SITHTHARA | COMPLETED

Chapter 13

"අපි යන්නම් ගවේෂ් අයියේ. අපි යන්නම් මේ....."

"Oh Boy ....!! මට චුටි බාප්පම කියන්න දරුවෝ. අපේ ගවීගේ යාළුවෝ කතා කරන්නෙත් එහෙම. ගවීගේ යාළුවෝ කියන්නේ ඉතින් මගෙත් යාළුවෝ තමා. ආයෙත් දවසක සෙට් වෙමුකෝ. වෙලාවක් තිබ්බොත් යාළුවත් එක්ක කැෆේ එකට ඇවිල්ලා යන්න එන්න"

"අහ් අනිවාරෙං....එහෙනම් අපි යන්නම්"

පවිරු පිලිකන්නේ ඉදන් සමුගැනීමේ කතාව. මන් බෑග් එකත් හරහට දාගෙන පවිරුට මුවා වෙලා හිටියේ හරියට වැරැද්දක් කරලා අම්මා පස්සේ හැංගිලා ඉන්න පොඩි එකෙක් වගේ. මේ වෙනකම් මන් වචනයක්වත් කතා කරේ නෑ. කතා කරන්න පුළුවන් වැඩනේ මං කරලා තියෙන්නේ.

ගවේෂ් අයියා කොෆී එක හදන්න කියලා සීන් එකෙන් කැපිලා ගිය වෙලේ පවිරුවා මාව එලියට ඇදන් ගිහින් වෙච්ච කෙරිච්ච හැම දේම මට කිව්වා. රතු අරලිය ගහක් යට පාපොච්චාරණයක් උනා කිව්වොත් හරි. ඒ වේලාවේ ඉදන් මම තව වෙනකම් වචනයක් කතා කරේ නෑ. සද්ද වහලා නෙවේ සද්ද වැහිලා තිබ්බේ.

පවිරුවා මට බනින එක දැනට තාවකාලිකව හෝල්ඩ් කරන් ඉන්නේ. බෝඩිමට ගියාට පස්සේ පටන් ගයි. හොදම දේ කියන්නේ මට තාමත් ඊයේ කිසි දෙයක් මතක නැති එක. මට ඉවෙන් වගේ හිතෙනවා ඒ දේවල් සදාකාලිකවම අමතක උනොත් හොදයි කියලා.

බැලූ බැල්මට ගවේෂ් අයියා හිටියේ මන් වගේ හෙන...ම අපහසුවෙන්. අඩුම අපි මූණවල් දිහාවත් බැලුවෙ නෑ. එක ගෙදර කොටහළු දෙකක් වෙලා වගේ පුදුමාකාර සන්සුන් බවක් තිබ්බේ. ඇත්තටම සිද්ධ උනේ ගවේසාන්ගේ බාප්පා පවිරු එක්ක වල් පල් කියෙව්ව එක විතරයි. ඩෙනිම පහුරු ගගහා මන් ඒවා අහන් හිටියා විතරයි. මොකද  මට අමුතු ලැජ්ජාවක් ඇවිල්ලනේ තිබ්බේ. අර මිනිහනම් කොෆි ටික ටේබල් එකෙන් තියලා කොල් එකක් කියලා ගියා ගියාමයි අපි යන්න ලෑස්ති වෙද්දි කොහෙදෝ ඉදලා ආවේ.

චුටි බාප්පා මරු පොර. මෙච්චර හැන්සම් කොල්ලෙක් බාප්පෙක් උනේ අපරාදේ. මොනවා නැතත් ඩයල් එක හෙන ජොලියේ තමා ඉන්නේ. තාම තනිකඩයිලු. නෑදෑකම බැලුවොත් තිවාන් අයියගේ තාත්තායි ගවේෂ් අයියගේ තාත්තයි, චූටි බාප්පගෙ වැඩිමල් සහෝදරයෝ. එයා ගවේසාන්ට අන්කල් උනා කියලා අපිට ඒම වෙන්නෑනේ. මන් නම් කියන්නෑ චුටි බාප්පා කියලා.