jeugdzorg // bankzitters

deel 1.25

Pov: jair

Ik loop nu mijn huis in met hoop dat iedereen al ligt te slapen. Maar ik denk het niet aangezien het pas 8 uur 'savonds is. Alleen mijn jongste broertje ligt te slapen denk ik. Ik loop de woonkamer in en net als ik al dacht liggen mijn ouders met jesse op de bank. "En waar dacht jij heen te zijn geweest?" Vraagt mijn vader boos. "Naar vrienden" zeg ik. "Ik hoop voor je dat je niet naar matthyas bent geweest" zegt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd. Ik vind het zo zielig voor matthy dat zijn ouders hem niet mogen. "Ik ga naar boven" zeg ik. "Natuurlijk ga jij dat kut kind, moet ik je anders even brengen?" Vraagt mijn vader. Ik kan wel nee zeggen maar hij gaat toch mee. Ik loop al naar de gang en mijn vader loopt inderdaad achter mij aan. Kutzooi.

Ik loop mijn kamer in en mijn vader duwd me al gelijk naar binnen. Ik zucht. "Wat zucht je?" Schreeuwd mijn vader. "Pap, ezzie slaapt" zeg ik zacht. "Denk je dat dat mij iets kan schelen?" Vraagt mijn vader. Ik zeg niks. Mijn vader begint al met een hand op mijn wang te gooien. Ik pak mijn wang vast. "Doet het pijn?" Vraagt mijn vader met een baby stem. Ik zeg verstandig gwn niks, voor het erger word. Mijn vader duwd me op bed. Ik weet nu al wat er gaat gebeuren. (Dit stuk kun je zelf bedenken, want wil het niet schrijven).

Pov: frank

Ik parkeer de auto voor het huis. Ik stap uit en loop naar de voordeur die ik open doe. Ik loop de woonkamer in en ik zie de jongens allemaal op de bank of eettafel zitten. Ik zie dat matthy en koen aan het praten zijn op de eettafel. Die 2 kunnen het wel goed vinden met elkaar denk ik. Robbie en milo zijn aan het kloten terwijl raoul een tv programma aan het kijken is. "Hey jongens" zeg ik. Als ik dat zeg kijkt iedereen pas om. "Ohw hey frank" zegt raoul. De rest zeggen hetzelfde. "Jongens, ik wil ook weer even gesprekken doen met jullie en ik wil beginnen met robbie" zeg ik. Ik weet namelijk dat robbie er niet best aan toe is mentaal. Ik heb het gwn door. Robbie zucht maar staat wel op.

Pov: jair

Mijn vader loopt alweer mijn kamer uit. Dit is al de 2de keer dat ik seksueel misbruikt ben door mijn eigen vader. Ik moet hier weg. Ik moet tegen frank zeggen dat ik zijn aanbod accepteer. Of zou ik hem bellen? Ik weet niet of dat handig is. Hij zou vandaag weer met de jongens praten, maar ik ga wel gwn bellen denk ik. Het moet nu gebeuren.

"Hallo met frank" hoor ik aan de andere kant van de telefoon. "M-met jair" zeg ik. "Hey jair, is het dringend want ik ben eigenlijk in gesprek met robbie" zegt frank. "U-uhm weet ik niet" zeg ik. Ik kan dat stotteren niet onder controle houden. "Is er iets jair? Moet ik komen?" Vraagt frank bezorgt. "M-mis-" ik kan mijn zin niet afmaken want ik hoor al iemand naar boven komen. "Frank asjeblieft kom" zeg ik nog snel zacht maar hard genoeg zodat frank het hoort. Ik hang gelijk op. En inderdaad, mijn vader komt weer binnen. "Wat was je aan het doen?" Vraagt hij. "Niks" zeg ik zo geloofwaardig mogelijk. "Mhm oké nou ga slapen jij" zegt mijn vader. Ik knik. Hij loopt mijn kamer weer uit. Waarom heb ik zulke ouders?

Pov: frank

Jair die belde mij en ik hoorde gelijk iets aan zijn stem dat het niet goed is. Aan het einde zei hij 'frank alsjeblieft kom' en toen stond ik gelijk op. Hij hing ook gelijk op dus dat baarde me ook alleen maar meer zorgen. "Rob, ik ga later met jou en de jongens het gesprek voeren, ik moet nu snel weg. Zeg maar tegen de jongens dat ik zo weer terug ben" zeg ik snel tegen robbie. Hij kijkt me niet heel volgend aan maar knikt wel. Ik ren het kantoor aan en doe mijn schoenen aan. Jas duurt te lang. Ik ren de deur uit en rij zo snel mogelijk naar jair.

Ik sta nu voor het huis van jair. Ik heb mijn auto niet de tuin in gereden zodat ze het niet horen. Ik bel jair gwn voor de zekerheid. "Jair ik sta er" zeg ik gelijk als hij op heeft genomen. "Ik kom" zegt hij. Hij hangt op. Na 2 min wachten zie ik jair aan komen rennen, met alle spullen bij zich. Dan weet ik al genoeg, hij wil niet meer terug daarheen. Hij stapt in. "Rijden" zegt hij ik twijfel geen moment en rij zo snel mogelijk weg. "Frank" begint jair na dat hij al gelijk begint te huilen. "Jij gaat niet meer terug daarheen jongen, je hebt nu veilig, veilig bij mij en de jongens." Zeg ik. Hij knikt. Er moet iets gebeurt zijn wat hij nooit meer gaat vergeten. Dat weet ik zeker.

Pov: robbie

Ik loop weer de woonkamer in. Iedereen kijkt me raar aan. "Nu al klaar met het gesprek?" Vraagt raoul. Ik schud mijn hoofd. "Frank moest plotseling ergens heen en ik denk jair want daar belde die mee" zeg ik. Matthy kijkt gelijk op. "Ik weet niet wat er is gebeurt" zeg ik nog snel voor ik allemaal vragen krijg. Ik heb geen zin om dat allemaal te beantwoorden.

We zitten allemaal op de bank. Niemand zegt wat. Iedereen wacht gwn tot frank met waarschijnlijk jair weer naar binnen komt. Ik wou bijna naar bed gaan tot ik een sleutel in de deur hoor gaan. Iedereen kijkt elkaar aan. Niemand weet hoe jair naar binnen komt. Komt die met blauwe plekken en schaafwonden binnen? Komt die binnen met een vertrouwingsangst? Komt die binnen met angst voor aanraking? Net hoe matthyas binnenkwam? Ik weet het niet.

Pov: matthyas

Ik weet niet waarom jair zo spoedig uit huis gehaald moet worden maar ik ben bang dat het temaken heeft met onze vader. De woonkamer deur gaat open en ik zie frank binnenlopen. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik kijk achter hem maar zie niemand. "Waar is hij?" Vraag ik. Frank zucht. "In het kantoor, hij wou eerst jou zien matt en daarna ga ik met hem praten" zegt frank. Ik knik snel en ren naar het kantoor. Ik wacht nog even voor de deur maar klop dan toch. Ik hoor niks maar ik hoor wel dat er iemand achter zit. Zou het zo erg zijn?

Ik loop naar binnen en zie jair op een stoel zitten met zijn handen in zijn gezicht. Ik loop Verder de kamer in. Ik leg mijn hand op zijn schouder. Ik haald zijn hoofd van mijn armen en ik zie nog net voor hij in mijn armen springt dat zijn ogen erg rood zijn. Ik pak hem stevig vast en zeg niks. Ik hoor meerdere snikken vanaf mijn schouder komen. "Wat is er gebeurt jair? Alsjeblieft, vertel het mij" zeg ik rustig. "P-p-papa" stottert jair. "Wat is daar mee?" Vraag ik. "H-hij heeft m-mij b-betast en-" verder kan hij niet praten maar ik weet ook al genoeg. Jair is verkracht door zijn eigen vader. Hij heeft hetzelfde meegemaakt wat ik heb meegemaakt, en dat was het laatste wat ik voor hem wou.

Pov: jair

Na even met matt geknuffeld te hebben en het verhaal te hebben uitgelegd komt frank ook weer het kantoor in. Frank moet wel weten wat er is gebeurt maar ik heb gevraagd of matthy dat kan doen. Ik weet niet of hij het heeft gedaan maar dat zie ik zo wel. Frank komt voor mij zitten en kijkt me met medelijden aan.

"Het spijt me wat je hebt meegemaakt jongen. Je broer heeft het net uitgelegd met moeite" begint Frank. Ik knik. Ik voel me gelijk schuldig dat ik matthy die taak heb gegeven. Hij had er dus wel moeite mee om te vertellen. "Jair, ik wil het even hebben over het onderwerp jeugdzorg. Ik vind zeker dat jij die hulp nodig hebt en ook met mensen waar jij al een beetje meer van weet en vertrouwd. Snap je dat?" Zegt frank. Ik knik. Er zit nog een brok in mijn keel van het gesprek met mijn broer net. "Je kunt mij natuurlijk helpen met het begeleiding stukje maar ik wik ook zeker dat jij hulp krijgt. Dus ik heb net toen jij hier met je broer was, gebeld met jeugdzorg zelf" zegt frank. Ik knik weer. Ik vind het zo zenuwachtig. Straks mag ik hier niet wonen, moet ik weer terug naar mijn huis wat ik niet eens meer mijn thuis kan noemen. "En daar is het volgende uitgekomen jair, jeugdzorg vond het wel lastig om opeens iemand erin te zetten die ze niet kennen en dus niet weten welke zorg diegene nodig heeft. En ze wouden daarom jou dus afwijzen, maar ik liet dat niet gebeuren. Dus ik heb uitgelegd wat er is gebeurt en heb gezegt dat jou broer hier ook zit met dezelfde reden. Na heel lang een discussie met die lui te hebben gehad hebben ze je toch geaccepteerd jair. Dus je blijft hier wonen met de zorg die je nodig hebt en de zorg die je de andere kunt geven. Wat ik daarmee bedoel is dat je een soort 'begeleider' voor de jongens mag zijn, maar ik ben en blijf voor een lange tijd jou begeleider en geef je de zorg die je verdient" zegt frank.

Ik ben helemaal stil. Ben ik echt geaccepteerd? Dus nu hoef ik niet meer terug naar die plek? De plek wat ooit mijn huis was. Frank komt naar me toe en laat me opstaan waardoor hij me gelijk in een knuffel kan zetten. "Je bent nu veilig jair" zegt frank. Ik knik. "Ga naar je broer en de jongens en vertel het goeie nieuws maar" zegt frank. Ik knik en laat hem los uit de knuffel en doe de deur van de kantoor open. Ik loop/ren naar de woonkamer waarvan de deur al open was. Matthy staat gelijk op en ik vlieg in zijn armen. "Ik blijf bij je, ik ga niet meer terug naar die plek en ik ga zorgen dat jullie en ik hopelijk weer naar het goeie pad worden gezet"

~Als een nieuw hoofdstuk voelt als een heel boek, vergeet dan nooit dat je zelf de pen vast hebt~

1761 woorden.