Anxiety | Minsung ✓

☆44☆

Jisung

Havaalanından çıkarken tam da beklediğim gibi bütün kameralar beni gösteriyordu. Arada bazı spikerlerin konuştuğunu duyuyor fakat ne dediklerini algılayamıyordum.

Burada olacağımı ben söylemiştim fakat bunu söylerken bu kadar kalabalık olabileceğini düşünmemiştim. Etrafımda neredeyse elliden fazla kamera vardı ve hepsinin flaşı yüzünden gözümü zorlukla açıyordum.

"Jisung bey neden Amerika'ya gittiniz?"

"Minho beye kızgın mısınız?"

"Minho&Lia ikilisi hakkında ne düşünüyorsunuz?"

"İntikam almak için mi geldiniz?"

Sonuncu soruyu duymamla kıkırdadım. İntikam almaya falan gelmemiştim nerelerinden uyduruyorlardı bunları?

"Lütfen çekilin. Bir kaza çıkmasını istemeyiz." Korumalardan birinin konuşmasıyla çoğu kişi bize yol açmıştı.

Tam o sırada kolumda hissettiğim büyük acıyla çığlık attım. Kalabalığın içinden biri "Minho senin olmayacak anla şunu sürtük!" deyip elindeki bıçakla kolumu bileğimden dirseğime kadar kesmişti.

Korumalar hemen bunu yapan kişinin üzerine yürdüğünde menajerim de benim yanıma gelmişti.

Kolumdan kanlar damlıyordu. Dirseğimden aşağı kanlar akmaya başlamıştı.

Hissettiğim acının üzerine bir de insanların üzerime gelmeye başlamasıyla başım döndü ve son hatırladığım şey beton zemini soğukluğu oldu.

...

Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey beyaz florasanlar olmuştu. Etrafımda gölgeler vardı fakat kime ait olduğunu ayırt edemiyordum.

Gözlerimi tekrar kapattım, derin bir nefes aldım ve tekrar açtım gözlerimi. Artık etrafı daha iyi görüyordum. Bir hemşirenin kolumdaki serumu çıkardığını gördüm ilk. Daha sonra ise odanın köşesinde sessizce beni izleyen menajerimi buldu gözlerim.

Ona baktığımda bana gülümsemiş, oturduğu yerden kalkıp yanıma gelmişti.

"Nasılsın Jisung?"

"Bilmiyorum hyung daha yeni uyandım hissetmiyorum bir şey." Dediğimde hemşire gülümsemişti.

"Hissetmemeniz normal Jisung bey. Kolunuza dikiş atarken uyuşturduğumuz için hissedemeyebilirsiniz." Hemşire bizi bilgilendirdikten sonra odadan çıktığında menajerim yanıma daha çok yaklaştı ve yanıma oturdu.

"Jisung, buraya geldin ama umarım bunun sonuçlarını düşünerek gelmişsindir. Herkes seni yargılayacak, yüzüne nefretini kusanlar olacak, sana zarar vermeye çalışanlar da olacak ama ben her zaman senin yanındayım bunu unutma tamam mı? Onların seni üzmesine asla izin verme. Ne zaman ihtiyacın olursa yanıma gelebilirsin, dertleşiriz."

Menajerimi gerçekten çok seviyordum. O her zaman çok düşünceli biri olup her zaman yanımda olurdu. "Teşekkür ederim hyung. Şu ana kadar ne zaman birine ihtiyacım olsa yanımda oldun, hakkını ödeyemem." Dediğimde gülümsedi ve kollarını yavaşça bedenime sardı. Tek kolumla ben de ona sarıldığımda gözlerimi kapattım, ağlamamalıydım. Bundan sonra üzülen, ağlayan Jisung yoktu, güçlü Jisung vardı. Güçlü olduğum sürece hep yenen taraf ben oldurdum, buna emindim.

...

"Hannah n'olur yardım et. Bunu yardımın olmadan yapamam." Hannah'a teklifimi kabul ettirmeye çalışıyordum fakat tıpkı Chan hyung gibi inatçı olduğundan bir türlü kabul etmiyordu.

"Jisung, senin adına çok üzgünüm fakat bunu yapamam. Söylediklerini yaparsam neler olabileceğini düşünebiliyor musun sen?"

"Evet, bunların hepsini düşündüm. Yaşanacaklara hazırım." Dediğimde sesim kararlı çıkıyordu. Gözlerini yumdu, birkaç kere derin bir nefes aldı ve gözlerini tekrar açtı.

"Peki, senin dediğin olsun."

"Teşekkür ederim!" Deyip kollarımı boynuna sardığımda uzun zaman sonra bu kadar mutlu hissediyordum.

...

Gergindim. Hiç olmadığım kadar gergindim. Tırnaklarımı o kadar çok yemiştim ki tırnak etlerim kanamıştı. Yanımda Hannah olmasaydı ne halde oldurdum tahmin bile edemiyordum.

"Tanıştırayım, grubun yeni üyesi. Han Jisung."

___________________________

Helluuuu

Nasilsiniz asklar

Umarim mukemmelsinizdir (mukemmel olmasaniz da mukemmelsiniz)

Jisung catladi kiskancliktan ehe

Ayy diger bolum nasi olcak acabaaa

Neyse uzatmiyorum

Optum hepinizi cok cok cok 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋

Sizi seviyoruummmm💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗Baiii💋💋💋