The Jerk Who Stole Her First Kiss (Bitches Series 1) COMPLETED

Bitch 12

Heavenly father, I ask for your guidance. Please save him. Huwag nyo po siyang kunin saakin. Siya nalang ang natira saakin, please huwag niyo pong ipagkait saakin yun. Iligtas nyo po sya, parang awa nyo na.

"Where's my son?! Anong nangyare?!" Parang kulog ang boses ni tita ang narinig ko nang makarating sya sa hospital.

Nabaling ang tingin niya saakin at sumama ang tingin niya saakin. "Ikaw?! I already told Caleb to stay away from you! Kase sakit kalang sa ulo! Now see what happened to him?! Nang dahil sayo kaya na disgrasya ang anak ko! It's because of you! Ikaw—"

"Hon, tama na." Pigil sakanya ni Tito.

Parang sinasakal ang puso ko. Akala ko mabait saakin si Tita, kase she treated me the way how she treated Caleb. But secretly hating me pala, she hates me to the point that she wanted Caleb to stay away with me.

"Lumayas ka dito, Samantha! Ayokong makita ang pagmumukha mo dito!"

Mabigat ang mga paa kong umalis doon. Mabigat rin ang loob ko. Tama nga si Tita, kasalanan ko ang lahat. Kaya pala hindi ako pinursue ni Caleb kase ayaw saakin ng magulang niya. So he remained friends with me and giving me mixed signals while dating Mima.

Saktong pagkalabas kong hospital ay nakita ko si Mima'ng nagtatakbo papunta sa loob. She didn't even saw me.

Nang makarating akong bahay ay ni-lock ko agad ang pintuan at binuhos lahat ng luha ko.

Kasalanan ko kung bakit nabangga si Caleb! Sana sumabay nalang ako sakanya sa pagkain! Sana sinamahan ko nalang siya! Hindi sana mangyayare ang lahat ng to! Putangina! Bakit ba kase inuna ko ang putanginang activity na yun kesa kay Caleb?!

Halo-halong emosyon ang naramdaman ko ngayon. Namalayan ko nalang ang sarili ko na tumayo at nagpuntang kusina. Mula sa counter ay nakita ko ang kutsilyo at kaagad iyong kinuha. Tinapat ko yun sa pulsuhan ko.

Iniwan na nga ako ng pamilya ko, pati ba naman si Caleb? Si Caleb nalang ang meron ako pero bakit ang hirap niyang panatilihin sa tabi ko?! Putangina! Ayoko na! Sawa na akong mabuhay! Sawang-sawa na ako! Wala na nga akong ginawang matino tapos dumagdag pa ito!

Idiniin ko ang kutsilyo si pulsuhan ko, nakita kong bumaon iyon at kaagad na tumulo ang dugo pero wala akong naramdamang sakit mula dito. Puro galit at pagkadismaya ang nangingibabaw saakin ngayon.

Sana hindi nalang totoo ang lahat. Sana nanaginip lang akong nabangga si Caleb.

Bigla akong nahilo at naramdamang dumilim ang paligid. Before I passed out, narinig kong malakas na bumukas ang pintuan ko at ang sigaw ng lalaki.

I smiled. I knew it. It was just a dream. He's here. Caleb is here to save me once again.

"How is she?"

"Ayos na ang lagay nya ngayon. But she needs more rest. Maraming dugo ang nawala sakanya"

"Thankyou, doc."

Narinig kong bumukas ang pintuan. Narinig ko rin ang buntong hininga ng mga tao sa loob. Gusto ko silang tignan pero ayaw pang bumukas ng mga mata ko.

"Ano ba talagang nangyare?" I heard Karylle's voice.

"I don't know. Pumunta lang ako sakanila para ihatid ang bag niya, but instead of her welcoming me. Her loud cries did. Kaya dinaga ako ng kaba and tried to knock pero hindi niya ako naririnig so I broke her door. Tapos yan na ang naabutan ko. " It was Hugo's voice.

Biglang sumakit ang dibdib ko. Hindi si Caleb ang nagligtas saakin. Kundi si Hugo. Hindi nga panaginip ang lahat. Totoong ng dahil saakin na bangga si Caleb.

" Masama talaga ang kutob ko. Kaninang lunch pa nga ako kinabahan para kay Sam. Tapos ito pala. " Si Claine.

" What was really the reason behind this all? " Si Karen.

" Maybe it was because of Caleb. He was hit by a car."

" Ano?! " Halos sabay na tanong ng tatlo.

" What? Anong—bakit?! "

" H-hindi ko alam. Si Sam lang ang nakakaalam. "

Nang tumahimik na ang lahat ay saka pa lang bumukas ang mga mata ko. Tinignan ko sila Karylle, naka upo sila couch habang malalim ang iniisip. Nakita ko naman si Hugo na pabalik-balik na naglakad. Parang hindi mapakali.

"Ayoko ng tumira doon si Samantha ng mag isa. Sa ayaw at sa gusto niya ay titira na siya sa condo natin." Boses iyon ni Karylle.

May condo sila—kami. Sabi ni Karylle para saaming apat daw yun para malapit nalang kami sa school pero hindi ako sumama sakanila kase ayokong iwan sa bahay sina mama kahit ayaw nila saakin.

"Hugo, samahan moko bukas, let's pack her things st dalhin agad yun sa condo para hindi na siya maka angal." Galit na saad ni Karen.

Tumango lang si Hugo sakanya. Naramdaman kong nahilo ako at hindi parin nila ako napapansin. Pinikit ko nalang ang mata ko at natulog nalang.

But before everything is settled, I wonder how's Caleb right now? Is he okay? Kasama niya kaya ngayon si Mima? Is his mother still mad at me? Siguro nadala lang siya nun kaya niya nasabi sakin yun. I know tita, mabait naman siya saakin. She treated me like her daughter pa nga eh. Hindi naman yun pakitang tao diba? Gusto naman ako ni tita diba?

Pwede ko kayang mabisita si Caleb? I wanted to tell him what happened today. Miss ko na rin siya. Hindi ako sanay na ganito kami, hindi ako sanay na galit siya saakin. Sana nga, pagkalabas ko dito naghihintay siya saakin. He would hug me, and tell me how worried he was.

He would confess to me, he would admit everything to me. He would tell me how much he loves me and so do I. We won't be friends anymore but lovers. I wonder how it feels like to be his girl, to be his property, to be his priority. Even though he's just my best friend, I do love him not because he's my best friend but because I love him of who he was.

Please be safe, Cali, kahit wala ako sa tabi mo pakatatag ka. Mahal ko.