Kutsal Serenat | Taekook

23. Bölüm: Okyanusun Ortasında Eski Sevgiliye Rastlamak

23. Bölüm: Okyanusun Ortasında Eski Sevgiliye Rastlamak

"Bu doğru," dedim, "Jungkook'la bir ilişkim vardı. Kariyerimi ve ailemi koruduktan sonra ona geri dönecektim fakat o, beni geri istemedi. Benden ayrılmak istedi. Sonrasında bir diss parçasıyla bana saldırdı."

"Bana bilmediğim bir şey anlat," dedi Yoongi. "Buraya düşüncelerimi onaylaman için gelmedim."

"Nasıl bir çevrede yetiştin Yoongi? Beni yetiştiren çevrenin neye benzediğini anlatmamı ister misin? Beni yetiştiren insanlara göre hayattan zevk almak zorundasın çünkü Tanrı insanın özkıyımına izin vermez. İntihar bizim için psikopatolojik bir vakadan ziyade bir ayıptır. Güçsüzlük simgesidir. Toplumun ayıpladığı kişi olmak, benim gibi insanlar için öldüğünde bile çok acıdır. Benim gibi insanlar öldüğünde dahi ayıplanmak istemeyecek kadar doğrucudur. Benim yetiştiğim toplumdaki insanlar intihar eden kişinin arkasından iyi konuşmazlar. Ona karşı yaptıklarına pişman olmazlar. Bunun sebebi açıktır, toplum intihar eden kişinin bir günah işlediğini düşünür ve onu iyi anmazlar. Üstelik ölen kişiyi intihara sürüklemiş olduklarını dahi düşünmezler. Sırf onu günahkâr saydıkları için artık nefes almayan bir insanın cenazesinde kötü konuştuklarını hayal etsene Yoongi... İşte ben böyle bir çevrede yetiştim.

İntihar etmemek için hayattan belli bir miktarda zevk almalısın. Hayattan zevk almak için ihtiyacın olan birçok şeye de toplum tarafından yasak koyulmuştur. Buradaki çelişkiyi görebiliyor musun? İşte ben böyle bir toplumda büyüdüm.

Kadınlara hayatları boyunca yasak koyulur erkeklere ise hayatlarının belli bir süresinde yasak koyulur. Toplum ve aile, erkekleri bu belirli sürenin sonunda aniden serbest bırakır. Sonrasında erkekler nereye gideceklerini, ne yapacaklarını, nasıl davranacaklarını şaşırırlar. Kafeste büyüdükten sonra vahşi doğaya atılmış birer hayvan gibi ilerleriz."

Yoongi'nin konuşmasına izin vermeden devam ettim, "Topluma örnek bir evlat yetiştirmek... Bunun yetişkinler için ne kadar önemli olduğunu tahmin bile edemezsin. Sence nedir bu örnek evlat? Tam olarak neye benziyoruz? Ya da şöyle sorayım, neye benzememiz gerekiyor? Neden birilerine örnek olmak zorundayız? Toplumun bireyden beklediği ve istediği şeyler gün geçtikçe gerçekçiliğini kaybetti mi yoksa başından beri hiç gerçekçi olmadılar mı? Ben bu soruları sormak için yirmi beş sene boyunca bekledim, çünkü benim gibi insanlar için bunları sorgulamak bile bir günahtır. Sorgulamak istiyorsan bir risk almak zorundasın.

Bizler Tanrı'nın affediciliğine dair ayetler okuruz fakat Tanrı'nın kurallarından herhangi birinin aşılması durumunda Tanrı'dan daha acımasız oluruz. Doğanın güzelliğinden bahsederiz ama kendimizi betondan yapılmış dört duvarın arasına kapatırız. O hayran kaldığımız doğanın bir parçası olduğumuzu kabul etmeden insanın en kolay elde edebileceği zevke yani cinselliğe bekaret denilen bir zincir vururuz. Dizginlemeyi veya düzeltmeyi değil yok etmeyi veya görmezden gelmeyi seçeriz. İnsanları yirmili yaşları bitmeden önce evlenmeye zorlarız ve toplumdaki bütün kadın ve erkekleri birer damızlıkmış gibi bir an önce çocuk yapmaya ikna ederiz. Nüfusun aşırı artışından ötürü kaynaklar tükenmeye başlayınca açlıktan ölmemek için çareler ararız. Nüfusu dengeleyecek bütün politikaları reddederiz ve eşcinselliği lanetleriz. Saygı ve sevgiyi çocuklarımıza öğütleriz fakat fikirlerimize ters düşen birisi olursa bu saygı ve sevgiyi unuturuz."

Derin bir nefes aldıktan sonra sözlerimi şöyle sürdürdüm, "Bütün bu ikiyüzlülüğe rağmen neden o toplumun bir parçası olduğumu eminim ki merak ediyorsundur... Aslında cevabın sorunun içinde. Ben o toplumun bir parçasıyım. Ben o toplumla var oldum. Evet, sahiden bir kez olsun Jungkook'la birlikte zincirlerimden kurtulmak istedim. Bir kez olsun kendime şu soruyu sordum, Tanrı olmasaydı Kim Taehyung nasıl bir insan olurdu? Toplum baskısı olmasaydı Kim Taehyung olmaya devam eder miydim? Kendi sınırlarımı ve ahlakımı sorgulamak istedim."