Twintig jaar voor dit verhaal plaatsvindt, versloeg een groepje vrienden de koningin der duisternis. Drie van hen sleepten eeuwige roem in de wacht. Twee van hen leefden de afgelopen jaren in grote rijkdom.
Helaas komt er aan al het goeds ooit een e...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
In de cel had Liora haar hand op Brenns borstkas gelegd, terwijl één van haar schaduwsoldaten de heks op haar plek hield. Haar ijskoude magie vouwde zich rond Brenns hart en prikte zich er met doorns vast in het vlees.
De heks schreeuwde zonder dat ze het zelf echt registreerde. Ze had het gevoel dat ze in een bad vol ijs geduwd werd. Alles tintelde en ze kreeg geen lucht meer.
De koningin der duisternis streek met haar duim langs Brenns kaak, maar de heks voelde het niet. Ze trilde van kop tot teen. De voor haar onnatuurlijke magie nestelde zich dieper in haar lichaam. Alle kleur trok weg uit haar gezicht.
'Dit zal je leren om me in de weg te staan,' fluisterde Liora in haar oor.
De zachte adem tegen haar oorschelp deed een rilling door Brenn heen trekken. Het gevoel was nauwelijks te onderscheiden van het constante trillen van haar lichaam.
Toen de schaduwkoningin haar hand wegtrok en ook de schaduwsoldaat zijn zwaard bij haar keel weghaalde, viel ze gepijnigd voorover. Haar lichaam voelde leeg zonder Liora's magie. Ze had even goed een schaduw van zichzelf kunnen zijn.
Ze greep naar haar hart. Het voelde verkeerd, tegennatuurlijk. Het klopte niet langer in hetzelfde ritme als het vroeger had gedaan. Het zocht naar iets dat zo eigen was aan haar, maar nu niet langer in haar lichaam zat.
Met een kreun legde ze haar hoofd in haar handen. Een golvende pijn trok door haar hoofd en daalde langzaam af langs haar ruggengraat. Voor ze het wist, hing ze voorovergebogen boven de vloer en gooide ze alles uit haar maag.
Het gal in haar mond en de ondraaglijke pijn in haar hoofd weerhielden haar ervan te vragen wat de schaduwkoningin met haar had gedaan.
Haar zenuwuiteindes registreerden de wereld rond haar niet meer zoals ze het eerder hadden gedaan. Alles voelde dof onder haar vingertoppen. De kleuren die ze zag waren minder scherp. Alles draaide. Ze wist niet waar de hoofdpijn begon en eindigde.
Er was iets mis.
Er was iets heel erg mis.
Ze strekte haar trillende vingers en probeerde zich te concentreren. Een vlam. Een kleine windstoot. Een beetje licht.
Er gebeurde niets.
Kreunend ging ze op haar rug liggen. Ze legde haar handen op haar ogen, terwijl haar gezicht vertrok. Ze hoopte dat de pijn weg zou gaan als ze stil zou blijven liggen, maar niets was minder waar. Ze groef nog eens tot in het diepst van haar ziel, op zoek naar een greintje magie, maar vond niets.
'Waar-' Ze kreunde, toen er opnieuw een schok door haar hoofd trok. 'Waar is mijn-'
Liora schonk haar een venijnige grijns.
Brenn wilde de vrouw met een vernietigende blik aankijken, maar de tranen stonden in haar ogen. Ze kon niet anders dan blijven reageren op de pijn. Het was ondraaglijk.
