ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ

49 8 0
                                    

Έχω μιλήσει πολλές φορές για τον ήλιο. Πόσο όμορφος και λαμπερός είναι και πόσο τον λατρεύω. Αυτό που δεν σας είπα ποτέ είναι το πόσο αδίστακτος είναι και δεν συγχωρεί λάθη. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί χθες το βράδυ δεν έκλεισα τα παντζούρια και τώρα το φως του εισβάλλει αμείλικτο στο δωμάτιο και με ξυπνάει. Κατά βάθος όμως δεν με νοιάζει καθόλου γιατί το να ξυπνήσω σημαίνει ότι θα δω ξανά το πρόσωπό του. Ανοίγω τα μάτια μου και χαμογελάω. Χαμογελάω γιατί βλέπω το όμορφο πρόσωπό του με την ηρεμία του ύπνου που το κάνει ακόμα πιο όμορφο. Σίγουρα μπορώ να συνηθίσω να ξυπνάω έτσι κάθε πρωί για το υπόλοιπο της ζωής μου! Είμαι έτοιμη να σηκωθώ από το κρεβάτι όταν ξαφνικά, ακούσω μια γυναικεία φωνή.

«Καλημέρα, Ηλιαχτίδα! Ελπίζω να απόλαυσες την πρώτη νύχτα μαζί του γιατί θα είναι η τελευταία!»

Ποια στο διάολο είναι αυτή; Σηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάζω εκεί από όπου έρχεται η φωνή. Αυτή η άγνωστη τσιριχτή φωνή που μοιάζει να έρχεται κατευθείαν από την κόλαση. Και τότε την βλέπω. Μπορεί να μην την έχω ξαναδεί, αλλά ξέρω ποια είναι. Η Λίζα. Κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι από το κρεβάτι μας με τα πόδια σταυρωμένα και τα χέρια της διπλωμένα στην ποδιά της. Έχει ένα σατανικό χαμόγελο στα λεπτά της χείλη. Είναι όμορφη και κομψή, με ξανθά κοντά ίσια μαλλιά. Η αύρα της είναι σκοτεινή και τα πράσινα μάτια της είναι γεμάτα μίσος, θυμό και σκοτάδι. Τώρα ξέρω τι εννοούσαν ο Τζάκος και η Τζένη.

Καλύπτω τη γύμνια μου με το σεντόνι και τοποθετώ το σώμα μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί αυτή να δει τον Τζάκο που κοιμάται ακόμα. Αυτή δεν μοιάζει να νοιάζεται για εκείνον. Κρατάει το βλέμμα της καρφωμένο επάνω μου χωρίς να μιλάει και αυτό με εκνευρίζει αφάνταστα. Γι' αυτό και αποφασίζω να ξεκινήσω εγώ την κουβέντα.

«Τι θέλεις εδώ, Λίζα;»

Αυτή κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι της.

«Βλέπω ότι σου μίλησε για μένα»

«Δεν μου έσπασε τα τύμπανα, αλλά ναι»

«Τελικά έχεις χιούμορ!»

Αυτή γελάει και εγώ ανατριχιάζω γιατί το γέλιο της μοιάζει με αυτό της ύαινας.

«Πώς μπήκες εδώ μέσα;»

«Δεν σου είπε ο εραστής σου ότι ξέρω πώς να παίρνω αυτό που θέλω;»

«Και τι είναι αυτό που θέλεις;»

«Τον Τζάκο, φυσικά»

Γυρίζω και κοιτάζω τον Τζάκο που κοιμάται μακαρίως δίπλα μου, ακουμπώντας το πόδι του στο δικό μου.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - ΒΙΒΛΙΟ 1Onde histórias criam vida. Descubra agora