Yaman Karer, küçük yaşta arkadaşlarıyla oynamak için geldiği Silopi'nin bir köyünden sabaha karşı kaçırılıp, yıllarını geçirmek üzere o dağa hapsedilir.
Askeri bir kurgudur.
Bölüm Şarkısı: Dedublüman, Sakladığın Bir Şeyler Var
Bölüme geçmeden önce diğer bölüme bir göz gezdirin. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨
Kaybedecek bir şeyin olmadığında korku duygusunu hissetmiyordun. Bir çok defa şimdi başıma gelenleri yaşamıştım aslında, Babür benim yaşadıklarımı yaşayan çok çocuk olduğunu söylemişti. Bende o çocuklardandım, hayatımın bir dönemi o acıyı çekmiştim. Bir dönemi diyordum, hepsi demiyordum çünkü bir kısmı anneme, kız kardeşime, babama aitti. Ufak bir kısım olsa da boşveremezdim. Onlara ait bırakabildiğim tek kısımdı çünkü. Ama içlerinden birisi hala vardı, onu kaybedemezdim.
Babam kanlı canlı benimleydi. Sanırım bu yüzdendi içinde bulunduğum tek gözlü bu evde bütün bedenimi saran korkunun bir diğer sebebi. Bir sebep ise şüphesiz Yıldıraydı, onu özlemiştim. Ne kadar zamandır bu odada olduğumu bilmiyordum. Bir gün geçmiş miydi? Tek bildiğim susuzluktan ölecek gibi hissetmemdi.
Dudaklarımı yaladığımda tadını aldığım benzin sert bir soluk vermemi sağladı, göz ucuyla ayak bileğimden odanın dışına kadar uzanan kalın ipe baktım. Uykusuzluktan kirpiklerim dahi gözüme batıyor gibi hissediyordum, kısık gözlerimle ilk önce yanımda, biraz uzağımda sandalyeye ters oturmuş yemek yiyen adama daha sonra karşımda duran kameraya baktım.
"Neyi bekliyorsun?" diye sordum çatallı sesimle, her yerimi benzinle kaplamasının tek bir sebebi vardı.
Gözlerini telefondan ayırıp bana baktı, elindekini salladı iki defa. "Haberlere bakıyorum, henüz yangında gebermiş bir Yüzbaşının haberini okuyamadım"
Dişlerimi sıktım, aklıma Yıldıray'ın etrafını saran alevler geldiğinde gözlerim kapandı. Bir şey olmamıştı, iyiydi. "Ona bir şey olmadığını biliyorum" dedim, sesli söylersem daha çok inandıracağım sandım kendimi. Ama hiçbir şey bilmiyordum, tek hatırladığım adımı bağırmasıydı. Başka hiçbir şey yoktu.
Cevap vermek yerine güldüğünde boğazıma bir yumrunun oturduğunu hissettim. Özlemiştim onu, gerçekten özlemiştim.
"Ne bekliyorsun ki ne yapacaksan yap, bitsin gitsin işe" dedim ağlamak için yanan gözlerimi sıkıp geri açarken, bana baktı.
Tam o sırada kameranın altındaki kırmızı ışık yandığında Bahri sırıtarak oraya baktı. "Birazdan öğreneceksin" dedi ayağa kalkarken, kameranın arkasına geçip kapağını açtığında kısık gözlerimle kadraja baktım.
Bahri göz ucuyla bana daha sonra tekrar kameraya baktı, ve sırıttı. Ne için güldüğünü dahi bilmiyordum. "Bir videonu alayım" dedi. "Sonra dövme yapacağız sana"
