love wins all; 2min

and you say, "as long as i'm here, no one can hurt you"

Kahya Rina'nın yaptığı uzunca uyarıların ve seçim'in detaylarının ardından Seungmin, kendini kolu bir kadın tarafından çekiştirilirken ve yeni tanıştığı arkadaşlarının yanından ayrılırken bulmuştu. Onu, Kahya Rina'nın bahsettiği gibi adının yazılı olduğu odaya onu götüren ve oldukça sert ve saygısız bir şekilde kolundan çekiştiren bu kadından hiç hoşlanmadığı gibi, şu anda içinde bulunduğu bu durumdan da hoşlanmadığına emindi.

Yalnızca dakikalar içinde kadın kolunu bırakmış, yüzünde hiçbir ifade barındırmadan yalnızca Seungmin'in arkasındaki sandalyeye doğru elini kaldırmış ve sözsüz bir şekilde oraya oturmasını emretmişti. Hiç tanımadığı ve yanında destek alabileceği arkadaşlarının olmadığı bu ortamda tatsızlık çıkarmak istemediği için susmuş, kadının sözsüz söylemlerini yerine getirmek amacıyla sandalyeye oturmuştu.

Sandalyeye oturur oturmaz başına üşüşen beş tane kadından iki tanesi saçına ne şekil vermeleri gerektiğini konuşurken saçlarını oradan oraya çekiştiriyor, iki tanesi yüzüne adını bile bilmediği makyaj malzemelerini sürüp yüzünü olduğundan daha da beyazlaştırmaya çalışıyor, bir tanesi de hemen arkalarındaki askılıklardan o an Seungmin'in üstüne en yakışabilecek takımı bulmaya çalışıyordu ve Seungmin ise son üç gündür yaptığı tek şey olan susma eylemini gerçekleştiriyordu.

Ne bağırmaya, ne ağlamaya ne de ağzını açmaya gücü olduğunu düşünüyordu. Bazen kendi kendine 'abartma, yalnızca farklı bir yerdesin ve alışacaksın' diyor, bazen de sadece bir hata yüzünden evinden, ailesinden, sevgilisinden koparılıp bin bir türlü kural çerçevesinde, hiç bilmediği bir yerde yaşamaya ve tabiri caizse kendisini hem kraliyet ailesine hem de halka en iyi şekilde pazarlamaya çalışılan bu yere geldiğini ve bütün bunları hak etmediğini söylüyor, kendi içinde çelişiyordu ve bu çelişki, içinde adım adım büyüyen bir duygu seline yol açıyordu.

Kim Seungmin, güçlü bir insandı. İçinde büyüyen bu duygu selini hiç kimseye belli etmeden üç gün geçirmişti fakat en küçük harekette bu duygu selinin kendisini ve etrafındakileri yıpratacak şekilde ortaya çıkacağını da biliyordu. Yalnızca bir adım uzaklığında olan bu duygu durumunu bir adım daha uzaklaştırmak için kendi içinde son çırpınışlarını veriyordu.

Bu yüzdendi yine susması, ne kadar sevmese de kendisinin bir parçası olan ve onu kendisine benzeyen ailesinin bir parçası hissettiren kızıl saçlarını boyamak istediklerinde itiraz bile edememesi. Çünkü Seungmin, artık bir prensti, çünkü Seungmin, bu hapishane olarak adlettiği sarayda kalmalı ve ailesine para göndermeliydi, çünkü Seungmin, güçlü durmalıydı, çünkü Seungmin ağlamamalı ve hissetmemeli, kurallara uymayı bilmeliydi. Ve bütün bu karmaşayı yaşarken gülmeli, nasıl oturup kalkacağını bilmeli ve itiraz etmemeyi bilmeliydi.

Karşısında, elinde kahverengi saç boyasını tutan kadın Seungmin'e bakarken ve incelik edip ona fikrini sorarken de bunları düşünüyordu. Belki dedi Seungmin, belki bu içimdeki duygu selini bitirecek ince çizgi olur.

"Nasıl isterseniz onu yapabilirsiniz, isterseniz saçımı kesin, isterseniz boyayın, umrumda değil ve fark etmiyor." Yalan, aynaya baktığında doğduğundan beri Seungmin'i Seungmin yapan nefret ettiği o kızıl saçlarının orda olmaması çok şey fark ettiriyor, ama kendi düşünceleri hiçbir şeyi fark ettirmiyor.

"Kesinlikle doğru bir karar Prens Seungmin. Yeni kahverengi saçlarınızla normal bir prens olabilirsiniz. Sizin gibi güzelliği, yakışıklılığı, zarafeti ve saygınlığı bir bedende bulunduran birinin saçları yüzünden kirlenmesini istemeyiz. İnsanlar size saygı gösterecektir. Sizde yapacağımız bu değişiklikle saraya yakışır bir prens olacaksınız."

'Saraya yakışmak istemiyorum. Ne sizi ne sarayınızı ne de saygınızı istiyorum.' dedi Seungmin içinden, dışarıya vurmaya gücü ve cesareti olmadan. Beş dakikada yaşadığı bütün bu karmaşayla, saraya dair ve gelecekteki kral olmaya dair içinde bulunan minik istek kırıntısının da her saniye azaldığını hissediyordu.