TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 156

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 156

Rebecca POV*

Tatalikod na sana ako nang May marinig akong familiar na boses na tumawag ng pangalan ko. Hindi ako nag kakamali, siya iyon, ang boses nayun.

Freen:Rebecca! Rebecca! Ba-babe...
-paos niyang tawag sakin.

Every step that I made, the more acceleration of my heart beat.

Freen:Rebecca! Wait!
-sambit nito na mas May namumuong butil sa mga mata ko sa tuwing tinatawag niya ang pangalan ko. Huminto ako saglit hanggang sa nararamdaman ko nalang ang presensya niya sa likod ko.

Freen:wait.. ahh ahh..
-hingal niyang sambit nang tumakbo ito papalapit sakin.

Hindi ako kumibo at tanging tayo lang ang nagagawa ko roon, Maskin kila irin at mga kasama nito ay lumalayo samin upang bigyan kami ng space. Lumingon ako kay irin at pati kay kuya saint ay andun din, kita ko ang pananabik nilang tango sakin na nakikiusap na harapin ko si freen.

Freen:babe? Can we talk please..?
-bulong nito sa likuran ko at paos parin ang boses nito, yumapak ako pa urong konti at marahang humarap sa kaniya.

I show a woman. The woman whom I loved before. That I still love now. My heart teared apart when I saw her. She's pale. She looks weak. Unhealthy. What happened to her?.

Freen:F-inally, nakita din kita.
-nahihiya niyang sambit sakin at Naka Yuko ito na tanging pagka hawak ng kanyang gown ang tanging nagagawa niya. Hindi ako kumibo at tanging titig lang ang nagagawa ko sa kaniya.

Freen:can we talk about us Rebecca?
-paninimula niya sakin at nag angat ng maliliit na tingin sakin. Huminga ako ng malalim at nag iisip ng sasabihin.

Bakit ba siya nandito? Eh wedding day niya ngayon? Ikakasal siya kay seng ngayon tapos andito siya?
-sa isip ko.

Freen:please..?
-pagsumamo niya ito.

Rebecca:para ano pa freen? Ikakasal Kana.. para ano pa? Para saktan ako ng paulit-ulit huh!?
-sambit ko sa kaniya at tumalikod ulit saka nagpatuloy sa pag lalakad papalayo sa kaniya kasi ma lelate nako sa flight ko.

Freen:wait!
-pag habol niya sa braso ko at napa hinto ako. "Please..?"

Huminga ako ng malalim at humarap sa kaniya.

Freen:alam kong nasaktan kita ng biglaang pag iwan ko sayo noon babe, alam kong nasaktan kita ng sobra, hindi man lang ako nagpaalam sayo ng maayos, pabigla bigla ang mga nangyayari noon. Sana mapatawad mo ako sa pag sira ko ng pangako ko sayo mahal, at sana bigyan mo sana ako ng second chance Rebecca para maitama ko lahat ng kasalanang nagawa ko sayo noon, im sorry kung sobra kitang nasaktan, I didn't mean it babe. Hindi ko sadya at gulong gulo ako ng mga panahong iyon, please.? Sana mabigyan mo ako ng isa pang pagkakataon na sana mapunan ko iyon lahat, yung mga pangako ko, yung mga naiwan kong sakit noon sayo babe.. I'm so sorry for everything na nagawa ko sayo, I'm here para humingi sayo ng isa pang pagkakataon na mahalin ka Rebecca please?

-pag sumamo nito sakin at umiiyak na sa harapan ko, kita ko sa mga mata niya ang pagsisisi at sincerity habang sinasambit nito ang mga salita niya.

Humingal ako ng napakalalim at d ko mapigilan bumuhos ang  malakas na hula sa aking mga mata, sumisikip ang dibdib ko sa tuwing naaalala ko ang mga bagay² na pinunan namin noon, at marahan kong hinapi ang luhang kanina pang dumadaloy sa mata ko.

Rebecca:freen! Tama na! Please? Ang sakit sakit na!
-sambit ko sa kaniya at pinupunasan ang mga luha.

Freen:nakita kong nanginginig ang mga kamay niya habang Naka hawak sa gown nito. Tumingin siya sakin at nagsalita.

Freen:I'm s-o so-rry love, d-on't d-o t-hi-s , love.
-hikbi niyang sambit sakin.

Walang lumabas sa bibig ko at tulala lang akong Naka tingin sa kaniya sabay punas ng mga luha.

Freen:I.. I'm really.. so-sorry,Fo-for g-ive m-e.
-he r voice crackhead..

"T-tatanggapin ko lahat ng sasabihin at gagawin mo sa akin, h-hurt me, p-pounch m-e, s-lap me, s-hout at me, I will accept everything, Re-rebecca.. i-im so-rry..
-i show her tears flowing.

Hindi ko magalaw ang katawan ko at parang nagbabara ang lalamunan ko sa kakaiyak.

Nakita kong unti-unti siyang lumuhod sa harap ko habang walang humpay ang pagtigil ang kaniya mga luha.

Freen:Alam kong sobra kitang nasaktan sa mga nagawa ko sayo, at handa akong mag hintay ng matagal mapatawad mo lang ako, Rebecca? Hindi ko rin ginusto lahat ng mga masasakit na nagawa ko sayo.. I'm sorry mahal kung nagawa ko iyon.

Muli akong napatulala ng marinig ko ang mga sinabi niya.

Rebecca:kung ganun, bakit Moko pinapahirapan ng ganito? Sana hindi ka nlng nagpakita pa sa akin freen!ok nako oh? Bumalik kapa!.
-sambit ko sa kaniya habang humihikbi at kita ko ring nag iiyakan ang mga kasamahan namin dun dahil samin, even kuya saint umiiyak ito.

Tumayo naman siya at hakmang hinawakan ang kamay ko at umatras naman ako at kita kong nasaktan siya sa ginawa ko.

Rebecca:bakit ganun? Ba-bakit kay dali nalang sa inyo lahat ng ganun? Ba-bakit freen? Bakit?

-muli siyang humakbang papalapit sakin nang pigilan ko siya.

Rebecca:p-please umalis Kana! Hayaan mo nalang ako!
-hikbi ko dito.

TO BE CONTINUE........