TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 142

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 142

Freen POV*

Hindi ko alam kung bakit ang gaan² ng puso ko sa kaniya eh kahit kailan Koto nakita.

" Bakit ganito? Bakit nag slow motion lahat pagdating sa kaniya, like ang gaan² lahat. Ano ba siya tlga sa buhay ko? Sino ba tlga siya? Minahal koba siya noon pa? Bakit pag dating sa kaniya ay May nararamdaman akong d ko pa na fefeel noon? Kakaiba siya, ibang iba sa lahat."

-sa isip ko habang magkalapit ang mukha namin at amoy ko ang kaniyang pabango sa parteng leeg nito, at tila bang kinakabahan din ito at rinig ko ring mapalunok ito ng laway niya.

Hanggang sa tumili ito sakin.

Rebecca: m-ma'am-
-saad nito.

Freen: stop calling me ma'am, call me by my name.
-sabi ko at hinawakan ang balikat niya.

Rebecca: h-hindi ako s-sanay na tawa--
-saad nito na nauutal, napapangiti ako ng palihim sa reactions niya.

Freen:sanayin mo ang sarili at utak mo na tawagin ako sa ganyang paraan, dahil yan ang itatawag mo sakin simula ngayon at sa habang buhay.
-sabi ko na maawtoridad na boses sa kaniya.

Rebecca: habang buhay? What do you mean ma'am?
-suway nito sakin.

Freen:naririnig Moba ang sinabi ko? O sadyang bingi kalang? I said, stop calling me ma'am!?.
- madiin kong bulong sa kaniya, at ramdam kong napasinghap ito sa naging turan ko.

Rebecca: O-opo freen, ito naman ma-maam, I mean freen napaka iksi ng pasensya..
-saad nito sakin at pilit na tumawa.

Freen: Oo, meron akong mababang pasensya at dapat wag na wag kang magkakamali na ubusin ito. Dahil sa oras na maubos mo, May mangyayari sayo na hindi mo maaasahan na mangyayari sa tanang buhay mo.
-bulong ko sa kaniya at marahang lumayo sa kaniya. Kita ko itong d mapakali at napasinghap pa lalo ng tignan ko siya sa kaniyang mga mata.

Freen: also I had a feeling to you, the feelings that I never felt before.
-tugon ko sa kaniya at Pinag krus ko ang kilay ko

Dali² naman akong umupo sa sinasabi niyang upuan at matuwid na umupo, kita ko naman sa itsura niyang parang matatawa sa reaction ko, d ko na LNG pinansin iyon at inaliw aliw ang paningin sa paligid.

Hanggang sa di ko namalayang lumuhod ito sa harap ko at marahang kinuha ang kaliwa kong binti at inilagay sa Paa niya.

Rebecca:f-freen!
-saad ko na nabigla sa ginawa niya.

Freen:dapat tong gamutin, kaya wag kang malikot dyan miss Gomez.
-saad nito at abala sa pag halungkat ng aid at hawak² ang kabila kong Paa.

Rebecca:aray ku! F-freen. Masakit po.
-tili ko ng linisan niya ang sugat ko sa tuhod.

Freen:konti nalang to, wag malikot Rebecca.
-sad nito at abala sa pag gagamot sa tuhod ko, at pasimpleng hinihipan nito ang tuhod ko pag na aaray ako.

Habang pinagmamasdan siyang ginagamot ang sugat ko, hindi ko mapigilang hindi ngumiti, kinikilig ako sa mga pinaggagawa niya sakin ngayon, sobrang miss na miss kona mga pag care niya sakin noon.
" I MISS YOU" -bulong ko na tanging ako lang ang nakakarinig.

Freen:ayan tapos na.
-sambit niya ng nagpa balik ng wisto ko hanggang sa tumayo ito at inilapit ang mukha sa mukha ko, ramdam kong kinakabahan na naman ako sa mga pinaggagawa niya sakin, Naka tingin ako sa mga mata niya at kita kong sinusuri niya ang galos sa nuo ko.

Freen:hindi ba masakit tlga to?
-tanong nito sakin habang titig sa sugat ko.

Rebecca:hindi naman po masyado.

Hanggang sa naisipan niya nang linisin iyon at ginamot Nadin niya, habang ginagamot niya iyon ng dumako ang tingin niya sa mga mata ko, nag eye to eye kaming dalwa, at hindi ko namalayang napatitig siya sa mga labi ko at sobrang lapit na niya sa mukha ko habang hawak niya ng kabilang kamay niya ang nuo ko.

Hahalikan na sana niya ako ng May tumunog. Phone niya pala at bigla nalang kaming napa atras dalawa.

Freen:excuse me.
-sambit niya hanggang sa sinagot niya na yun at, ilang minuto din ang nakalipas ng niyaya na niya akong umuwi na,umiwas ito ng tingin habang bay² ang daan papuntang bahay ko hanggang sa nakarating Nadin kami st nagpaalam Nadin siya sakin.

TO BE CONTINUE........