TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 79

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 79

Rebecca POV*

It's 4pm na ng hapon nag maisipan kong daanan muna si freen sa unit niya.

Kakauwi ko lang galing school kaya napagpasyahan ko munang dalawin ang mahal ko, di ko pa naman to nakita buong mag araw, namiss kona tuloy siya.

Tinext ko siya kanina ng 2pm na pupunta ako sa unit niya ang kaso walang reply ito. Busy LNG yata masyado.

Naka ngiti akong binaybay ang daan papuntang unit ni freen, hanggang sa nakarating nako sa tapat ng pintuan niya, nag doorbell ako pero walang sumasagot.

"Tulog ba siya?" Nasa isip ko.

Ilang minuto din ako sa pagiintay sa kaniya, nang mainip nako, kaya binuksan ko nalang, buti nalang tlga ay hindi niya pinalitan ang password ni ateh, kaya malaya akong pinindot it.

Hanggang sa bumukas ito.
Pagbungad ko ang dilim masyado, Naka patay lahat ang ilaw. Kaya naisipan kong  Humakbang nalang ako papasok sa loob ng unit.

"Asan kaya siya? Ang dilim naman! Wala ba siya dito?" Sa isip ko. Habang pinasadaanan ang angulo ng unit.

Rebecca:babe? Andito kaba?-sigaw ko dit, dahil wala naman siyang sinabing aalis siya kanina, nasa unit lang daw siya buong mag araw.

Rebecca:babe?!-tawag ko ulit sa kaniya habang binaybay ang Paa sa kusina, walang freen ang lumabas.

Hanggang sa naisipan kong silipin ang kwarto niya.

Nabigla ako ng makitang madilim din ang kwarto nito. Pinasadaanan ko ng tingin ang buong kwarto, hanggang sa May marinig akong boses na paos na paos ito.

Freen:l"o"lov--e...-paos niyang tinig, na para bang humihingi ng tulong.

Isinilip ko ang kabilang kama niya, at malayang pinakinggan ang boses na nanggaling sa kabilang kama niya.

Hanggang sa dumako ang tingin ko sa babaeng nakaupo, na hawak² nang kabila niyang kamay ang dibdib nito. At nahihirapan huminga.

Rebecca:babe?! Anong nangyayari sayo?

patakbo akong lumapit sa kaniya at kinakabahan dahil sa itsura niyang hinahanap ang hangin, at habol na habol ito.

Rebecca:babe! Hey! Hey! Look at me babe!? Freen?! -sigaw ko dito dahil pati ako ay nagpapanik na sa kaniya.

Freen: lo--v-eee... Hin--hindi..ak-ko ma-ka hi-hinngaa...

Usal nito, at mas lalo akong nagpapanik dito.

"Shet! Ano bang gagawin ko?"Taranta kong hinawakan ang mga kamay niya at sinaposapo ang mukha niya.

Rebecca:wait babe!? No! No! Let's breath babe?! Exhale! And hale!.

-turo ko sa kaniya dahil nanginginig na ito, staka kitang-kita kong nag cocolor purple Nadin ang mga bibig nito, hindi ko alam kung anong gagawin ko hanggang sa nakapa ko ang phone nito, dali-daling itinungo ang contact.

Rebecca:sino ba ang pwede dito? Ateh niks! Tama si ateh!

Hanggang sa tinawagan ko ito, pero panay ring LNG ang sakabilang linya, ilang missed calls din ako sa kaniya pero ganun parin walang sumasagot.

Rebecca:bweset! Naman oh! Wait kuha saint tama!

Pinindot koa Nanga ito, at finally ay sinagot din. Taranta akong kinausap siya.

Becca:kuya?!Si freen, nanginginig siya! Anong gagawin ko dito?-taranta kong tugon sa kaniyang deretso.

Saint:ano?! Rebecca kalma lang ok? Kunin mo yung drawer niya, or d kaya yung bag niya, kung May makita kang gamot dun, ipainom mo sa kaniya, nag papanik nanaman siya, ipainom mo yung gamot niya.

Taranta akong itinungo ang drawer niya, hindi ko to nahanap,hanggang sa bumaling ako sa bag niya. At nakita ko ang gamot duun, dali dali naman akong tumungo sa kaniya at ipinainom ito, staka patakbong kumuha ng tubig sa kusina.

Rebecca:babe!? Look at me?! Hey! Just exhale and hale babe!?- sumunod naman ito hanggang sa parang hindi na siya nanginginig at napayakap naman ako sa kaniya at tumutulo ang luha.

"Hindi ko alam na May ganitong sakit pala siya"sa isip ko, habang yakap siya at panay punas sa mga luha kong pumapatak.

Hindi ko ka si mapigilan ang sarili kong d umiyak at magpanik. Iisipin ko palang mawawala siya ay di ko kakayanin iyon.

I love my everything kaya takot ako kung May mangyayaring masama sa kaniya, hindi ko mapapatawad ang sarili ko, kung nagkataong mangyayari iyon tos wala akong magagawa.

Hanggang sa nagsalita ang nasa loob ng phone, si kuya saint pala, hindi Kopa na patay ang tawag, at humiwalay na muna ako dito staka kinapa ang phone.

Saint:hello? Rebecca? Andyan kapa ba? Ok naba siya?

Sunod-sunod niyang tanong sakin staka isinagot iyon.

Becca:hello kuya? Ok ok Nadin po siya.-habang humihikbi ako.

Saint:it's everything ok lil sis, ganyan lang yan siya pag nalipasan ng gamot, May mga time na nag attack yung panick attack niya, pero magiging ok Nayan kung Naka inom na siya, pagpahingahin mo na muna siya lil sis, mamaya dadaan ako diyan, wag mo siyang iiwan ah?

Becca:opo kuya. -hanggang sa ibinaba kona ang tawag.

Bumaling naman ang tingin ko kay freen na ok ndin ito, dinala kona muna ito sa kama upang mag pahinga at inalis ang mga damit nito upang punasan, dahil pinagpawisan nga ito, dahil sa pag attack ng panik niya.

Hanggang sa pinagmamasdan kong nakatulog ito. Hindi ako umalis sa tabi nito habang hawak² ang mga kamay nito at hinimas himas ang buhok nito.

TO BE CONTINUE........