TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 155

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 155

Rebecca POV*

9am in the morning, Naka impake na lahat ang mga gamit ko at tanging kila irin at Seng nalang ang iniintay dahil sila daw maghahatid sakin pa tungong airport. Hindi ko alam kung bakit naging silang dalwa ni seng eh sa pag kakaalam ko ay May manliligaw na iba itong si irin at kung bakit naging mag close na para bang magkasintahan na, ewan ko din itong si Seng Kung bakit hindi pumunta ngayon si Seng sa kasal ni freen eh matalik silang mag kaibigan naabala ko pa siya.

Habang iniintay sila ng May nakita akong kahon sa ibabaw ng kwarto ko, kinuha ko ito at binuksan.

"Mga alala pala naming dalawa"

Habang inuungkat ko to ng May nahagilap akong picture namin ni freen. Naka ngiti akong pinagmamasdan ang mga masasayang bagay na kailan ma'y naging parte siya ng buhay ko.

"Limang taon na ang Naka lipas, hindi ko parin kayang kalimutan ang nakaraan, mga masasayang alaala na ating pinagsaluhan, maga luhang nasa mata na ating ding dahilan,mga away' na minsa'y napupunta sa hiwalayan.
Pero hindi tayo nagpatinag sa mga delubyong dumating sa ating relasyon.
Lumaban tayo, kinaya nating dalawa na magkasama, hindi tayo sumuko. Nguni't ang akala kong relasyon na'to na hindi masisira nang kahit na ano at ano na sa bandang huli nasira din at nawasak. Dahil ang kalaban natin ay yaong alaala mong lumisan na. Hanggang ngayon ay kaaway ko parin yaong amnesia mong kay tagal na at hindi kana babalik pa sa dating tayo. Natibag nang malakas na alon na kahit ikaw mismo ay hindi nakakaahon, hindi natin napaghandaan ang alon na sumira sa atin mahal ko. Natandaan mo paba mahal ko ang mga pangako na tayo mismo ang gumawa at nag ukit sa puno? Ay mali, hindi mo na pala naalala ang mga dating tayo. Hindi ko makakalimutan ang mga araw nayun kung saan ay sinabi natin ang katagang ito " pangako natin sa isa't isa na walang mang-iiwan at walang iiwanan. Magkasama sa hirap at walang hangganan,ikaw at ako lagi,  at mamahalin ang bawa't isa hanggang dulo."

Sobrang nasasaktan akong makita na ikakasal sa iba at May mahal kanang iba. Palaging sumasagi sa isip ko na, deserve ko ang mga bagay² na nangyayare sa akin ngayon, deserve kong masaktan, deserve kong makalimutan at wag nang aalalahanin pa. Deserve kong palaging maiiwanan. Minahal lang naman kita ah, nagmahal lang ako ng totoo pero bakit ang sakit, bakit ang sakit sakit na makita kang ikakasal na sa iba.
Akala ko nung una pag nagkita tayo ulit ay ibabalik kaniya sa akin, ngunit nagkamali pala ako. Kaya ko pa bang lumaban sa isang labanan na alam kong matatalo parin ako.

Ang sakit sakit na mahal! Hindi kona kaya pang labanan ang tadhana! Na sadyang pinaghihiwalay tlga tayo ng tadhana.  Sobrang sakit nang makita ka na masaya sa piling ng iba, kaya nag pasya nakong lisanin Kana muna, lisanin ang mga bagay² na ating pinagsaluhan noon, mga bagay na pinunan natin ng saya noon pero ngayon nag laho na, salamat ng marami dahil sayo umibig akong muli at hindi ko pinagsisisihan na minahal kita sobra dahil kamahal mahal karin naman. Mahal kita pero dapat na kitang palayain pa, dapat na kitang lisanin pa dahil hindi kona kayang labanan pa ang tadhana para sa ating dalawa at hindi kona kaya dahil ako nalang ang lumalaban na mag isa"

Katagang nabitawan ko habang pinagmamasdan ang mga larawan na tanging ako at siya lang ang nandun at ramdam ko nalang ang umaagos na butil sa aking mga mata at tanging punas na lamang ang kasangga.

-knock knock!
Nang bilang May kumatok sa pintuan ko.

Irin:beshy!  Tara na, andito na kami pati ni heng.

Rebecca:wait lang! bu-bubuksan ko-na.
-pigil na luha ang aking natamo at marahang pinagbuksan ito ng pintuan, kita ko naman ang reaction ni irin sakin ng makita akong lumuluha

Irin:beshy!  Tahan na please..
-taging sambit nito at niyakap ako ng mahigpit at ,napayakap Nadin ako dito hanggang sa niyaya Nadin niya akong lumabas at nag padanagpaalam Nadin kami kila mama at papa at pausad na kami pa puntang airport.

Time skip--

Irin:best, andito na tayo
-sambit nito at bumababa na kami.

Irin:sure Kana ba dyan best?
-hindi ako kumibo at tango lang

Nop:beshy pag need mong kausap dun andito lang kami ah, friends parin tayo ket malayo Kana.

Rebecca: syempre naman guys! Kayo pa, friends parin tayo no! Haha!

Irin:mag ingat ka dun ah? Alagaan mo sarili mo, ma mimiss ka namin beshy!

Rebecca:ako din naman ma mimiss ko kayo, oh ikaw heng wag mong saktan tong kaibigan ko ah kundi malilintikan ka sakin.

Heng:I know miss Gomez,Hinding hindi mangyayari yan, I promise aalagaan ko itong kaibigan mo.
-sambit nito sakin.

Rebecca:so paano? Mauu--
-hindi ko pa natapos ang sasabihin ko ng May tumawag sa phone ni irin.

Irin:huh! Yes! Dali na guys, maabutan niyo siya.
-sambit ito na parang nanalo sa lotto.

Irin:ah yes. Sge², yes po kuya.
-sambit ito at pinatay na nag phone saka bumulong kay heng at nop, kita ko naman ang pagka exciting nila.

Rebecca:anong ngiti yan? Hm? Bahala nga kayo dyan, papasok nako ah

TO BE CONTINUE........