jeugdzorg // bankzitters

deel 1.22

Pov: frank

Ik ben gisteravond even bij de Jongens blijven slapen zodat ik misschien ook wat kon uitslapen. Milo gaf dat aan. Ik maak me nu echt hele erge zorgen om die jongen. Straks heb ik hem nog een trauma gegeven. Ik zucht en kijk naar de tijd. 07:11. Nou dat word dus geen uitslapen. Ik stap uit bed en doe kleren aan die ik eigenlijk gwn als eerst zie.

Ik loop naar beneden. Ik doe de deur rustig open voor als er niemand wakker is. Ik loop door naar de woonkamer. Ik zie niemand, maar dat is niet heel gek want ik heb gezegt dat ze mochten uitslapen. Omdat ook nog niemand naar school gaat. Ik twijfel soms of ik de jongens gwn thuis school moet laten doen. Ik denk dat het voor hun nog wel goed kan zijn. Maar dat laat ik gwn aan de jongens over.

Ik open mijn laptop en beantwoord nog wat mailtjes. Maar als ik dat net wou doen word ik gebeld door de politie. Nu ga ik horen of die Jasper naar de gevangenis gaat. Ik hou mijn hart vast, voor mij en voor de jongens. "Hallo met frank" zeg ik. "Hallo met de politie, we hebben meer informatie over Jasper die u heeft aangegeven" zegt de politie. "Oke en?" Vraag ik zenuwachtig.

"We hebben hem meegebracht naar het bureau, hij ontkende echter dat hij iets gedaan had van wat u zei. We konden toen dus niet weten wie van jullie de waarheid strak. We hebben een leugendetector geregeld om erachter te komen, en echter bleek dus dat hij loog. We hebben hem dus gearresteerd en hij zit voorlopig nog wel vast hier"

Ik ben nog nooit zo blij geweest om te horen dat er iemand de gevangenis in gaat. Helaas mogen ze niet zeggen voor hoelang maar dat weet ik, dus dat hoef ik al niet te vragen. "O mijn god, super bedankt! Ik ben blij dat ik en de andere jongens weer veilig over straat kunnen" zeg ik. "Nou daar ben ik ook blij mee voor u! Fijne dag nog." Zegt de politie. "Fijne dag!" Zeg ik. Hij hangt op.

Pov: milo

Ik loop naar beneden en wou de kamer inlopen, maar ik hoor frank met iemand bellen. Ik blijf bij de deur staan en luister even mee. Ik weet niet of het mag maar goed. "Oke en?" Hoor ik frank zenuwachtig zeggen. Met wie zou die aan het bellen zijn? Ik hoor al een tijdje niks meer. Ik loop toch maar naar binnen als ik frank met een glimlach aan tafel zie zitten. Hij doet een vinger voor zijn mond wat mij zegt dat ik even stil moet zijn. Ik knik en loop even naar de keuken om eten te maken en wat drinken te pakken. Als ik dat aan het doen ben komt frank naar me toe en trekt me heel random in een knuffel. Ik schrik eerst maar ga dan ook mee in de knuffel. "Hij is weg milo, voor nu"

-

Pov: matthyas

Ik word wakker van mijn wekker die ik had gezet. Ik druk hem uit en zie dat het 9 uur is. Prima tijd om op te staan. Ook omdat jair vandaag komt. Ik wil hem zo veel vertellen maar ook zo veel vragen. Hoe het thuis gaat met de mensen daar, hoe het met hem gaat, hoe het gaat op zijn opleiding die die doet. Zo veel vragen. Maar ik wil vooral vragen of mijn ouders en broers ook aardig en normaal tegen hem doen. Ik ben daar zo benieuwd naar. Maar ik moet nog 2 uur wachten dus ik hoef mezelf nu niet gek te maken. Ik stap uit bed en pak gwn de eerst beste outfit die ik zie. Ik loop mijn kamer uit, ik moet nogsteeds wennen dat mijn kamer gwn in de woonkamer staat.

Ik zie milo en frank knuffelen ofzo. Ik laat het maar en besluit gwn koffie te zetten. Normale mensen knuffelen nou eenmaal. Ik ben nooit echt een knuffel mens geweest. Ik druk de knop in om de koffie te laten stromen en ik hoor naast me dat milo behoorlijk hard schrikt. Ik schrik zelf ook van zijn reactie. "Jezus matt, ik schrik me de tyfus" zegt hij lachend. "Sorry" zeg ik droog. "Nee niet zeggen, het was wel grappig" zegt hij snel. Ik knik maar gwn. Ik ben te zenuwachtig voor jair die komt, voor de uitslag van die Jasper waar ik nog niks van heb gehoord. Alles

Pov: frank

Wanneer iedereen in de woonkamer zit aan de eettafel probeer ik iedereens aandacht te krijgen. "Jongens?" Zeg ik. Ze kijken me gelijk allemaal aan. "Ik werd vanmorgen gebeld door de politie over Jasper, en hij is de gevangenis in" zeg ik blij. "Ey lekker pik" zegt koen naar raoul. Milo die lacht een beetje want hij wist het al. En matthy zegt en doet niks maar ik zie wel aan hem dat het hem wat minder last op zijn schouders geeft. "Maar ze mogen natuurlijk niet zeggen voor hoelang dus het kan ook zijn dat hij binnen 3 weken weer vrij Rond loopt, let daar op" zeg ik nog even snel. Iedereen knikt.

-

Pov: jair

Ik ben nu met de auto onderweg naar het huis waar matthy woont. Ik ben echt zo benieuwd hoe het met hem gaat en hoe hij het daar vind nu. Hij heeft ongetwijfeld ook wel genoeg vragen voor mij maar ik mocht blijven eten van frank dus we hebben genoeg tijd om even bij te praten. Ik heb tegen mijn ouders gwn gezegt dat ik met wat vrienden weg ga tot laat. Dat zeg ik wel vaker dus dan kijken hun er niet heel erg raar naar. Ik ben er bijna. Bijna weer bij mijn broer die problemen heeft, en vooral mentale problemen.

Ik sta voor de deur van het huis. Hij zucht nog even diep in en uit en bel dan aan. Ik wacht nog even tot ik een schim de deur open zie doen. Het is een jongeman met een baard. "Hey, jij moet de broer van matthyas zijn of niet?" Vraagt hij vrolijk. Ik lach een beetje en knik. Matthy en ik hadden niet veel gemeen met elkaar, maar het enige wat we gemeen hadden is dat we allebei niet heel erg sociaal zijn. "Kom verder" zegt hij waarna hij een stapje opzei doet. "Dankje" zeg ik zacht. "Ik merk al gelijk dat je de broer van matthyas bent" lacht de jongen. "Waarom?" Vraag ik hem ook wel lachend. "Omdat matthyas net zo zacht praat als jij" zegt hij. Ik knik. Dat wist ik al wel ja. "Ik ben raoul trouwens, het huisgenootje van matthy" zegt hij nog snel met zijn hand uitgestoken. Ik schud de hand. "Jair, de broer van matthyas, matthy?" Vraag ik gelijk achteraan. Raoul lacht. "Dat is de bijnaam die we hem hebben gegeven" zegt hij. Ik glimlach. Ze hebben al bijnamen voor elkaar? Dat belooft iets goeds aan deze groep.

Ik loop door naar de woonkamer waar ik meer jongens zie zitten, waaronder matthyas. Als hij me ziet staat hij gelijk op en springt zowat ik mijn armen. Als ik in de knuffel kijk naar de andere zie ik dat ze verrast kijken. Ik denk omdat matthy niet echt iemand is die knuffels geeft. Matthy... die naam bevalt me nu al. Als we uit de knuffel komen kijkt hij me aan. "Ook hallo" zeg ik lachend. Hij lacht een beetje. Ik merk dat we aangekeken worden. Ik kijk naar matthy die al naar mij keek. Mensen die ons aanstaren, niet echt iets voor ons. We schieten allebei in de lach, omdat we weten dat we hetzelfde denken. "Kijk, ik zie gelijk dat dit een goede broers relatie is tussen jullie" zegt frank die mijn kant op komt lopen. "Leuk dat je er bent man, van mij mogen jullie zo even naar de kamer van matthyas om bij te praten" zegt hij. Ik knik. "Hoe heet je trouwens om mee te beginnen? Want ik merk dat het al een beetje dezelfde vibe is als bij matthy aan het begin, wat niet erg is hoor" zegt een jongen met blond haar. Ik lach en knik. "We zijn allebei niet echt sociaal nee, ik ben jair de broer van matt" zeg ik. Ze knikken. "Ik ben milo" zegt hij. "Ik koen" zegt een jongen die naast milo zit met een beetje rood haar. "En ik robbie" zegt een iets kleinere, en Brabantse jongen. Brabants? Ik wijs naar hem. "Kom je uit Brabant?" Vraag ik. Hij knikt. "Ik ook" zeg ik lachend. "Ey strijder" zegt hij terwijl die naar me toe loopt en me een soort handsheek geeft. "Moeten we aan werken" zegt hij lachend. Ik knik lachend. "Ga maar naar matts kamer, ik merk dat jullie veel willen weten wat er is gebeurt tot nu toe" zegt raoul. Ik knik en kijk hem dankbaar aan. Ik en matthy lopen naar de kamer, die blijkbaar in de woonkamer zelf is.

Pov: matthyas

Jair en ik zitten op mijn bed. Eigenlijk wil ik hem nu al helemaal vol gooien met vragen maar ik bedwing mezelf een beetje. "Hoe gaat het?" Vraagt hij gelijk. Ik haal mijn schouders op. "Tot hoevere het goed kan gaan goed" zeg ik. Hij knikt. "En met jou?" Vraag ik. "Hetzelfde" zegt hij. Ik knik. "Hoe gaat het thuis?" Vraag ik. Hij kijkt me met grote ogen aan. Alsof hij deze vraag niet verwacht had. "Ik hoef je niet veel te vertellen denk ik" zegt hij zacht. Ik weet al gelijk wat hij bedoelt. Hij word geslagen. "Oh jair toch.." zeg ik zacht. Ik zie de tranen ontstaan bij hem. Ik trek hem in een knuffel. "Het is zwaar matt, te zwaar om te dragen" zegt hij. Ik schrik van mijn reactie en blijf hem gwn vast houden. Hij moet het huis uit. Liever vandaag dan morgen.

~groei doet pijn, verandering doet pijn, maar er is niets zo pijnlijk als blijven staan op een plek waar je niet thuis hoort~

1676 woorden.