- Sen naptın?
Süreyya- Kızım bak, süsen öyle değil.
- Ne öyle değil ya ne öyle değil. Sen Ömer'in sevdiğim adamın annesine vurup kaçtın.
Akif- Süsen kızım bak sakın ol tamam mı? Anneni bi dinle önce..
- Neyinizi dinliycem ben sizin ya.. Keşke sen anne, sen hiç gelmeseydin. Senin yüzünden keşke hayatım mahf oluyordu. Bence sen geri git ve bir daha dönme..
Süreyya- Süsen..
Daha fazla bu sahneye dayanamadığım için çekip gitmiştim. Arabaya binip sinirimden, öfkemden daha fazla dayanamayıp ağlamıştım. Niye ya niye? Benim annem bu kadar vicdansız olamazdı. Bu benim annem olamazdı. Vurup kaçmak nedir ya, ya ölseydi. Ya bişey olsaydı. Peki ömer, Ömer'e ne diycem. Söylersem tepkisi ne olur? Söylemezsem de olmaz. Bir daha yalan girmeyecek diye söz vermiştik. Ama nasıl derdim. Senin Annenin başına gelenler, benim annem yüzünden olmuş. Nadıl derdim.
Ömer'in oraya geldiğimde napıcağımı bilememiş, sadece gelmek istemiştim. Tabi bu süre zarfında annemin aramalarını gözden gelmiştim.
Ömer- Süsen...
O kadar dalmışım ki ömerin cama tıklamasıyla kendime gelmiştim. Kapıyı zor da açıp dışarı çıkmıştım. Ömer'in yüzüne bile doğru düzgün bakmıyor, gözlerimi kaçırıyordum.
Ömer- Sen iyi misin? Bu saatte burda?
- Ömer ben, ben şey..
Ömer- Gel şöyle oturalım. Şimdi seni dinliyorum.
Söyle süsen söyle kurtul. Benim annem senin annene çarpmış de.. Hadi yapabilirsin. Söyleyebilirsin.
Ömer- parmaklarınla oynaman bittiyse söyle artık, kötü bişey mi oldu.
Buraya geldiğimden beri belki de ilk kez Ömer'in gözlerinin içine bakmıştım. Ama 2-3 saniye kadar bakabilmiştim.
- Şey ders, matematiğin iyi ya senin onun notlarını istiyecektim.
Ömer- Emin misin bu olduğuna, isteseydin her türlü verirdim ben notları, buraya kadar gelmişsin.
- Evet başka ne olacak ki?
Ömer- Bişey demedim canım dur ben içerden notları getirim.
Allah kahretsin yapamadım. Söyleyemedim.
Ömer- Evet notlar burda? Al bakalım.
Ömer'in gelişiyle elinde duran notları almıştım.
Ömer- Süsen, bize bir şans daha veremez misin?
Gözümdeki yaşlar zaten firar etmek için bekliyordu. Ömer'in dediğiyle gözyaşlarım özgürlüğüne kavuşmuştu. Bişey diyemeden arabaya bindiğim gibi sürdüm. Eve de gidemem. Ömer'e desem bugün sizde kalabilir miyim diye? O da olmazdı. Aklıma Aybike gelmişti. Evet hemen ömerlerin yanında evleri Ömer'in beni görme ihtimali de var. Ama olsun. Çünkü annemin ne sesini duymak ne de yüzünü görmek istiyorum.
Ömer'in geri içeri gördüğünü aynadan görünce arabayı görmemesi için ara sokağa park etmiştim. Aybikeyle konuştuğum da gelip kalabileceğimi söylemişti. Sesimden de zaten anlamıştı. Nedenini sorunca annemle kavga ettiğimi söylemiştim. A tabi Ömer'e bundan bahsetmemesi gerektiğini de eklemiştim.
Aybike ömerlerin kaldığı kümese bakınca el işaretiyle kimse yok demişti. Bende gizli gizli ama bir o kadar da hızlı şekilde içeri girme peşindeydim.
