ÇİÇEK

BÖLÜM 33

Merhabalaaaar

İyi okumalarr...

★★★★★

"Oğlum."

" Yusufum. "

Gelen ses ile gözlerim karanlığa açılmıştı.

Yerimde doğrulup etrafa baktım.

Tek bir ışık açıktı o da başımın üzerinde yanan lambaydı.

" Oğlum benim."

Gelen tanıdık ses ile vücudum donup kalırken yattığım yerden hemen doğruldum.

Gözlerimi etrafta gezdirdikten sonra üzerimi görmemle gözlerim dehşet içinde açıldı.

Üzerimde dizlerime kadar kanlı beyaz bir elbiseyleydim.

" Anneye gidelim mi babacım ? "

Yakından gelen ses ile gözlerim kocaman açılırken kalbim korkuyla atıyordu.

Karşımda beliren kişiyle ayağa kalkmaya çalışırken kucağında gördüğüm bebeğimle bocalamıştım.

Beni gördüğünde gözlerindeki o pis ışık belli olmuştu.

" Bak babacım. Annen."

Derin nefesler almaya çalışırken gözleri parlayarak üzerimde dolaştı.

Bana yaklaşmaya başladığında hareket edememiştim.

Yanıma gelip eğildi. Bebeği bana uzattı.

" Alsana Çiçek çocuğumuzu."

Kucağında ki Yusuftu.

Titreyen kanlı ellerimi bebeğime uzatacakken bir anda Yusufu geri çekti.

" Ellerin kirli Çiçek."

Korkuyla açılmış gözlerimi ondan kaçırırken bir anda çenemden tuttu.

" O bizim bebeğimiz Çiçek. Baksana gözleri aynı ben. Yüz şekli aynı ben."

Yusufu kaldırıp yüzüyle yan yana getirdi.

Kafamı şiddetle iki yana salladım.

" B-ben- benzemiyor."

Gülerek kafasını salladı.

" Hayır bak o aynı ben!!."

Yüzünü Yusuf'a çevirip bebeğimi öptü.

" Bizim çocuğumuz Çiçek."

" Hayır, hayır değil! Benim o ben doğurdum onu."

" Hayır Çiçek bizim."

Sesi beynimin içinde yankılanıyordu.

" Büyüyünce aynı ben olucak. Oğlum benim. Güzel oğlum."

Yusuf'un yüzüne baktığımda gözlerini görmemle geri geri ağlayarak gitmeye başladım.

Ellerimde ki kan artıyor, beynimde ki sesler daha da yankılanıyordu.

" Benden kaçamazsın Çiçek."

" Eninde sonunda benim olucaksın ! "

" Oğlum aynı bana benziyor."

" Babana merhaba de güzel bebeğim."