jeugdzorg // bankzitters

deel 1.16

Pov: koen

Frank die troost mij. Ik dacht echt dat ik wat voelde maar het was teveel hoop. "Nee koen, het is oke" zegt frank. Ik knik. "Ja koen, het is oke" hoor ik opeens een bekende stem zeggen die al 7 uur niks heeft gezegt. Ik kijk opzei en de jongen zijn ogen zijn open. Hij is niet dood! Maar net wanneer ik dat denk sluit matthy zijn ogen weer. "Nee matthy!" Roep ik huilend. Frank drukt op een knop en er komt een dokter binnen. "Is er iets?" Vraagt hij. "Hij was net wakker" zegt frank. De dokter kijkt verbaast omdat matthy nu gwn weer zijn ogen dicht heeft. Hij loopt naar matthy en frijft op de borst van matthy. Matthy opent weer zijn ogen. "Kunt u mij horen matthyas?" Vraagt de dokter. Matthy knikt klein. De dokter knikt en doet nog een paar testjes. "Hij gaat de goeie kant op maar ik wil wel dat hij nog even blijft vanwege die plotselinge hartstilstand" zegt hij. Wij knikken.

*4 dagen later*

Pov: frank

Deze dagen hebben de jongens en ik niet heel veel gedaan. Ik heb nog een paar keer gesproken met sommige maar verder niet. Ik wil eerst dat het herstel van matthy goed gaat en dan kunnen we wel weer verder. De jongens zijn voor de rest ook niet naar school gegaan. Ze hebben wel dingen gekregen van hun mentoren om thuis te doen, zodat ze niet teveel achterlopen met de lessen. Maar ik denk niet dat iedereen het gaat doen. Maar dat snap ik wel. Raoul is ondertussen al thuis maar die is mentaal alleen maar achteruit gegaan, en ik ben bang dat matthy ook achteruit gaat. Maar dat zien we dan wel. Matthy moeten we vanavond ophalen en dan mag die nog wel 3 dagen niet naar school dus ik moet hem dan maandag en dinsdag nog thuislaten, want het is vandaag zaterdag. Het is nu ook nog middag en de jongens zijn volgens mij een beetje met elkaar aan het gamen. Maar we mogen zo al naar het ziekenhuis om gwn op bezoek te gaan en dan mag die na het eten mee.

Pov: matthyas

Ik verveel me de pest. Er is niemand en je hebt hier niet heel veel te doen. Gelukkig mag ik vanavond naar huis, ik had het ook niet langer volgehouden hier. Frank heeft mij ook gezegt dat hij mijn broers en ouders hebben gebeld over het ongeluk maar hun zijn niet op bezoek geweest. Alleen raoul zijn ouders en zusje zijn hier geweest en hun waren heel dankbaar dat ik raoul 'gered' had. Hun wouden mij ook een knuffel geven maar raoul zei gelijk dat ze dat beter niet moeten doen. Ik was best dankbaar dat hij dat zei. Maar zijn ouders gaven mij wel een hand en bedankte mij echt 10 keer, en zijn zusje snapte het niet dat ze mij geen knuffel mocht geven dus ze rende wel naar mijn bed en gaf me een knuffel. Maar ik vond het zo schattig dat ik het niet kon tegen houden. Toen de ouders en zusje van raoul weg waren mocht raoul al gaan dus werd die al opgehaald. De jongens vroegen of ze nog bij mij mochten blijven maar dat mocht niet. Geen idee waarom maar goed. Een verpleegster zei dat maar ik weet niet echt wat ik van haar moet vinden, ze zit veel aan me en lacht heel vals. Maar ik zoek er niet echt veel achter.

Er komt weer iemand mijn kamer in, en natuurlijk is het die verpleegster. Daar heb ik al helemaal geen zin in. Ze lacht gelijk en doet de deur en gordijn dicht. Waarom doet ze nou de gordijn dicht? Dat mag ook helemaal niet. Ze komt naar mij toe en pakt gelijk mijn hand. Waarom heb ik hier een slechr gevoel bij? "Hallo matthyas" zegt ze heel vals. Ik zeg niks en kijk haar raar aan. "Je bent echt mooi, wist je dat?" Vraagt ze. Uhm nee? Maar wat tf gebeurt er trouwens. Ze komt op bed zitten. "Ga er af!" Zeg ik boos. "Nee" zegt ze. Ze gaat op mij zitten met 1 been per kant. "DOE NORMAAL" schreeuw ik. Ik kan ook niet weg ofzo want ik zit vast aan bedrading. Waarom gebeurt dit ook altijd mij. Ze gaat met haar hand langs mijn borst en glijd zo verder naar beneden. Oké klaar. Ik pak haar hand en gooi haat zowat van mij af. Ze komt op de grond en precies op dat moment komt er een dokter binnen. "Wat is hier gebeurt?" Vraagt hij terwijl hij de verpleegster omhoog helpt. "Hij duwde me zomaar terwijl ik hem medicatie wou geven" zegt de vrouw. Wtf? "Nee, jij was mij aan het b-batasten" zeg ik met moeite. "Is dat waar?" Vraagt de dokter verbaast aan de verpleegster. "Nee ik zou dat nooit doen met patiënten" zeg ze nu half huilend. De dokter kijkt mij boos aan. "Hier zijn we nog niet mee klaar meneertje" zegt hij boos tegen mij terwijl die met de verpleegster uit mijn kamer loopt. Wtf. Waarom gelooft nooit iemand mij? Omdat dat kut wijf gaat janken word ik niet gelooft. Er vormen tranen in mijn ogen terwijl ik weer ga liggen. Waarom moet het leven zo zijn? Ik kan niet eens normaal geholpen worden in het ziekenhuis of er gebeurt al weer iets.

Pov: robbie

We zitten met zen allen in de wachtkamer. Matthy maf eindelijk naar huis. Er komt een dokter en zegt matthys naam. Hij zegt dat we mee moeten lopen. Oké? We lopen een kamertje in waar ik matthy zie zitten met een politieagent, wat is dit? "Kom zitten" zegt de dokter. We gaan allemaal bij matthy zitten die een beetje voor zich uit staart. "We moeten helaas vermelden dat matthyas 1 van de verplegers heeft geduwd terwijl zei wilde helpen, en dat is niet erg maar hij zegt als smoes dat zij hem probeerde te bestasten. Hopelijk begrijpen jullie dat we dit gedrag niet tolereren in ons ziekenhuis." Zegt de dokter. Ik kijk naar matthy die al aan het huilen is. Dit kan niet. Matthy zou dat nooit bedenken. "Nee Nee, sorry dokter maar matthyas zou dat nooit bedenken" zeg ik. Iedereen knikt. Frank zucht. "Sorry matthyas." Zegt hij eerst. Ik kijk verbaast. "Dokter, matthyas zou dit inderdaad nooit bedenken of als smoes gebruiken want hij is al is een keer betast en verkracht, dus ik weet niet wat jullie nu met hem gaan doen maar ik ga niet toelaten dat hij mee gaat met deze politieagent terwijl hij de waarheid spreekt" zegt frank boos. De dokter schrikt. Matthy begint ondertussen al te huilen en ik doe een arm om hem heen om hem te troosten. Ik wist niet eens dat dat allemaal met matthy is gebeurt. "Ohw uhm, het spijt ons ontzettend meneer en we zullen die verpleegster die het heeft gedaan goed aanpakken" zegt de dokter terwijl die opstaat en de agent meeneemt. "Jullie mogen gaan en wij gaan zorgen dat het word afgerond, nogmaals onze welgemeende excuses" zegt de dokter. Frank knikt en iedereen die staat op. Ik neem matthy mee naar de uitgang en we lopen gelijk het ziekenhuis uit. Wat hier is gebeurt ga en de jongens, maar vooral matthy nooit meer vergeten

~iemand je vertrouwen geven is net als iemand een wapen geven, ze doen je pijn of ze beschermen je~

1238 woorden