TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 133

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 133

Rebecca POV*

Nang makita ang mga mukha nayon ay biglang kumabog yung dibdib ko.
Siya lang. Siyang lang ang nagpaparama sakin ng ganitong kabog. Hindi man ako sure na siya iyon ng para bang May sariling mga mundo nag aking mga Paa para sundan ang taong iyon.

Hindi kona nga napigilan pa ay sinundan kona ito.

*Papalabas siya. Wait!wait!*

Sa isip ko habang sinusundan siya. Hanggang sa nag-uunahan nangang naglalabas yung mga luhang matagal konang tinatago.

Sinundan ko ito hanggang sa nawala siya sa paningin ko.

*Padaan po, excuse me! Sana! sana! Asan Kana...!*
Sambit ko habang umiiyak na dahil nawala na'to sa paningin ko.

Hinahanap hanap siya ng mga mata ko. Umiiyak nako palinga-linga dahil sobrang sakit na sa pakiramdam. Parang nabigyan ako ulit ng pagasa pa, ang kaso ay nawala ito kaagad.

Ilang minuto ako kakahanap sa kniya at umiiyak,bahala na kahit ano pa maging itsura ko pagkatapos nito ang mahalaga ay makita ko siya muli.

Hanggang sa umupo nlng ako sa grass dahil nanginginig ndin yung mga paa ko dahil yata sa lamig ndin,Naka palda lang kasi ako kasi casual attire yung suot ko.

Umiiyak ako, ang sakit sakit ng nararamdaman ko. Para bang May tinik sa puso ko na di alam kung papaano maalis iyon. Hanggang sa pinalupot ko nanga yung kamay ko sa tuhod ko. Parang bumabalik yung mga panahong inantay ko siya noon at umiiyak na babalik siya sakin.

Ilang minuto din ako sa gaanong sitwasyon ng May magsalita sa likuran ko.

Freen:are you lost baby girl?

Yung boses na yun,kay tagal ko yun d narinig, hindi ko alam ang nararamdaman ko sa ngayon. Naghalong emosyon ang nararamdaman ko sa ngayon, umiiyak na nasasabik na makita siya ulit. Hanggang sa magsalita ito ulit pero nasa likuran ko parin siya Naka tayo,kita ko sa mga anino nito na nasa tapat siya ng likod ko.

Freen: are you ok?

Nang tangkain na niyang maglakad pa puntang unahan ko ng tumayo ako agad at marahang humarap sa kaniya, kita kong nabigla ito at para bang sinusuri ang mukha ko.

Freen:why are you crying? May umaway ba sayo? Broken?
-saad nito sakin na puno nang pagtataka.

Hindi nanga ako ng dalwang isip pa at Dagang Dahan na maglakad papalapit sa kaniya. Nagtataka parin ito sakin hanggang sa nung Naka tapat nako sa kaniya ay marahan ko tong hinawakan sa mga mukha niya, at kita ko tlga sa mga mukha niyang maraming katanungan sa sandaling iyon.

Ngumiti ako at inilapit ang mukha sa kaniya, hindi ito gumalaw at titigan ako sa mga mata. Hindi Korin inalis ang aking mga mata baka mawala na naman to, sinigurado ko talagang walang takas bawat anggulo ng mukha niya, takot na kong mawala pa siya ulit, baka mabaliw nako nito kapagnangyari ulit iyon.

Freen:what are you doing?
Are you sad?

Rebecca:itong mga mukhang to, itong mga mata na'to, mags labi na'to, sobrang miss kona siya.

Freen:miss,miss? Baka pede lumayo ka konti please?
-pagtanggi nito sakin at yumuko, tulala din ako kung bakit ganun nlng ang reaksyon niya sakin.

Hindi niya bako na mimiss? Bakit ganito? Bakit ganito siya?

Rebecca:I miss you!
-sambit ko at niyakap siya ng mahigpit. Hindi ito gumalaw at naging statwa ng yakapin ko, nabigla pa yata ito ng mabilis ko siyang niyakap.

Freen:Kung broken ka miss,ok lang yan, ganyan din naman lahat e, minsan kailangan mong masaktan para malaman mo kung gaano mo siya kamahal, minsan nakakatulong din yang pag-iyak Nayan miss.
Sambit nito sakin at huminga ng malalim.
Hanggang sa bumitaw ako ng yakap sa kaniya dahil sobrang nagtataka nako sa kaniya.

Rebecca:I lov--
-hindi Kopa natapos yung sasabihin ko ng napalingon kami sa kinaroroonan ng sumigaw samin.

Seng:hon!
Bill:bec?

Sigaw nila don.

Freen:hon! I'm here!

Saad nito na Naka ngiti sa kasama ni bill, nanlumo din ako ng marinig yung tawag niyang hon sa lalaking iyon. hanggang sa Naka lapit Nadin sila samin.

Freen: hi hon, mwa!
-sambit nito at hinalikan sa pisngi.

Ang sakit! Ang sakit sa part na yung taong hinintay mo ay May minamahal ng iba. Hindi nako kumibo pa at lumayo na konti kay freen at humawak sa braso ni bill, kita ko pang sumulyap ito sa braso ni bill na hawak ko noon.

Bill:akala ko kung saan Kana, andito karin pala at kasama mopa tlga yung fiance ng kuya ko.
-saad nito ng nakapagpabigla sakin.

Rebecca:fi-fiance? Si-no?
-saad ko at nanginginig na sa narinig ko.

Bill: eh sino pa ba? This is kuya Seng,kapatid ko, and ito yung pinaka mamahal niyang fiance niya.
-sambit ni bill na mas lalo pang nagpapahina ng systema ko, wala, wala na tlga.

Seng:hi! Rebecca right? Nasambit ka kanina ni bill sakin.
-saad nito at humawak sa baywang ni freen at kita ko namang ngumingiti si freen samin.

Seng: hi! Rebecca right? Nasambit ka kanina ni bill sakin.
-saad nito at humawak sa baywang ni freen at kita ko namang ngumingiti si freen samin.

Rebecca:he-llo, yeah, Rebecca Gomez po kuya.

Bill:so paano? Shall we go now? Baka hinahanap na tayo ni papa at mama dun, tarana Rebecca?

Saka pumasok nrin kami at sabay punas ng mga luha.

TO BE CONTINUE........