SITHTHARA | COMPLETED

Chapter 57

"මිස්ටර් කුලතුංග ගෙනාව රෙකමන්ඩේෂන් එකක් කවදාවත් මම සැක කරන්නේ නෑ මිස්ටර් සිත්රුක.. I just need to examine your work as your head.. Don't get me wrong"

චා~ටර්...

මිස්ටර් ගවේෂ් ලොකු ටෝක් එකක් දීලා මන් දිහා අමුතු විදිහට බලාගෙන හිටියා.. හරියට නිකන් 'උබනම් හැදෙන්නෑ' වගේ... මම පසුබහිනවද?? නෑ!!! මාත් එයා දිහා ගේමටම බලාගෙන හිටියා.. අපි නිසා මුළු ටේබල් එකම සයිලන්ට්.. හරියට නිකන් මූවී එකක් අතරමැද පෝස් කරලා වගේ.. වයසක කුලතුංග සර් විතරක් අපි කියන දේවල් ගානකට ගන්නේ නැතුව එයාගේ පාඩුවේ කනවා.. මට දැන් ලැජ්ජයිත් එක්ක.. මුගෙත් අර කැම්පස් කාලේ තිබ්බ අති පණ්ඩිත කම එහෙම්මයි..
ඒත් මගේ හිත කිව්වෙම කටවහන් ඉන්න එපා එකෙන් වෙන්නේ උබ එයාට දෙක වෙන එක කියලා..

"Okay... චීෆ් එන්නකෝ වෙලාවක මගේ ස්ටූඩියෝ එකට.. එතකොට මගේ වර්ක්ස් හොදට බලාගන්න පුළුවන්.. හැබැයි මන් ෆ්‍රී වෙලාවකට විතරක් එන්න.. මම ආස නෑ වැඩක් කරන ගමන් ඉන්නකොට මැදින්-"

"චීෆ් අපේ හොරණ බෑන්ක් එකේ කන්ස්ට්‍රක්ෂන් වැඩේට මොකද වෙන්නේ.. අපි ඒක කරනවද?"

සාහිල් ටේබල් එක යටින් මගේ කකුල රිදෙන්නම පාගලා වෙන ටොපික් එකක් ඇදලා ගත්තා.. මෙච්චර වෙලා අපිව ගණන් ගන්නැතුව හිටිය කුලතුංග සරුත් මන් දිහා හෙන උද්‍යෝගයකින් බලාගෙන ඉන්නවා.. ඒ අස්සේ කීප දෙනෙක්ට කැස්සත් ආවා.. මම ඇහිබැමක් උස්සලා මිස්ටර් ගවේෂ්ට කින්ඩි ලුක් එකක් දැම්මම එයා තොලත් හපාගෙන හොද හුස්මක් අරන් පල්ලට දැම්මා... ඉවසන්න බැරි මිනිහෙක් නෙවේනේ.. කාලෙකට කලින් මම ඒක හොදට පුරුදු කරානේ..

මම ලොකු ගින්නක් පත්තු කරලා පාඩුවේ කන්න ගත්තා.. හැමෝම ඉන්නේ නිකන් කන්ෆියුස් උන්ග බුන්ගා වෙලා... මන් නිසා/මගේ කට නිසා ඩිරෙක්ටර් බෝඩ් එක හෙනම අපහසුතාවෙට පත් වෙලා ඉන්නේ.. කරන්න දෙයක් නෑ.. සොරි... මේවා මම හිතලා කියන දේවල් නෙවේ.. මට ඉබේම කියවෙන දේවල්..
අද තමා මම ලන්ච් ටේබල් එකේ පලවෙනි පාරට හරියට කතා කරේ.. මොකද වෙනදා හැමෝම අහන දේට උඩින් පල්ලෙන් උත්තර දිලා හෙන අහිංසකයා වගේ මගේ පාඩූවේ හිටියේ.. අද හැමෝටම පුදුම ඇති.. ඒත් මගෙ නෙවේ වැරැද්ද.. මගේ කටේ තමා වැරැද්ද.. අනික එයා කතා කරන්නේ මාව අද දැක්කා වගේ.. ඒ හේතුව නිසා මට අමුතු තරහක් ඇති වෙලා තිබ්බේ.. හැබැයි මම පිළිගන්නවා අද ටිකක් ඕවර් ගියා.. මම කතා කරේ නිකං කම්පැනිත් එක මගේ, ස්ටූඩීයෝ එකත් මගේ, බලන්න ඕන්නම් වරෙන් වගේ...