MAYIN TARLASI

16.CEHENNEM

İyi okumalar.

Bölümdeki şarkılara profilimdeki linkten ulaşabilirsiniz, kendi dinlediğiniz müzikleri yazmayı unutmayın :)

Teşekkürler.

*

MAYIN TARLASI

16.BÖLÜM: CEHENNEM

-

Bakışlarım aynadaki görüntümde gezindi.

Bana verilen bu hayatta doğruyu yanlışı hiçbir zaman ayırt edememiştim. Canımı acıtan yoldan kaçmayı çok sonra öğrenmiştim, bana iyi gelen şeyin ne olduğunu düşünmeye bile çok geç cesaret etmiştim. Sonra kendime kurallar koymuştum, kendimce doğruyu yanlışı belirlemiş; o çizgiden bir adım uzaklaştığımda her şeyin ters gideceğini düşünmüştüm.

Çocukluğumda birbirini sevmeyi beceremeyen bir aileyle yaşamıştım, annemin kendine ayırdığı hayatın arta kalanlarında beni büyütmesine sessiz kalmış, kendimi bunun doğru olduğuna inandırmıştım. Babamın sevmediğini değil, sevgisini gösteremediğini düşünmüştüm, çevremdeki herkesten daha güzel bir hayat yaşadığımı düşünmüştüm çünkü bana ezberletilen buydu. Bir ailem vardı, bir evim vardı, istediklerim anında alınırdı, karnım doyardı; yanımda olmasa da bir babam, beni pek göremese de bir annem vardı. Kendime koyduğum bu kurallarla büyürken annemi kaybetmemle yolumdan şaşmıştım, sonra babam bırakmıştı beni.

Ben de bu kurallarda boğulmuştum.

Kapının açıldığını fark ettiğimde bakışlarımı kırpıştırıp saçlarımı düzenledim, lavaboya yaklaşırken içeriye girenin Ceyda olduğunu görmemle durdum ve ona döndüm. "Ceyda."

Tepkisiz bakışları bende oyalandıktan sonra bir şey demeden aynaya döndü. Bir süre saçını düzeltti, dudaklarındaki parlatıcıyı tazeledi ve kapıya yöneldi ama çıkmasına izin vermedim, yaklaşıp kolundan tutarak durdurmuştum. Sertçe bana döndü ve kolunu çekti. "Dokunma. Ne yapıyorsun?"

"Ceyda niye böyle davranıyorsun?" diye mırıldandım. "Niye kaçıyorsun ya benden?"

Derin bir solukla geriye döndü ama tekrar tuttum. "Bırak!" dedi. "Ne istiyorsun Defne?"

"Niye böyle davrandığını bilmek istiyorum," dedim. "Ne bu tavır Ceyda? Sanki her şeyin suçlusu benmişim gibi davranıyorsun, ne yaptım ben sana?"

"Ne mi yaptın?" Kaşları sinirle havalandıktan sonra gülmeye başladı. "Dalga mı geçiyorsun sen benimle?"

"Hayır, gayet ciddiyim, ne oluyor?"

"Sevgilin birini öldürüyordu," Yüzüme bakarak söylediği şeyle olduğum yerde donakaldım. "Öldürüyordu! Bunun farkında mısın? Bir de karşıma geçmiş ne yaptığını soruyorsun! Sen o adamla bizi yan yana getirdin, bir de yetmezmiş gibi Burak ile..." Durdu, bir öncekine göre çok daha iyi görünse de onun da hâlâ üzgün olduğunu anlamıştım. "Neyse Defne, boş ver."

"Ceyda!"

"Ne var?" diye bağırdı. "Ne?"

"Kaan'ın yaptıkları yüzünden beni neden cezalandırıyorsun ya? Bu durumda benim arkadaşım olarak bana destek olman gerekmez mi senin? Onun yaptıklarıyla benim ne ilgim var?"

"Bırak Defne ya," diye homurdandı. "Sen oraya gittin, Kaan'ın nasıl biri olduğunu çok iyi biliyordun, Burak'ın ne yaptığını da öyle. Her şeyi kabullenmişsin, bilerek ondan hoşlandın sen. Beni uyarman gerekirdi ama sesin çıkmadı! Ben bu haldeysem bunun tek suçlusu sensin, duydun mu?"