Multimedya suzan, süreyya, akif kaza anı..
Ömer den
- Allah'ım ya niye kimse bişey demiyor. Niye kimse gelip açıklama yapmıyor. Noldu benim anneme ya, kim ne yapmış. Hiç bi'şey bilmiyorum. Kafayı yiycem.
Asiye- Ömer sakin olur musun?
- Ya asiye nasıl sakın olim ben, annem içerde yatıyor. Durumu iyi mi kötü mü? Bilmiyorum.
Oğulcan- Ömer doktor çıktı?
- Heh doktor bey annem nasıl? Kim çarpmış.
Doktor- Öncelikle siz nesi oluyorsunuz?
- Oğluyum..
Hayat ne kadar garip değil mi? Yıllardır öz annen bildiğin biri meğer benim annem değilmiş. Hakkı ben de çok hemde fazlasıyla çok.. Ama şimdi kendi öz annemi buldum ve erken kaybedemem.
Doktor- Anneniz buraya geldiğince bilinci kapalıydı. Ve kan kaybetmişti. Kanamasını durdurduk. Ama bilinci hala kapalı. 2 gün ameliyat odasında bekleticez. Ama olaası bir durum da ise ameliyata almamız gerekicek.
- Peki hayatı tehlikesi varmı yani?
Doktor- Bunun için daha erken kesin bişey söyleyemiyoruz. Dediğim gibi iki gün beklemek zorundayız. Geçmiş olsun.
Diyip gitmişti. Kesin hayati tehlikesi var ve bana söylemiyorlar. Ameliyat odasının canından baktığımda makineye bağlanmış öylece yatıyordu.
- Lütfen anne lütfen birbirimizi yeni bulmuşken bu sefer bari yarı yolda bırakıp gitme. Bu sefer hiç affetmem seni..
Sessizce mırıldanırken arkadan bir elin bana dokunup ömer demesiyle dönmüştüm. Gelen süsendi. Bana sımsıkı sarılınca bişey olmasın süsen diye mırıldanmıştım. O kadar kötü bir duyguydu ki?
Süsen- Bişey olmuycak canım tamam mı bişey olmuycak. Kim yapmış.
- Bi bilsem? Bi bilsem kim yapmış dünyayı dar edicem. Çarpıp sonra da bırakıp kaçmış.
Süsen- Bunlar insan olamaz ya insan olamaz. Vicdansızlar..
Doruk- Ömer alın kahve getirdim. Belli ki burdan ayrılmayacaksım. Ayakta tutar hiç olmazsa..
Doruğun bana uzattığı kahveyi ne almak ne de içmek istiyordum. Şuan tek isteğim annemin bir an önce kendine gelmesiydi. Doruk ısrar edince mecburen almıştım.
Saatler geçiyordu. Upuzun koridorda süren ve ben oturuyorduk. Süsene benimle kalmasıns gerek olmadığını söylemiştim. Ama gitmemişti. Başını omzuma yaslayıp benimle kalmayı tercih etmişti.
- Anneme çok geç anne dedim biliyor musun? Evet benim ilk adımlarımı, ilk kelimelerimi göremedi ama yine de benim annem süsen kim annesinin ölmesini ister ki?
Çok kısa sürede güçlü bir bağ yakalamıştık.
Süsen- Susan teyzeye hiç bişey olmayacak.
Süsen teselli cümlelerini özenle seçip söylüyordu.
- Teşekkürler.
Süsen- Neden?
- Beni yanlız bıralmadığın için çok teşekkür ederim süsen..
Süsenin gözleri dolmuştu. Alnını başıma yaslayıp bırakmam diye fısıldamıştı. Beni ayakta tutan belki de süsenin yanımda olmasıydı.
