TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 113

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 113

Rebecca POV*

Almost five hours nakong naghihintay sa kaniya sa labas ng unit nito. At 5 oras Nadin akong pabalik-balik sa unit at bahay namin para nagbabasakaling dumating na ito, pero bigo ako. Walang freen ang bumungad sakin.

Tinawagan kona naman siya kanina after 3 hours na nasa daan daw siya nag mamaneho. Ok naman daw siya at ilang minuto nalang ay darating na siya dito. Pero kanina payun e. Walang freen parin.

Nandito ako sa labas ng unit na nagbabakasakaling dumating na siya pero wala e.

Naiinip nako sa kakahintay sa kaniya. Nag dial din ako ng paulit-ulit pero hindi niya iyon sinasagot. Nag text ndin ako at tumawag sa kaniya pero walang responses mula sa kaniya.

"Ayssss! Dapat pala sumama nalang ako sa kaniya kanina"  balisa kong tugon sa sarili ko.

Kinakabahan nako. Nag aalala sa knya.

"Saan Kana babe!"
Sambit ko habang paikot-ikot sa labas ng unit nito.

Ayoko kasing pumasok sa loob kasi gusto ko ay makita siya kaagad.

Napaisip akong kontakin nalang si ateh niks at Kya saint. Ang kaso ay nagriring lang ito. Nagaalala nako tlga sa knya.

"What the h*ll! " Bulyaw ko habang paikot-ikot sa labas.

--------------

10pm na nang gabi, wala parin siya. Umiiyak nako sa kalagayan na ito. Balisa at hindi mapaliwanag na nararamdaman mula pa kanina.

"Freen! Where are you babe!"
Malumanay kong tugon Habang nakaupo sa labas ng unit nito saka pinalupot ang bisig sa mga tuhod ko habang umiiyak na inaantay ang taong mahal ko.

Hanggang sa umabot ng alas 5 nag umaga. Wala paring freen ang dumating mula sakin.

Masakit, nakakapanglumo, hindi ko maiwasang mapaiyak sa nangyayari ngayon. Masakit Nadin ang ulo dahil yata sa walang tulog buong magdamag sa kakahintay kay freen.Hindi ko narin maintindihan kung ano na nag itsura ko. Dial parin ako ng dial sa phone ni freen pero wala e. Walang sumasagot sa tawag ko.

"Baby! Saan Kana ba? I'm waiting for you babe!"
Mangiyak-ngiyak na sambit ko habang Naka tanaw sa kalsada.
Hanggang sa naisipan kong umuwi na muna sa bahay. Naisipan ko kasing pumunta nalang sa bahay kila ate niks baka nagbabasakaling alam nila kung saan si freen or baka andun si freen sa kanila.

Pagka dating ko sa bahay ay nakita ako ni nani patakbo ng kwarto.Narinig ko pa itong tinatanong ako kung anong nangyayari sakin kasi daw hindi na maipinta ang itsura ko, pari daw buhok ko ay hindi na alam kung saan ba lalanding.
Hindi konang pinagtuunan ng pansin iyon at agad na pumasok sa banyo saka naligo. Isnag lang ang alam ko ay pupuntahan ko sila ateh niks sa bahay nila, baka dun malaman ko kung asan si freen. Hindi ako makatulog ng maayos kung ganito ang nararamdaman ko, lalo lang akong mag aalala kung wala akong gagawin sa ngayon.

Nang matapos nako sa banyo ay dali² akong nagbihis at kinuha ang motor. Magmomotor LNG ako para mas mabilis ang punta ko dun. Nag paalam naman ako kay nani muna, nag-aalala namn ito sakin pero pumayag nalang siya at nagpabilin ding magiingat ako.

Dalig ko nangang sinakyan ang motor ko at pinandar na ito. Hindi ko maiwasang kabahan, natatakot kung ano naba ang nangyari kay freen kagabi. Balisa ako pero dapat maging focus ako sa daan dahil nag mamaneho ako. Isa lang ang gusto ay yung makita kong safe lang siya.

"Bwis*t! Kung alam ko lang na ganito ay sumama nalang ako sa kaniya" maluluha kong saad habang nagmamaneho.

Miss na miss kona siya. Nag aalala na tlga ako sa kaniya, balisa at hindi mapakaling damdamin.

1 and half din ang inabot ko sa byahe. Nang makarating nako ay dali² akong bumaba ng motor at naglakad papuntang tapat ng bahay nila ate niks.

"Ateh? Tao po? Ateh niks? Si Rebecca po ito! May tao po ba dyan?"
Tawag ko habang palinga-linga sa labas ng bahay.

Ilang minuto din akong tawag ng tawag ay wala paring sumasagot dito.

Dial ko nrin ang mga numbers nila pero cannot be reached, pati number ni kuya saint ay cannot be reached din ito.

Hanggang sa inabutan ako ng 45 mins sa labas,panay tawag sa kanila.

Hanggang sa May isang babae ang lumapit sakin, parang katandaan ito ni mama at tinanong ako.

Manang:iha? Sino po ba yung hinahanap niyo?
-tanong nito.

Rebecca:a-ah eh, yung May ari pala ng bahay po, si ateh Nicole?.
-sambit ko.

Manang:naku! Iha, pasensya na, wala na kasi sila diyan.

Rebecca:P-po? Bakit wala po? Saan sila pumunta?
-pagkabigla ko.

Manang:kahapon lang ang alis nila, pumunta daw sila sa Amerika iha. Biglaan lang daw ang alis nila e. Pasensya na. Wala nang tao dyan.
-pagpaliwanag niya sakin.

Para naman akong binuhusan ng malamig na yelo sa ulo ko ng marinig ko ang salitang iyon.

Rebecca:p-po? Bakit daw?.

Manang:hindi Korin alam iha e. Biglaan kasi Sgé iha mauna nako ah?

Tanging tango nalang ang naigawad ko sa kaniya.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko,bigla nalang ako napaupo sa lupa. Para bang nawalan ako ng paasa ng marinig ko ang bikkas ni manang.Hanggang sa tumulo na lang bigla nag mga luha ko.

"Saan Kana ba freen!"
Tanging sambit ko habang umiiyak dun.

TO BE CONTINUE........