Seninle Sonsuza Kadar

11. Bölüm

(Multimedia’da Samet var.)

11. Bölüm

“Hadi Samet bir şey sorma gel işte.”diyerek kolundan çekiştirerek onu çocukların yanından uzaklaştırdım.

Kollarımın arasından sıyrılıp karşıma geçti ve, “Neler olduğunu ne zaman anlatacaksın Hazal?”diye sordu tek kaşını havaya kaldırarak. Bir açıklama beklediğinin bende farkındaydım ama bir an önce onu buradan uzaklaştırmam ve çocuklarında sahili hazır hale getirmeleri gerekiyordu.

Yanaklarımı şişirip nefesimi verdikten sonra “Bak şimdi hiçbir şey sorma tamam mı? Eve gidince her şeyi anlatacağım.” Dedim. Eminim bu cevap onu tatmin etmemişti ama verebilecek başka cevabım olmadığı da bir gerçekti.

“Kimin evine gidiyoruz ki? Neden çocukların yanında duramıyoruz?”

Karşımda ilk defa bu kadar meraklı bir Samet duruyordu ve onunla başa çıkmak gerçekten zordu.

Cevap vermeden yanından geçerek yürümeye başladım. Birkaç adım attıktan sonra gelmediğini anladım ve omzumun üstünden ona bakarak “Gelecek misin yoksa ne olduğunu hiçbir zaman bilmemeyi mi tercih ediyorsun?” diye sordum gülümseyerek.

O da benim gibi cevap vermeden yanımdan önüme geçip yürümeye başladı. Tamam böyle tavır takınması gayet normaldi ama Samet’e göre normal değildi. Bende koşup ona yetiştim ve yanında yürümeye başladım.

Sessiz bir şekilde yolu tamamlayıp bizim eve girdiğimizde annemi etrafta göremedim. Her zaman ki gibi Samet’in annesine gitmişti büyük ihtimalle.

Merdivenlerden çıkarken Samet’e nasıl bir açıklama yapacağımı düşünmeye başladım. Berk’in yanımda olmasını nasıl açıklayabilirdim ki? Hiçbir şekilde inanmazdı. Ama ona bir şeyler zırvalayıp inanmasını beklemekten başka bir çarem yoktu.

Odama girdiğimizde o, pencerenin önündeki puf koltuğuma bense yatağın  üzerine bağdaş kurarak oturdum ve kucağıma renkli yastıklarımdan birini aldım.

“Evet seni dinliyorum.” Dedi soğuk sesiyle.

Bütün bir gün Berk’in o soğuk sesine maruz bırakıldığım yetmiyormuş gibi bir de Samet öyle konuşuyordu lanet olsun.

“Samet bana şöyle davranmayı keser misin?”

“En azından ben senden gizli şeyler yapmıyorum Hazal.”dedi iğneleyici tonla.

“Ya tamam her şeyi anlatacağım işte böyle soğuk davranma lütfen, üzülüyorum.”diyerek yatağımdan kalktım ve onun  yanına diz çöküp yanağına bir öpücük kondurdum.

***

-Samet-

Dudağını yanağımda hissettiğimde içimdeki bütün sinir bir anda yok olmuştu. Sanki hap almışım gibi bütün vücudum uyuşmuştu. Konuşamıyordum.

“Barıştık mı?”

O yumuşak, bebek gibi masum çıkan sesini duyduğumda yaşadığımı hissedebildim ancak. Kafamı ona çevirdiğimde aynı sesi gibi masum bakıyordu bana. Eğer sihirli güçlerim olsaydı zamanı durdurur saatlerce böyle izlerdim onu. Hayatımda daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Yanındayken dünyanın en çirkin adamı gibi hissediyordum kendimi. Yanına yakışmıyordum. Yanına kimse yakışamazdı. O kadar güzeldi ki, kimse yanında olmayı hak edemezdi. Asla.

Sesimin cılız çıkacağını aldırmadan “Barıştık.” Dedim ve gülümsedim.

O da bana gülümsedikten sonra tekrar yerine geçti ve gülümseyerek suratıma bakmaya başladı.