Kim jesteś? /Dylmas

Rozdział 35

Pov. Simon

Usiadłem na łóżku. Trząsłem się z zimna i ze strachu. Nie miałem pojęcia, co się teraz stanie. Również martwiłem się o swojego przyjaciela. A co jeśli tamten zrobi mu krzywdę za naszą ucieczkę? Nawet nie chcę myśleć, co może się stać.

- Załóż to. Jest bardzo ciepła.

W moich dłoniach znalazła się gruba bluza, którą od razu założyłem. Mimo niej, w dalszym ciągu było mi zimno. Zbyt długo błądziłem po lesie.

- Nie jesteś zły? - Spytałem, spoglądając na Brama, który ustał przede mną.

- Muszę przyznać, że Twoja ucieczka mnie zabolała, ale nie jestem na Ciebie zły. Rozumiem, dlaczego to zrobiliście. Wszystko się zadziało za szybko i was wystraszyliśmy.

Mężczyzna usiadł obok mnie na łóżku, biorąc mnie na kolana, przytulając się do mojego boku. Biło od niego niesamowite ciepło, przez co nie protestowałem. Chciałem się teraz jedynie ogrzać.

- A więc nic nam nie zrobicie? - Mruknąłem cicho.

Może i teraz czułem się przy nim dobrze, lecz w dalszym ciągu go nie znałem. Był dla mnie obcy.

Bram złapał za moją szczękę, zmuszając mnie do spojrzenia na jego twarz.

- Nigdy was nie skrzywdzimy. Przy nas jesteście bezpieczni. Nie musisz się mnie bać Simonie. - Powiedział z powagą czarnowłosy.

- Dobrze.- Powiedziałem cicho.

Nie wiedziałem, co mam dodać więcej. Zamurowało mnie na jego słowa. Chciałem mu w to uwierzyć, ale wiem, że mężczyzna chce mnie przemienić w jednego z nich, a to mnie przeraża. Nie chcę czuć bólu.

Po tych słowach Bram złączył nasze usta w namiętnym pocałunku. Niezgrabnie go oddawałem. Czułem jego dłoń na swoim udzie, która sunie po całej jego długości. Jednakże nie posuwał się dalej, za co byłem mu wdzięczny.

- Idziemy spać? - Zapytał, gdy przerwaliśmy pocałunek, aby złapać oddech.

Nieśmiało kiwnąłem mu głową na znak zgody, próbując złapać oddech.

Po chwili leżeliśmy w łóżku pod kołdrą i dodatkowym kocem. Mężczyzna przytulał mnie do siebie, dając mi więcej ciepła.

Sam nie wiem, kiedy zasnąłem.