Beneath the Stars (UNDER REVISION)

01

"Bloody hell,"

I am standing right infront of my grandparents' gigantic mansion that could fit atleast thousands of people in it.

Malaki ang lupain namin dito kaya hindi na ako magtataka pa. Bata pa lang kasi ako no'ng huli akong makapunta rito at ngayong pinatapon ako ng aking ama dahil sa pagrerebelde ko sa kaniya ay nakakagulat pa rin talaga ang laki ng mansyon nila.

I can't really believe how filthy rich my grandparents are. Kilalang kilala talaga ang apilyedong Guevarra dito sa Agustria.

"I got another call from your Dean, Gabriella." he said, giving me a sharp look as he put the telephone down.

I gulped. Patay. "Dad, magpapakabait na talaga ako—"

"Ilang beses ko na 'yang narinig pero hindi pa rin nagtitino ang ulo mo, Gabriella. Ipapadala kita sa probinsya, titira ka roon kasama sina Mom at Dad. It's your punishment."

"But—"

"No buts. My decision is final."

Then, here I am.

Iniwan lang ako ng driver ko and I'm now carrying these heavy luggages. Kainis! I hate my father! How could he do this to his own daughter?! He's so heartless!

And this goddamn mansion, wala man lang bang servants? Hello? I need help!

Nasaan ba ang mga tao rito?

As soon as I entered the mansion, sobrang linis nito. Makintab ang sahig, may malaking chandelier sa kisame sa gitna nito, malaking TV, maraming kwarto, maganda ang interior pati ang exterior design. It screams luxury!

Shit. I've missed this almost half of my life?

No way! I can't believe it!

"Gabriella!"

I immediately knew that italian accent.

Abuela immediately walked towards me and gave me a hug. Mukha pa rin talaga siyang nasa 40s lang, maganda pa rin at slim. Si Abuelo naman ay nakasunod lang sa kaniyang asawa, may maliit na ngiti sa kaniyang labi at nakisali sa yakap namin.

"Ang laki-laki mo na, apo ko." komento ni Abuelo. "Parang nasa bewang ka pa lang sakin dati," He chuckled, I did too.

"I missed you both. Antagal ko ring hindi kayo nabisita," nakangiting sabi ko. Although, kausap ko naman sila minsan sa telepono ay iba pa rin talaga pag sa personal na.

Nakakapanibago. I've never seen them in years.

"Ang gandang dalaga talaga..." Abuela glanced at Abuelo. "Nakikita ko ang sarili ko sa apo natin, naaalala mo pa ba? Ganitong-ganito ang kurba ng katawan ko at ganito ako ka-ganda dati!" she said, lifting my chin up as she scanned my face.

I awkwardly smiled.

"Anong dati? Hanggang ngayon kamo," pambobola ni Lolo at hinalikan ang sintido ng asawa. Nakahawak siya sa bewang ni Lola.

Too much sweetness, huh?

"Siraulo ka talaga, Camino!" sabi ni Lola at hinampas ang braso ng asawa. "Oh siya, sige, magpahinga ka na muna sa itaas apo. Mamaya na tayo mag-chikahan ulit, halata sa mukha mo ang pagod."