TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 140

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 140

Freen POV*

Ilang minuto din kami sa byahe ng marating na namin yung resto na tinutukoy ni nam, ang Japanese resto. Maganda siya, nakaka relax sa utak at disenyo nito ay kawayan laqcuer at bato na May Desenyo at functionality designs.

Mag katabi kami ni miss Gomez na umupo, at sa kaliwang upuan namn yung dalawa, habang hinihintay ang mga orders hindi ito kumikibo at yumuyuko lang ito sa tabi ko, kita ko namn ang paglarolaro niya ng kaniyang dalawang kamay sa ibaba ng table. At hindi ko ding mapigilang di bumulong sa kaniyang tenga.

Freen: are you ok miss Gomez?.
-bulong ko dito siya namang pagka hawang ng bibig nito at napalunok ng laway.

Rebecca: a-ah? P-po?
-utal nitong sagot.

Freen: I said, ok kalang ba?
-pag-uulit ko.

Rebecca: y-yes po ma'am, pasensya na po.
-sambit nito at tumango Nadin sa kaniya.

------------------
Masaya namn ang naging usapan namin, kwentuhan, tawanan ng mga kaibigan ko pati Nadin si Rebecca ay naki sali Nadin sa tawanan nila, ang dami din nilang kwento at tanong kay Rebecca, minsan nga napapangiti Nadin si Rebecca dahil isa sa mga natanong ni nam kay Rebecca kung May boyfriend ba to or May asawa na, or May something na nagugustuhan na niya.

And naging masaya ako nang sagutin niya yung tanong na wala pa pala siyang boyfriend, parang biglang sumaya ako nun pero nung sinabi niyang May hinihintay siya isang tao dun ako para bang nawalan ng pag asa? Ewan ko sa sarili ko kung bakit ganito nararamdaman ko, hindi ko ma explain nung naging Secretary ko siya, para bang kilalang kilala niya ako eh.

Lahat ng mga gusto at hindi ay alam niya, hindi ko rin maiwasang d maalala yung gabing una naming pagkikita, at napapaisip na lang ako kung anong parte niya sa buhay ko noon nung panahong hindi ako naaksidente.. gusto ko siyang tanungin uli pero papaano? Eh nung tinanong ko siya nung last time is yung sagot niya nagkamali lang daw siya noon ng nayakap, mali daw siya noon.

Hindi nako nagtanong pa noon at inintindi nlng ang bawat sitwasyon saming dalawa.

------------------
Nam: so paano freenky? Miss bec²? Mauna na kami ni Seng, see you when I see you hahaha!
-paalam nito samin sa labas ng resto.

Rebecca: bye po miss nam.. thank you po sa time at mag iingat po kayo ni sir Seng.
-sabat namn ni miss Gomez sa kanila.

Freen: mag iingat kayo.
-sambit ko at kumaway namn si seng sa loob ng kotse samin at pumasok namn si nam sa loob ng kotse dahil dalawa lang kotse dala namin kaya magkasama sila ni seng.

Seng: mag iingat kayo par! Alagaan mo yang si miss Gomez ah hahaha! Bye!
-sabat nito hanggang sa umandar nlng yung kotse at naiwan kaming dalawa ni Rebecca na nakatayo sa labas ng resto. Naging tahimik ang paligid at ramdam kong nahihiya siya sakin, yumuyuko lang ito habang mag katabi kaming tumatayo.

Freen: so? Tara na?
Pag aya ko dito.

Rebecca: a-ah? Eh.. miss freen mag taxi nlng po ako hehe.
-tanggi nito sakin.

Freen: no! Sasama ka sakin, at hapon Nadin.
-sambit ko sa kanya.

Rebecca: hin-hindi napo miss freen, ok lang po ako, mag taxi nlng po ako pa puntang bahay.
-sabat nito sakin.

Freen: I said! Sasama ka sakin!
-sambit ko dito at kunot nuo ang ginawad ko sa kaniya saka hinawakan ko kamay niya pa puntang kotse ko.

Rebecca: ahh! Miss freeen!

-hanggang sa na out of balance ito pa punta sakin at buti nlng ay nasalo ko ito at nadapa kami sa kalsada na Naka patong siya sakin, at Naka subsob mukha niya sa leeg ko, at nalasahan Kopa buhok niya sa bibig ko.

Freen: aray ku!.
-sambit ko dito, ilang minuto din kaming Ganong sitwasyon at Naka tingin sa mga mata hanggang sa tinanong ko ito dahil hindi kona ma control sarili ko kung tatagal pa kami sa ganung sitwasyon.

Freen: are you ok miss Gomez?
-tanong ko dito na tulala sakin hanggang sa bumalik siya sa wisto niya.

Rebecca: im-im ok mi-miss freen.
-sabat nito at unti² nang gumalaw at tumayo ito.

Hanggang sa tumayo Nadin ako at sinapo sapo yung katawan ko.

Hanggang sa niyaya kona tong pumasok sa loob ng car at pumasok Nadin ako saka marahang pinaandar ang kotse.

Kita ko tong parang hindi mapakali at parang May ninanamnam na sakit pero d niya pinapahalata, hanggang sa pinasadaanan ko ang buong katawan niya at kita kong May gulas sa tuhod niya.. kaya pala na ganun reactions niya kasi nasugatan ito nung nadapa kami.

Hanggang sa naisipan kong dalhin siya sa park para gamutin yung sugat niya.

Rebecca: miss freen.. saan po tayo punta ?
-tanong niya sakin.

Freen: May dadaanan lang tayo miss Gomez.
-sabat ko para d na mag tanong² pa at pipigilan niya na namn ako.

Kita ko namn tong hindi na humimik pa at sumandal nlng sa upuan.

Kita ko namn na Naka tulog ito at malaya kong pinagmasdan ito sa maamo niyang mukha.

" Tao pa ba to? Ang maamo ng mukha niya." Sa isip ko at marahang hinawi yung buhok niya na tinatakpan ang maamo niyang mukha.

Malaya akong Pinagmamasdan siyang natutulog hanggang sa makarating na kami sa destination namin.

TO BE CONTINUE........