"Bir haftadır hanımefendiyle konuşmuyoruz.
İçimdeki boşluk hissi her geçen gün büyüyor.Ben ona yazmayı bıraktım,o ise zaten hali hazırda aktif olmuyor.
Nedenini hala anlayamadığım sebepten dolayı bana hiç bir zaman yazmayacak mıydı yani?
Bana söylese durumu çözebilirdim belki de ama şuan bile nedenini bilmiyorum ve bu sinir bozucu.
Ben çözüm bulan bir insanım.Olayı uzatmak yerine çözmeye çalışırım ya da kabullenmeyip kaçmam.
O ise tam tersini yapıyor.En başta beni sev diyen oydu,sevdim,gitti.
Ona sanırım biraz kızıyorum."
Günlüğüme son cümlelerimi yazıp, tamamladım.
Günlük yazmaya başladığımda hava aydınlıktı şimdi ise karanlık çökmüştü.Herzamanki gibi evde tektim.
Ayağa kalktığımda üzerimi değişmek üzere odama gittim.Tam o sırada dış kapı açıldı.
Abimin antrenmanda olduğunu sanıyordum.Muhtemelen herzamanki gibi sıkıldı ve antremandan kaçtı.Klasik abim işte...
Kendi kapımı kitleyip üzerimi değiştirmeye başladım.Kıyafetlerimi değiştirirken abimden hiç ses gelmedi.
Uyuduğumu düşünüyor olabilirdi.Nöbetten geliş saatimi hiçbir zaman öğrenemediği için uyku saatimi de bilmiyordu.Bu da klasik abim!
"Abi,geliyorum birazdan!"İçeriye seslendikten sonra kremimi sürmek için çalışma masama oturdum.
Abim cevap vermemişti.Krem sürerken bir ses duydum.Birşey kırılmıştı.Ellerim duraksadı.
"Abi,iyi misin?"Cevap gelmedi.Bayılmış olabilir miydi?Telaşla içeri gidecekken telefonum titredi.
Mesaja baktığımda abimin mesaj attığını gördüm.
Abim;
Kardeşlerin en güzeli!
Bir saate evdeyim,birşey ister misin?
Mesajı okuduğumda kalbimin atışı hızlandı.İçerideki abim değilse,kimdi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mokita(g×g)
Romance"Sensizliğimin yirmi altıncı yılı sevgilim.Seni severek geçirdiğim dört yıl hayatımın en mutlu değil,tek yıllarıydı.Tüm kusurlarıma rağmen beni seven sana olan aşkımı yıllar değiştirmedi."
