TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 92

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 92

Rebecca POV*

11pm ng matapos ang dinner date namin ni freen.

Nasa tabing dagat ako ngayon na nakatayong malayang pinagmamasdan ang dagat.

Naiwanan akong mag isa doon habang ni nanamnam ang malamig na simoy ng hangin.

Nagpunta na muna si freen sa CR upang mag pee.

Napangiti naman ako nang maalala yung letter na isinulat ni freen sa gilid ng bouquet.

"Even though the world is filled with billions of people,
There's none whose  face I want to see as much as yours. It must have been fate that brought me the most funtastic person out of all the people in the world. I feel that you are the only one I could ever love this much and cherish for an eternity." I LOVE YOU FOREVER MY MOSH.."

Habang Naka ngiti akong naalala ang mga salitang iyon at tanaw ang dagat na siyang binibigyang liwanag ng buwan hanggang sa May naramdaman akong jacket na nasa balikat ko.

Alam kong siya ito.
Nilingon ko ito at nakita ang kagandahang mukha nito.

Freen: kailangan mong mag jacket. I know na nilalamig Kana. -usal nito na mas lalong nagpapakilig sakin. Hanggang kinuha ko ang mga kamay nitong nasa balikat Kopa at pinalupot ito sa mga baywang ko.

Becca: thanks for everything babe... - sabi ko sa kaniya.

Freen: para sayo gagawin ko ang lahat..
-utal nito at hinalikan ako sa pisngi.

Gumuhit ang ngiti sa aking mga labi at tsaka itinuon ang attention sa harap ng dagat. Maging siya ay sinabayan din ako. Hanggang sa bumaling sa langit. Tahimik lang kami habang Naka tingin sa kalangitan na puno ng mga bituin.

Yakap² niya ako patalikod habang ang baba nito ay nasa balikat ko ipinasandal at pareho naming tanaw ang kumikislap na mga bituin.

Becca: do you really like the beach right? -tanong ko.

Freen: yes love. when everytime kasi na pinagmamasdan ko ang dagat  I feel relax and nakakalimutan ko panandalian ang mga bagay². -utal nito sakin.

Hanggang sa namayani nanaman ang katahimikan sa aming dalawa.
Staka binasag nanaman niya nag katahimikan.

Freen: alam mo love ikaw ang nag bigay liwanag sa madilim kong kahapon. Ikaw ang buwan ko.
No'ng dumating ka, araw-araw nakong nangarap. Ang sabi ko sa sarili ko. Ikaw ang simula at wakas. Sa iyo ko aayusin ang lahat. Lilimutin na ang masakit na pangyayari, hihilumin ang sarili.

Pinanghahawakan ko ang sinag mong dala. Yung kapirasong ilaw lang nung una, ngayo'y buong liwanag na. Ikaw ang nag sabi na pwede pa akong bumangon, na hindi nagtapos ang buhay kahapon at hindi laging makulimlim ang panahon.

Dahil sayo kaya unti-unting nakabalik ako. Naka ahon, at Naka tayo. At Naka lakad. Nakatakbo at Naka lipad. Naniniwala akong padala ka saakin ng langit. Ikaw marahil ang hinihintay kong himala. Ikaw marahil ang ipinadala niya Nong sinukuan kona pati pag asa.

Mahal kita rebecca. Ikaw ang liwanag ng aking madilim na mundo. Ikaw ang buwan ko..

-sambit nito habang hakap² ako sa mga bisig niya.

Rebecca: babe? Kung hindi man ako mapagbigay ng mundo sa tagumpay na matagal kong isinuyo. Bigyan niya sana ako ng taong dadamay sakin sa bagyo. Sabay namin ang pag-iyak ng langit, hanggang sa ito'y tumahimik. Hanggang sa sumikap ang bahaghari at matutunan ko muling ngumiti.

Kung hindi man ako palarin sa mga pangarap kong gustong abutin.pagkalooban sana ako ng isang tao na makikinig saaking saloobin. Hahayaan niya akong sumandal  sa kaniyang balikat hihimasin ang likod ko at sabihing maaayos din ang lahat. Magbabanlaw kami sa dagat, dahil ang tubig dagat ay nakakagamot ng sugat.

Kung hindi man ako tuluyang maging mahusay sa larangang pinili ko. Matunton sana ako ng isang taong kilala sa nakayanan ko.
Sa kaniya sasapat ang kaya kong ilahad. Hindi siya maghahanap, hindi siya maghahangad. Kukupkupin niya bawat piraso kong pinaghirapan, aalagaan, at pahalagahan.

Coz I'm tired of falling for prison too. I'm tired of chasing, finding, and betting on the world. If I don't get a chance to be completely relieved, I will bring it-someone given by destiny, reminding the life is still good.. babe? Dalhin Moko kung saan aayon ang mundo sakin. At ang taong pinapangarap kong ibigay niya ay walang iba kundi ikaw freen Cwente-bela. Ikaw ngayon. Ikaw mamaya. Ikaw bukas. Ikaw araw-araw. Ikaw palagi.. I love you my sunshine..

-tugon ko sa kaniya at mas hinigpitan ang pagkahawak ko sa mga braso nitong Naka pulupot sa mga baywang ko.
Malaya naman itong hinahalik halikan ang pisngi at balikat ko siyang nagpapapkiliti sakin sabay sabi nang..

Freen: I love you too Rebecca Gomez...

Minsan ay pasimple itong hinahalikan ang balikat ko.

Hanggang sa humiwalay ito sa pagkayakap sakin at May kinuha saglit.

Nang bumalik ito ay May dala dala nang gitara.

Freen: upo ka Lovey..
-
Ngumiti ito ng napaka tamis² na ngiti..

Umupo ito sa tabi ko ganun din ako umupo ndin dito at nagsimula nato magstrum sa hawak niyang gitara.

TO BE CONTINUE........