jeugdzorg // bankzitters

deel 1.23

Pov: jair

Matthy blijft me vast houden. Ik heb het hem verteld, ik heb hem verteld hoe zwaar en moe ik word van het huis. Het huis waar wij ooit allebei in woonde, maar nu ik alleen. Ik heb het hem verteld in èèn klein zinnetje dat al genoeg was voor een boek vol aanwijzingen. Aanwijzingen die lijden naar de plek, de plek waar ik me alles behalve thuis voel, niet thuis hoor. Gwn een plek waar ik elke nachtmerrie over kan hebben.

Matthy blijft me troosten. "Je moet het huis uit jair" zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Waar denkt hij dat ik heen kan? Ik ga dan op straat leven omdat ik ook leef op het geld van mijn ouders. "Kan niet, wil je dat ik op straat leef?" Vraag ik. "Jair het enige wat ik niet wil is dat je hetzelfde gaat doen dat ik heb gedaan" zegt matthy nu ook huilend. Ik kijk hem aan. Ik weet wat hij bedoelt.

-

"Matthyas, waar ben je?" Vraag ik aan de telefoon. Ik weet niet waar hij is maar ik hoor heel veel geluid. Misschien wel iets teveel geluid. Ik weet dat zijn mentale gezondheid slecht is, maar gaat hij zich echt verlagen naar zit niveau? Nee toch? Ik weet het niet meer. "Matthyas asjeblieft! Ik kan niet leven zonder je" schreeuw ik zowat van de telefoon. "Sorry, ik hou van je jair" zegt hij. Ik hoor geschreeuw en dan hangt de telefoon op. Ik denk omdat hij stuk is gevallen. Ik barst in tranen uit. Mijn eigen broer heeft gwn zelfmoord gepleegd. Omdat hij het niet meer kan.

Ik word na een paar uur gebeld door een onbekend nummer. Ik heb geen èèn seconde geen traan over mijn wanen gevoelt. Ik neem trillend op. "Hallo?" Vraag ik zacht. "Hallo, spreek ik met jair het lam?" Vraagt de stem aan de andere kant. "Ja dat ben ik" zeg ik. "We hebben je broer matthyas gevonden, hij lag op de grond en iemand die hem opgevangen heeft is nu naar het ziekenhuis. Hij ligt nu nog in een coma maar hij gaat het wel overleven" zegt de andere stem waarvan ik nogsteeds niet weet of het de politie of ziekenhuis is. Maar dat boeit me vrij weinig. Hij leeft nog!

-

Dat was echt een verschikkelijk moment, en ik ga dat matthy ook niet aandoen. "Matthy, ik zou je dat nooit maar dan ook echt nooit aandoen oke" zeg ik. Hij knikt. We geven een knuffel. "Maar je moet wat doen jair" zeg ik. Ik knik. Ik weet het zelf ook wel alleen weet ik niet hoe. "Maar matt, even terug naar jou. Hoe gaat het op school?" Vraag ik. Hij zucht. "Ik weet niet, de prikkels zijn moeilijk te onderhouden en er is een groepje jongens die mij en de andere jongens lastig vallen" zegt hij.
"Ja dat laatste kan ik helaas niks aan doen maar als je echt zoveel prikkels hebt mag je altijd weer de pillen hebben hé. Die heb ik nog liggen"

Pov: matthyas

Ik kijk hem aan. "Ja? Mag dat?" Vraag ik onzeker. "Ja, waarom zou dat niet mogen dan?" Vraagt jair. "Van papa en mama mocht het nooit" zeg ik zacht. "Ja maar ik ben geen Papa en mama dus van mij mag het" zegt hij. Ik knik. Ik ben nogsteeds aan het denken wat ik voor hem kan doen. Kan hij hier gaan wonen? Heeft hij jeugdzorg nodig? Ik vind van wel maar hij zelf vind van niet. "Jair?" Vraag ik. Ik wil het toch proberen om hem over te halen. Want ik denk dat frank er alles aan zou doen om jair hier te houden als wij zeggen wat er thuis gebeurt. "Ja matt?" Zegt hij. Ik haal adem en begin met praten.

"Is het een idee om jou gwn hier te laten intrekken? Je krijgt hier hulp die je wel nodig hebt jair" zeg Ik. Ik schud zijn hoofd. "De enige die hulp nodig heeft ben jij matthyas, laten we iets anders doen nu ik hier toch nog ben" zegt hij. Ik zucht maar knik dan toch. Misschien kan ik dit beter met frank overleggen, want jair gaat het nooit toegeven.

Pov: robbie

Ik vind het leuk om te zien dat matthy zo'n goeie band heeft met zijn broertje. Volgens mij heeft hij met zijn broer of andere broertje geen goeie band. Jair en matthy komen de kamer uit. "Hey" zeg ik. Ik ben ook de enige die hier nog is dus ja. "Waar is iedereen?" Vraagt matthy. Ik haal mijn schouders op. Misschien vinden ze het niet leuk om met mij hier te zitten, wat ik wel snap. "Oke, Rob wij gaan een spel doen. Wil je meedoen?" Vraagt matthy. Ik haal mijn schouders op. Sinds ik hier ben voelt het alsof ik alleen maar achteruit ben gegaan. Ik heb nergens meer zin in, vind geen motivatie, ben alleen maar moe, slaap slecht. En ik weet wel zeker als ik met hun een spel ga doen dat het spel niet meer leuk is. "Wil je niet mee doen?" Vraagt jair. Ik kijk naar hem. "Ik weet niet of jullie dat willen" zeg ik. Ze kijken elkaar aan. "Matthy zei nog in zijn kamer dat hij wil dat jij mee gaat doen" lacht jair. Matthy geeft hem een stoot. Ik lach een beetje. "Oke ik doe wel mee" zeg ik. Ze knikken.

-

We zitten 'risk' te spelen waarbij je je opdracht moet voltooien. Ik moet 24 steden veroveren. Ik denk dat ik al weet wat matthy moet omdat hij alles legt bij Azië en Amerika. Dus hij moet die 2 hebben. En daarom ben ik hem aan het plagen door daar ook veel stenen neer te zetten. Ik lach stiekem heel hard in mezelf. "Jezus rob waarom?" Vraagt matthy boos. Ik kijk hem aan en mijn glimlach verdwijnt. Is hij serieus boos? "Hij is niet echt boos robbie, hij kan gwn niet tegen zijn verlies" zegt jair. Ik knik. Matthy kijkt me aan met een glimlach. Ik lach terug. Jair is nu aan de beurt. "Oke robbie Ik wil jou aanvallen" zegt hij. Ik knik en pak de blauwe dobbelstenen. Ik gooi 2 keer zes. "Yes" zeg ik lachend. Hij lacht. Uiteindelijk heeft hij me toch verslagen. "Kutzooi" zeg ik.

Aan het einde van het spel heeft jair gewonnen. "Goed gespeeld jongens" zegt jair. Ik knik. "Jij ook" zeg ik. Matthy zegt niks en staat geïrriteerd op. Jair kijkt me lachend aan. Matthy kan echt niet tegen zijn verlies. Frank komt de woonkamer in. "Hoi jongens, waar zijn de rest?" Vraagt frank. "Ik weet niet, ze gingen opeens allemaal weg" zeg ik. Frank knikt. "Spelletje? Wie heeft er gewonnen?" Vraagt frank lachend. Als hij naar matthy kijkt moet hij lachen. "Matthy niet zie ik" zegt hij. "Nee ik heb gewonnen" zegt jair. "Lekker man" zegt frank. "Frank, mag ik je vanavond nog wel even spreken" Vraagt matthy. "Ja hoor, en robbie" zegt frank. "Ja?" Vraag ik. "Ik wil jou ook spreken" zegt hij. Ik knik. Waarom? Ik heb helemaal geen zin in een gesprek maar oké.

Pov: frank

Ik merk dat robbie de laatste tijd een beetje afwezig is. Ik heb daarom even met zijn moeder gebeld en zij zei dat hij dan misschien niet zo lekker meer in zijn vel zit. Dus ik vroeg hoe ik het uit hem moest krijgen, en zij zei dat ik gwn door moest vragen tot hij het zei. Dus dat ga ik proberen vanavond.

Ik wou vroeger ook nooit vertellen hoe ik me voelde dus ik snap wel wat robbie doet. Maar uiteindelijk gaat het ten koste van zijn eigen gezondheid. En daar wil ik voor wezen, voor het echt telaat is en mijzelf het kwalijk ga nemen.

~wacht niet tot het gebeurt, maar zorg dat het gebeurt~

1303 woorden.