෙනං වැස්ස පායනකං ඉන්න වෙනව."
"සීතලයි..."
එහෙම කියල මං එයාට ලං වුනා.. බස් හෝල්ට් එකේ වෙන කවුරුත් හිටියෙ නෑ. අනික ඒකෙ හිටිය කියල අපි දෙන්න නොතෙමි හිටියෙත් නෑ. හුලඟත් එක්ක ඇතුලට හිරිකඩ එනව. ඒක පොඩි ග්ලාස් ශෙල්ට' එකක්. ඒ වෙලාවෙ වරුන් මාව එයාගෙ පපුවට තියල තුරුල් කරගත්ත. මං හිටියෙ එයාගෙ පපුව අස්සෙ මගෙ මූන ගහගන. එයාගෙ හාට් බීට් එක පවා මට දැනෙනව.
"ශරවන්.."
මං ඔලුව උස්සල එයා දිහා බැලුව. එයා ටික වෙලාවක් මං දිහා බලන් ඉඳල දෙවෙනි වතාවටත් මගෙ තොල් වලට බරවුනා.
රේන් කිස් එකක්.. මේක මගෙ බකට් ලිස්ට් එකේ තිබුන දෙයක්. වැස්සට මායා බලයක් තියෙනව කියන්නෙ ඇත්ත. මිනිස්සුන්ගෙ හැඟීම් අවුස්සන්නත් ආයෙම සන්සුන් කරන්නත් ඒකට පුළුවන්. වැස්සට පුළුවන් කෙනෙක්ගෙ ජීවිතේට අමතක කරන්න බැරි ආදරණීයම මතක එකතු කරන්නත් කාලයත් එක්ක සමහර දේවල් වේදනාත්මක මතකයන් කරන්නත්.
YOU ARE READING
Cambridge Fallen (zhanyi)
Science Fictionකතාව යන්නෙ professor කෙනෙක්ගෙයි student කෙනෙක් අතරෙයි. කතාව ඇතුළෙ අතීත සිදුවීම් , බලවත් රටවල් අතර, ඒ වගේම වානිජ සමාගම් අතර සීතල යුද්ධ, විද්‍යාත්මක සොයා ගැනීම් , ලංකාවේ හා ලංකාවෙන් පිට විශ්ව විද්‍යාල මේ හැම දේ ගැනම තියෙනවා. Scientific, fictional type...
