jeugdzorg // bankzitters

deel 1.13

"Nee matthyas, ik meen het.
Een echte soldaat vecht niet omdat hij haat wat er voor hem staat, hij vecht omdat hij houd van wat er achter hem staat"

Pov: matthyas

Wat milo zegt laat me stil vallen. Houdt hij van me? Zij die dat nou? Ik begin nu te twijfelen of ik wel wakker ben. Ik knijp in mijn armen maar mijn handen worden al snel weggeslagen. "Waarom doe je dat?" Vraagt robbie. Ik kijk hem aan. "Ben ik wakker?" Vraag ik zacht. Dit gaan ze heel raar opvatten maar ik meen de vraag wel. "Hoe bedoel je?" Vraagt robbie. "Over wat milo zei, dat was niet echt toch?" Vraag ik. Milo kijkt me verbaast aan maar als hij nadenkt kijkt hij me bezorgt aan. "Dat ik van je hou? Ja dat zei ik matt" zegt hij. Voor het eerst dat iemand zei dat hij van mij hield.. zelfs mijn eigen broers en ouders hebben dat nooit gezegt. Maar ja waarom zou je van mij willen houden? Dat vraag ik me nu vooral af. "Matt.. heeft nog niemand dat tegen jou gezegt?" Vraagt milo zacht. Ik merk wel dat milo heel goed is in het begrijpen van iemand zonder woorden. En dat vind ik eigenlijk best kut dat hij daar goed in is. Ik schud mijn hoofd. Ik moet toch wel gwn eerlijk zijn tegen hun. De eerste mensen die van mij houden mag ik nu niet kwijtraken door te liegen. "Matt, we houden allemaal van je" zegt raoul. Ik kijk ze aan. Ik knik. Ik hoor de bel gaan en iedereen staat op. "Matt, kom we hebben samen les" zegt raoul. Ik knik en loop met hem mee. Laatste les van vandaag gelukkig. En dan lekker naar mijn nieuwe huis. Deze dag is tot nu toe het beste. Teminste?..

Pov: frank

Ik zit nu te wachten op raoul en matthy. Het duurt wel lang. Wat als er iets gebeurt is onderweg? Nee frank, geef ze gwn wat tijd. Misschien zijn ze even naar de winkel gegaan ofzo. Ik ga op de bank zitten en scrol wat op mijn telefoon. Het is nu 13:47. En het is 10 min fietsen vanaf ons huis. Hoezo zijn ze zo laat? Ik snap er niks van. Voor ik er langer over kan denken gaat de telefoon in mijn hand af. Raoul die belt. Dit kan nooit iets goeds betekenen. Ik neem op. "Hey raoul, waar blijven jullie?" Vraag ik gelijk. "Frank.." hoor ik matthy zeggen. "Matt? Zijn jullie oke?" Vraag ik. Het zal toch niet dat mijn gedachten het goed hadden. Is het toch een auto? Of is 1 van hun in een sloot gaan fietsen? Mijn hoofd maakt overuren. Ik sta op als ik matthy al een tijdje niks hem horen zeggen. "Matthy" zeg ik. Nogsteeds niks. "Matthy reageer alsjeblieft op mij" zeg ik. Ik begin in de stress te schieten. "Frank" hoor ik toch een andere stem zeggen. Het is raoul. Maar wat is er gebeurt met matthy? "Raoul, wat gebeurt er allemaal?" Zeg ik terwijl ik al mijn schoenen aan doe. Ik ga hoe dan ook erheen, want iets klopt niet. "Frank, auto, matthy bewusteloos, naast huis, ambulance nog niet gebeld, kom nu" zegt raoul. "Oke oké raoul Ik kom, Blijf rustig" zeg ik. Ik hang gelijk op. Geen tijd te verliezen. Raoul heeft het samengevat. Ze hebben dus een ongeluk gehad met een auto, matthy die was aanspreekbaar maar nu niet meer, het is dichtbij dus ik kan erheen rennen, ambulance is niet gebeld. Dus dat betekend dat ik onderweg nog even moet bellen. Waarschijnlijk durfde matthy niet te bellen. Maar boeie, ik moet zo snel mogelijk naar hun toe!

-

Pov: raoul

Matthy en ik fietsen nu naar huis. Ik zie aan matthy dat vandaag echt niet zijn dag was. Op school al helemaal niet. Dit is pas de 2de dag en die jongen vind het nu al niet meer leuk. Ik ben wel blij dat hij een beetje meer praat tegen mij en de jongens en dat hij ons ook meer vertrouwd. Ik heb soms nog wel het idee dat hij maar ook koen dat lastig vinden. Maar ja ik kan niet veel zeggen want ik vind dat ook lastig. Je moet sws nooit iemand helemaal vertrouwen. Dat heb ik zeker geleerd.

We fietsen nu de straat in waar we moeten zijn maar voor ik het weet zie ik een auto met een rot vaart onze kant op rijden. Matthy die trekt me aan mijn arm en duwt me naar de zeikant. Ik kom met mijn hoofd tegen de rand van de stoep en ik zie heel vaag. Ik zie matthy boven mij en wat zeggen maar het komt niet binnen. En dan zie ik zwart. Zwart.... dit heb ik vroeger zo vaak gezien. Alsof je in een gat bent gevallen waar je bijna niet uitkomt. Bijna? Gwn niet. De jongens weten het niet maar ik heb bijna 3 weken in coma gelegen. Nou en ik zag niet veel. Ik zag zwart met sterretjes. Door dat dat is gebeurt ben ik ook altijd bang dat als ik ga slapen ik nooit meer wakker wordt, ookal heb ik een tijd gehad waar ik dat hoopte. Gwn slapen en de volgende dag in de hemel zijn, of gwn op een plek waar je geen pijn ervaart. Maar goed. Geen stress en angst ken ik toch niet..

Pov: matthy

Ik weet niet heel goed wat er is gebeurt maar wat ik wel weet is dat ik mijn vriend probeerde te redden maar het lukte niet. Ik heb het idee dat ik het alleen maar erger heb gemaakt. Roel ligt nu namelijk bewusteloos voor me, of hij is flauwgevallen. Ik raak in paniek, wat moet ik doen met iemand die hier ligt waar je nu niks mee kan. Uhmm, telefoon!! Ik voel in de zakken van raoul en vind zijn telefoon. Ik ga met trillende handen naar de naam van frank. Ik durf niet de ambulance te bellen. Stel raoul word wakker en er is niks. Dan heb ik misschien wel de ambulance opgehuiden voor iemand waar zijn leven op af hing. Ik bel ondertussen frank. Hij gaat 3 keer over en dan hoor ik de stem aan de andere kant van de telefoon. "Hey raoul, waar blijven jullie?" Is het eerste wat frank Vraagt. "Frank?.." Vraag ik. Ik begin wazig te zien. Wat is dit? Waarom zie ik nou weer wazig. Ik kwam alleen met mijm hoofd tegen die motorkap, meer niet. Mijn zicht word steeds slechter. Ik hoor frank nog wat zeggen maar voor ik het weet is het zwart voor mijn ogen.

Pov: raoul

Ik word na een tijdje wakker. Ik moet nog even wennen aan het licht maar dan ga ik recht zitten. Ik zie mijn telefoon liggen met een stem die me bekend voorkomt, frank. Ik zie dat matthy op de grond ligt met z'n ogen dicht. Oké lekker dan. Ik pak mijn telefoon. "Frank" zeg ik. "Raoul, wat gebeurt er allemaal?" Vraagt frank paniekerig. Ik moet frank nu uitleggen wat er is gebeurt. Maar ik geef een samenvatting want anders zijn we morgen nog bezig. "Frank, auto, matthy bewusteloos, naast huis, ambulance nog niet gebeld, kom nu!" Zeg ik zo snel mogelijk. "Oke oké raoul ik kom, blijf rustig!" Zegt frank. Hij hangt gelijk op. Ik heb hem verteld dat de ambulance nog niet gebeld is maar ik weet dat helemaal niet. Maar ik denk dat matthy niet durft de ambulance te bellen. Ik ga bij matthy zitten en leg een hand op zijn been. "Het komt goed matthy, echt waar, ik beloof het.." zeg ik zacht.

~zelfs een slechte dag duurt maar 24 uur~

1281 woorden.