MiraYaprak

Oyun🃏

Ramazanda en sevidiğim şey Wattpad. Umarım gününüz iyi geçiyordur.🩷🩷

: İyi okumalar

Elimdeki poşetten bir tane gofret çıkarttıp yemeye başladım. Hepsinden nefret ediyorum. Hepsinden. Ne istiyorlardı benden. Kerem haklıydı. Kimse benim bir şeyim değildi. Ben de kimsenin bir şeyi değildim. Kendimi çok önemsemişim, üstüne üstlük bu aileyle olan bağımı düşünmeye başlamıştım. Hepsi aynıydı.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle cebimden çıkarttım, abim mesaj atmıştı.

Umursamayarak görmezden geldim.

"Şşt! Miray." Arkamı dönüp bana seslenene baktım, Barlas Abi bana doğru geliyordu. Elinde yine sigarasıylaydı.

"Sesleniyorum ama bu sefer de sen rus edebiyatında ki baş karakter olmuşsun." Dedi gülerek.

Onunla konuşucak mıydım? "Oyle oldu galiba biraz." Gülümseyerek bana baktığında yürümeye devam ediyorduk.

"Aklın sabah ki olayda galiba?" Diyerek Kerem'in bana haddimi bildirdiği zamanı kastetti.

Omuzlarımı silktim, "konuşmayacak mısın?" Dedi.

"Hayır ama-"

"Ama Kerem yüzünden benimle konuşmayacaksın?" Dediğinde kaşlarımı çattım. "Bir yandan evet bir yandan hayır."

Beni dinlemeye devam ettiği sırada sigarası bittiği için yere attı ve ayakkabısı ile ezdi. Elimdeki poşetten birer de ona çikolata uzattım laf arası. Yine şaşırmıştı, gerçekten bu aile iyilik görmemiş. Birine su versem gözü doluyor diğerine kasa arkası bayat gofret veriyorum kalbi pırpır. Biri de bana kredi kartını vermiyor ki benim yüzüm de gülsün.

"Bitter de aldım, bunu sevmiyorsan." Dediğimde gülerek, "yok sağ ol, iyi bu." Dedi.

"Şimdi ben seni çok sevdim abicim. Ama işte eksi yanın ise bu aileden biri olman." Gofretini yerken gülerek bana baktı, "abi mi?"

"Yadırgama diye arada Maviş derim. Sıkıntı yok." Dediğimde gülmeye başladı .

"İstediğini de, ama 'abi' kelimesi daha çok yakışıyordu bence." Gofretimi bitirip bir çöp kutusuna attım. Yok, canım hala çikolata istiyor.

Poşetten bir tane daha başka çikolata aldım. Ambalajı açıp yemeye başladığımda Barlas abi bana bakıp duruyordu.

"Bakma öyle, bence bir poşet daha hakediyordum da neyse." Dedim.

Eve yaklaşınca adımlarım yavaşlandı ve biraz daha onlarsız olmak istedim. "Gitmek istemiyorsun." Barlas abiye bakıp kafamı salladım. Arabalar evin önüne doluşmuştu dünkü kalabalık bugün de olucaktı.

"Kusura bakma," dediğinde ona baktım, "noldu ki?" Diye sorduğumda devam etti, "sabah Kerem seni benim yanımda gördüğü için bağırdı. Canını sıkmak istemedim o yüzden konuyu açmadım."

"Öyle bir şey yok, yani tek sen değilsin. Kimseyle konuşmamam gerekiyordu. Buraya gelmem bile hataydı. Aslında benim bu aileden olmam hata. Yani bir nokta da Kerem haklı benim sizin yanınızda yerim yok. Olmamalı da zaten." Dediğimde gözleriyle yüzümü inceledi. "Miray." Dedi.

"Miray, diğerlerini bilmem ama benim açımdan buraya gelmen, hata falan değildi. Benimle konuşmanı istiyorum, benimle şakalaşmanı seviyorum. Yani şurda kaç yıldır kuzen olduğum insanlar bile bana böyle davranmamıştı. Sen benim kardeşim gibisin." Ne ara bana bu kadar bağlanmıştı ya? Biliyorum çok sevilirim falanda, tanışalı daha kaç gün olmuştu.