jeugdzorg // bankzitters

deel 2.20

Pov: robbie

Ik ben weer stiekem naar buiten gegaan. Ik moet gwn even wat drank, of een sigaret, of bijde. Ik moet iets hebben. Ik ben tot nu toe nogsteeds niet betrapt dus het kan niet mis gaan. Mijn vrienden appte me dat ze wel bij een ander café zijn, maar dat boeit me niet.

Ik ben nu 5 min aan het lopen en ik heb al de hele tijd het idee dat ik Achtervolgt word. Ik weet niet echt Waarom, maar ik voel dat er iets niet goed is. Straks is frank opeens achter me. Dan ben ik echt de sjaak. Ik kijk achter me maar zie niemand. Mhm. Ik weet het niet. Misschien is het niks.

Pov: koen

Ik ben robbie nu al 5 min aan het volgen. Ik weet niet of die wat door heeft, maar ik sta de hele tijd gwn dicht bij een bosjes voor het geval dat hij gaat kijken naar achter. Robbie kennende voelt hij wel als er iemand achter hem loopt namelijk. Ik weet nogsteeds niet of dit nou het beste idee was.

Ik zie robbie rustiger lopen dus ik ga even achter de bosjes staan. Ik hoor hem zeggen "wtf" en dan loopt hij door. Hij heeft wel luide schoenen aan. Ik heb expres schoenen aan gedaan die je niet zo erg hoort. Hij loopt naar de stad, ik wist het.

Pov: matthyas

Ik zit wakker in bed. Ik kan maar niet slapen. Die jongen van het restaurant blijft maar in mijn hoofd zitten. Ik heb robbie nog wel gesproken voor hij naar bed ging, en hij zei dat hij de nummers heeft gekregen van allebei. Hij vroeg ook al of ik zijn nummer wou maar ik durf niet. Robbie heeft hem wel voor de zekerheid gestuurt voor als ik van gedachtes zou veranderen.

Ik weet niet echt Waarom ik het niet durf. Ik ben gwn bang dat hij me eigenlijk helemaal niet aardig vind, dat hij me gwn hielp omdat hij 'aardig' probeert te zijn. Ik weet het niet. Frank zegt ook vaak tegen mij dat ik mezelf gek maak, dat ik positiever moet kijken naar mezelf en hoe mensen over mezelf denken. Ik vind het wel meevallen eerlijk gezegt, maar ja.

Ik zit naar het plafon te kijken als ik opeens mijn telefoon zie oplichten. Ik pak mijn telefoon en kijk wie mij een bericht heeft gestuurt. Een nummer? Ik kijk naar het appje.

06 1375927:
Hey matthyas was het toch? Ik ben
Noah van het restaurant, robbie
Heeft jou nummer doorgestuurd
Als je het niet erg vind. 🙃

Hij wil dus wel mijn nummer? Dat had ik dan weer niet verwacht. Ik weet ook niet wat ik terug moet sturen. Ik zit nooit echt op wattapp en ik chat al helemaal niet met andere. Alleen met jair en de jongens een beetje.

Ik:
Oh hey, ik vind dat niet weg hoor!

Ik weet niet wat ik anders moet zeggen. Ik sla zijn nummer ook gelijk even op.

Noah:
Okee top haha, gaat het al wat beter
Na dat wat er in het restaurant ge-
Beurt is? Je hoeft het niet te beant-
Woorden natuurlijk.

Ik dacht dat hij niet zo veel praatte, ik had dat van robbie gehoord teminste maar ik vind het wel meevallen. In de app praat hij teminste wel meer. Maar ja dat doe ik ook dus zo raar is dat niet denk ik.

Ik:
Oh ja het gaat weer goed hoor! Lief
Dat je er aan dacht.

Noah:
Gelukkig, ik heb EHBO bestudeerd dus
Als er weer iets is moet je het zeggen.

Ik reageer daar niet meer op. Ik ben te moe om mijn vinger nog te gebruiken. Ik leg mijn telefoon weg en sluit mijn ogen. Nu kan ik wel slapen omdat ik weet dat het goed zit tussen mij en noah.

Pov: koen

k loop nogsteeds Achter robbie aan. We zijn ondertussen in de stad aangekomen. En nu weet ik het zeker, robbie gaat naar een kroeg om te drinken en soms een sigaret te krijgen waarschijnlijk. Ik vind het ook zo zielig voor hem. Ik bedoel, hij weet ook wel dat het slecht voor hem is. Dat weet ik zeker, alleen weet hij waarschijnlijk geen manier om te stoppen.

Ik herken dat. Ik heb ook heel lang moeten afkikken van vapen, en soms heb ik nog een neiging om het te doen. Dus ik snap het voorkomen, maar ik moet hem wel helpen denk ik. Misschien dat we het samen kunnen doen.

Ik zie hem een kroeg inlopen. Ja ik ben daar te moe voor. Ik draai me om en loop terug naar huis. Als ik daar ben klim ik weer heel voorzichtig het raam in, in de hoop dat niemand het hoort en dat iedereen heel diep slaapt. Gelukkig wel want niemand word wakker. Ik loop snel naar mijn eigen kamer en ga weer in bed liggen. Ik hoop dat het goed afloopt met robbie bij de terugweg.

Pov: milo

Ik lig in bed. Ik kan maar niet slapen. Er gaan duizenden gedachtes om me heen.  Geen idee waarom maar het is wel zo. Ik doe mijn handen voor mijn oren maar het helpt niet, de stemmen blijven. Hij denkt voor een seconde dat de grond onder hem weg zakt, dat de grond gwn van zand is gemaakt en het heeft opgegeven omdat hij zo veel weegt. De jongens hebben allemaal afgesproken met frank dat niemand iets gaat zeggen over iemands gewicht of dikheid, maar milo weet ook wel dat ze het altijd al hebben gevonden over hem

Hij wil gillen, schreeuwen dat hij moe is. Schreeuwen dat de tunnel te lang is, te donker is. Schreeuwen dat de jongens hem meer licht moeten bieden, het licht dat ze zelf niet eens hebben. Dat weet milo zeker. Geen van hen hebben een sprankje licht. Zelfs frank en jair niet, of bobby een sprankje licht heeft weet hij niet.

Hij wil dat het stopt. Vroeger had hij altijd al een neiging, een neiging om va  deze wereld af te gaan. En wat is milo blij dat die poging nooit in zijn dossier gaat staan die frank heeft gekregen. Hij heeft het tegen niemand verteld, nog niet eens aan zijn andere stemmen die iets anders zeggen, hem zeggen dat het ooit wel goed komt, dat er ooit licht aan het einde van die lange tunnel komt. Hij heeft die stemmen nooit gelooft, en hij weet niet of dat ooit gaat gebeuren.

Hij word gek van de tegenpolen die allebei iets anders zeggen. Hij had gewild dat er gwn èèn stem was die hem iets zei. Hij weet dat dat niet gaat gebeuren, en dat die stemmen die hem zeggen dat hij gwn weg moet gaat de overhand gaan nemen. Ooit...

~het leven heeft vol ups en downs, want zonder een down betekend een up niks~

1144 woorden.

Ik ben eindelijk klaar met mijn examens dus nu heb ik weer tijd voor dit 🫶