MAYIN TARLASI

13.İLK GECE

İyi okumalar.

Oy ve yorumlarda buluşalım.

-

MAYIN TARLASI

13.BÖLÜM: İLK GECE

-

Kulaklığı boynuma atıp spor çantamı yerden aldım ve salondan çıktım. Hava yine yağmurlu ve soğuktu, saat henüz sabah onu biraz geçiyordu. Bugün hafta sonu olmasına rağmen erken uyanıp kahvaltımı ettikten sonra spora gelmiştim. Hem gücümü toparlamak hem de biraz olsun kafamı dağıtmak içindi.

Dün akşamdan sonra Kaan ile de Burak ile de konuşmamıştım. Kaan, bir mesaj atmıştı ancak ona sadece İyi geceler dedikten sonra konuyu tamamen kapamıştım, o da başka bir şey yazmamıştı. Her ne kadar böyle olmasını istemesem de içimden başka bir şey yapmak gelmiyordu. Ne Burak'ın söyledikleri çok kolay yutulurdu ne de Kaan'ın ona karşılık verdiği laflar çabucak unutulurdu, bu yüzden o konuyu halletmeyi bugüne ertelemiştim.

Arabama bindikten sonra yol üzerinde bir kahvecinden kahvemi alıp arabayla biraz dolaşmaya başladım. Uzun zamandır bir İstanbul turu yapmıyordum, bu bana hep iyi hissettirmişti.

Yaklaşık bir saat yolların boşluğunu fırsat bilip müzik eşliğinde turladıktan sonra Burak'ın evinin önünde durmuştum. Kahvemin son yudumlarını içip bardağı bardaklığa bıraktım ve telefonumla birlikte arabadan indim. Apartmana girip onun katına çıktıktan sonra kapıyı yavaşça tıkladım.

Burak, şaşırtıcı bir şekilde kısa sürede kapıyı açtı. Dağınık saçları ve üzerinde bir eşofman takımıyla bana bakıyordu, dikkatlice beni incelemeye başladı. "Defne,"

Dudaklarımı ıslatıp kapının yanına yaslandım. "Uyandırdım mı?"

"Hayır, uyanmıştım. İçeri geçsene."

"Girmeyeceğim, birkaç şey söylemek için geldim sadece." Kaşlarını oynattı, bunu duyunca huzursuzlamıştı. Bir nefes çektim ve gözlerimi yüzüne diktim. "Dün söylediklerini öfkene vermek isterdim ama sen bunu bana normal olarak da söylemiştin."

Kaşları havalandı. "Neyi?"

"Kaan'ın sevmeden de sevilmeden de anlamadığını," dedim. "Beni üzeceğini düşünüyorsun. Beni koruma içgüdünü bir nebze anlayabilirim ama kendi arkadaşın hakkında böyle şeyler düşünüp böyle şeyler söyleyebilmeni anlayamıyorum Burak."

"Benden hesap sormak için mi geldin Defne?" Tekrar öfkelenmişe benziyordu. "Ne şimdi bu? Bir de ondan özür mü dileteceksin? Yoksa buraya seni o mu yolladı?"

Kafamı yavaşça salladım. "Neden yapıyorsun bunu? Kaan'ın beni bir şeye zorladığı yok, niye böyle düşünüyorsun Burak?"

"Çünkü sen normalde böyle davranmazsın," dedi. "Bir şey olduğunda gelir benimle mutluluğunu paylaşırsın, konuşursun ama bu sefer öyle olmadı."

"Neler yapacağını tahmin ettiğimden olabilir mi acaba?"

Sustu, bir şey söylemeye yeltendi ama sinirle dişlerini birbirine bastırmıştı. "Ben de neler yaşayabileceğini bildiğimden böyle davranıyor olabilir miyim acaba?"

"Senin anlamadığın şey bu işte Burak," dedim. "Üzülmemi engellemek için beni Kaan'dan korumaya çalışıyorsun ama buna gerek yok! Ya ben aptal mıyım? Benim sürekli birileri tarafından uyarılmaya, yönetilmeye ihtiyacım mı var? Bana destek olmak istiyorsan yanımda dur, engel olmaya çalışma!"