SITHTHARA | COMPLETED

Chapter 71

"Tenu itna main pyaar karaan...
Ek pal vich sau baar karaan....
Tu jaave je mainu chhad ke....
Maut da intezaar karaan...."

මම නිදි මතේම උඩ තට්ටුවේ ඉදලා පල්ලට එනකොට කිචන් එක පැත්තෙන් ලස්සන කටහඩක් ඇහුනා.. වෙන කවුරුත් නෙවේ.. ගවේස් බොසා..

ඇත්තම කිව්වොත් එයා සින්දු කියනකොට කොච්චර ලස්සන උනත් මම සින්දු කියද්දි තල් අත්තට බොරළු වැටෙනවා වගේ.. ඒක හැමදාම පවිරු කියනවා.. ඉස්සර කැම්පස් එකේදි කවුරුත් කැමති නෑ මම සින්දු කියනවට.. මට මතකයි දවසක් ස්කූල් යන කාලේ ආර්ට් සොසයිටි එකෙන් කරපු ප්‍රෝග්‍රෑම් එක්කට සින්දුවක් කියන්න මාව රැන්ඩම්ලි සිලෙක්ට් කරලා තිබ්බා.. ඒත් ඔඩිෂන් එක වෙලාවේ මියුසික් මැඩම් සින්දුව මැදදි කට් කරලා මගේ ඔලුව අතගාලා හරවලා යැව්වා.. හිතනම් රිදුනේ නෑ.. මොකද මගේ සින්දු මටවත් අහන්න බෑ.. ඉතින් ඒ මිනිස්සු සදාරණයි..

ඒත් ගවේෂ් අයියා සින්දු කියනකොට අහන් ඉන්න ආසයි.. එයාට ඕනම වොයිස් එකක් ආරූඩ කරගෙන ඒ විදිහටම කියන්න පුළුවන්... හැබැයි මෙහෙමයි... මට පුළුවන් ඕනම සතෙක් අනුකරණය කරන්න.. බල්ලනම් බල්ලා පූසනම් පූසා.. උන් වගේ~ම මට කෑ ගහන්න පුළුවන්.. ඒක ගවේෂ් අයියට බෑ.. ඒ නිසා මාත් එක්තරා විදිහක ටැලන්ටඩ් මනුස්සයෙක්..

"Ke tere liye duniya chhod di hai..
Tujhpe hi saans aake ruke..
Main tujhko kitna chahta hoon..
Ye tu kabhi soch na sake...."

ගවේෂ් අයියනේ මගේ කුස්සි අම්මා.. මම දැන් කුස්සියට සමුදීලා අවුරුද්දක් වෙනවා.. වතුර විතරයි උණු කරන්නේ.. මට දැන් සිරාවටම උයන විදිහ අමතකයි.. අනික ගවේෂ් අයියා කැමති නෑ මම වැඩිය කිචන් එකට එනවට... මේ ලගදිත් ප්ලේට් එකක් බිදලා හොද හැදි පාරක් කාලා ඉන්නේ.. මතක් වෙනකොටත් පස්ස රිදෙනවා..

එයා මෑතකදි මම බිදපු කෝප්ප වලයි පිගන් වලයි සමීක්ෂණ වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරලා මට කිචන් එකේ විනාඩි පහකට වඩා රැදෙන එක තහනම් කරා.. මෙව්වට කියන්න ගෘහස්ථ හිංසනය කියලා.. වැඩිය නෑ අනේ අවුරුද්දටම ප්ලේට් විස්සයි, මග් විසි හයයි, ග්ලාසස් පහලවයි..

ඔව්වා කොහොමත් කැඩෙන බිදෙන බඩුනේ..

හොදම දේ කියන්නේ දැන් මට කොෆී දෙන්නෙ ප්ලාස්ටික් කප් එක්කට.. වස විලි ලැජ්ජයි.. අනික ඒකේ මැද මීකී මවුසුත් ඉන්නවා.. මේවා ඉතින් කවුරුත් දන්නේ නැති නිසා හොදයි.. නැත්තං මගේ පිරිමි කමටත් නිගාවක්..