"ညီ"
"ဗျ"
တစ်ခေတ်တို့ကန်သာယာက ခုံတစ်ခုမှာထိုင်နေခြင်း။ကို ကပြောစရာရှိတယ်လာခဲ့ဆိုလို့တာ လာရတာ နှစ်ယောက်ထဲတွေဖို့ခုထိမရဲ ။ဟို့နေကနမ်းတဲ့အကြောင်းပါစဥ်းစားမိတော့ တစ်ခေတ်ပါးတွေနီလာသည်။
ဒါကိုမြင်တဲ့ခန့်ညားက
"ညီ နေမကောင်းဘူးလား ပါးတွေနီနေတာ"
တစ်ခေတ်မှာကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ခန့်ညားကိုကြည့်နေသည်။ပြီးမှ မျက်လွှာလေးအောက်ချသွားသည်။
*ဒီလူကြီးဟိုနေ့ကဟာကိုမရှက်ဘူးလားမသိ*
"မဟုတ်ပါဘူး နေကောင်းပါတယ်"
"သြော်..တစ်ခုခုဆိုပြောနော်ညီ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ကို ညီ့ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆို"
"အင်း ဟုတ်တယ်"
"ဘာပြောမို့လဲ "
"အဲ့ဒါက..."
ခန့်ညားသည် သူ့လည်ပင်းအားအကြောင်းအရင်းမရှိပွတ်နေ၏။
"ပြောလေဗျာ ကျွန်တော်ကျူရှင်သွားရဦးမှာဗျ"
"အင်းအင်း ပြောမယ် ညီစိတ်မဆိုးရဘူးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ပြောမှာသာပြောပါဗျ"
"ကိုယ် ညီ့ကိုချစ်တယ်"
"ဗျာ"
တစ်ခေတ် သည် တခဏကြောင်သွားပြီး ခန့်ညားကိုစိုက်ကြည့်နေသည်။
ဒီလူကြီးကသူ့ကိုချစ်တယ်ပြောလိုက်တာလား။
သူလဲ ဒီလူကြီးပေါ်ခံစားချက်ရှိပါသည်။ သို့သော် စိတ်ကစားတတ်တဲ့အရွယ်ဆိုတော့..
"ညီ စိတ်ဆိုးသွားတာလားဟင် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် ညီ အဖြေပြန်မပေးလဲရပါတယ် ကိုယ်က က်ုယ့်ခံစားချက်တွေကို ညီသိစေချင်ရုံပါ နော်"
တစ်ခေတ်စကားပြန်မပြောတာကြောင့် စိတ်ဆိုးနေတယ်ထင်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ရှင်းပြနေတဲ့ လူကြီးကို တစ်ခေတ်သနားသည်။ နောင်လာနောင်ခါစျေးပေါ့ အခုတော့ ဒီလူကြီးမျက်နှာမပျက်ဖို့အရေးကြီးသည်။ ဒီလူကြီး မျက်နှာပျက်နေတာနဲ့သူမနေတက်ပါ။
YOU ARE READING
မောင့်အချစ်ဦး
Romanceပထမဆုံးရေးတာပါဗျ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအကြောင်းကို အခြေခံပြီးရေးမှာပါဗျ လိုအပ်ချက်တွေအများကြီးရှိနိုင်တာမို့ သည်းခံပြီးဖတ်ပေးကြပါဗျ
