NAR AĞACI (Nar Serisi Birinci Kitap)

2. Bölüm - Vasiyetname

İstanbul

"Biliyorum, acınız büyük Oya Hanım ama... Vasiyetname incelenmesi için avukatınız ile burada olmanız gerekmekte... Ve bir de... Kızınız aramızda olmadan açamıyoruz."

Tekin'in alışkın olduğum monoton sesinden eser yoktu, onun da kaybı en az bizimki kadar büyüktü... En yakın arkadaşını kaybetmek, çok ama çok zordu. Çalışabilmesine bile şaşırıyordum. Annemin telefonunu elime alıp konuştum onu kırmamaya çalışarak. "Tekin Amca, lütfen biraz durabilir misin? Babam da bunu isterdi, biraz sakin olmamızı isterdi..."

Benim de onu duyduğumu fark edince sesine bir enerji gelmişti, babamın sağ koluna. "Deva, kızım, rica ediyorum senden... Annen için, benim için. Sonra emin olun dinleneceğim, en çok ben dinleneceğim, söz veriyorum size." Koskoca adamın bana yalvarmasını dinlemek istemediğimden annemin eline tutuşturdum telefonu. "Ne zaman derseniz geleceğim ama benden başka bir şey istemeyin."

Annem, telefonu kulağına götürürken yüzünden belli belirsiz bir gülüş geçer gibi oldu, onu mutlu etmek bu kadar kolaydı işte... Oya Soysal'a, ona evet denmesinden daha güzel bir hediye verilemezdi. Babam da bu yaşa kadar evliliklerini bu tüyoyu kullanarak gelmiş olmalıydı, keşke aramızdan ayrılmadan bana yazılı bir kılavuz bıraksaydı da ben de annemi kolayca yönetebilseydim. Ama elimde sadece bize bıraktığı vasiyetname mektubu vardı, öyle değilmiş gibi davransam da onun el yazısından son cümlelerini duymak çok iyi gelecekti. Hem bana hem anneme...