Sabah gözlerimi Karmen'in keskin ama bir o kadar güzel gelen kokusuna açtım.Okyanus kokusunu alsam da kokunun sahibi yanımda değildi.Yatakta yayıldığımı fark edince kalkıp elimi yüzümü yıkadım.
Mutfağa ilerlediğimde Karmen'in her zamanki gibi bana kahvaltı hazırlamış olduğunu gördüm.Gülümseyip yerime oturdum.
"Günaydın bebeğim."Yanağıma öpücük kondurdu ve karşıma oturdu.
"Günaydın aşkım."
"Gece ne oldu birden?Uzun zamandır uyku sorunların olmuyordu."Aslına bakarsak bende tam olarak nedenini bilmiyordum.Garip bir histi.
"Bilemiyorum.Huzursuzdum sadece."Anladığını belirtip başını salladı.
Kısaca telefonuma göz attım.Kayra'dan bir sürü mesaj vardı.Hiçbirine bakmadan rehberime girdim ve Melek'i aradım.Telefonu hemen olmasada açmıştı.
"Efendim bebeğim."
"Nasılsın?"Uzatarak konuştuğumda güldü.Hoşuna gideceğini biliyordum.
"İyiyim!Asıl sen nasılsın fıstık?"O da benim gibi uzatmıştı.
"Ben de iyiyim."
"Geçen geceki halin neydi öyle?Senin dediklerin aklımda hala konuşmadım Kayra'yla."Geçen gece ağlayan beni barın önünde gördüğünde kıza neredeyse hiç açıklama yapmamıştım.
"Hem Kayra bir tuhaf bu aralar.Anlamadım gitti."Anlam veremedim.Elimdeki çatalı tabağa bıraktım.
"Nasıl garip?Birşey mi yaptı?"Karmen dikkatle beni dinliyordu.
"Seni gördüğüm gecenin sabahı hastaneye geldiğinde dayak yemişti.Kaşı ve dudağı patlamış.Kolunda ve boynunda da bazı morluklar gördüm.Hal ve haraketleri de bir değişik Alin.Aklıma kötü şeyler geliyor bak sana birşey yaptıysa lütfen söyle."
"Melek'im,endişelenme sana herşeyi anlatacağım ama şuan değil.Bugün hastanede misin?"
"Hastanedeyim."
"O zaman senin çıkışın akşam olur ancak..."Düşünmeye başladım.
"Çıkışında müsaitsen Bar'a gidelim mi?"En mantıklı seçenek oydu.
"Müsaitim bebeğim ama ya Kayra gelirse?"
"O zaman oradan ayrılmak zorunda kalır.O var diye ben gidecek değilim."
"Peki bebeğim,öpüyorum seni çok.Çıkışa yakın ararım."
"Bende öptüm."Telefonu kapatıp masaya geri bıraktım.Karmen'in bana baktığını görünce bakışlarım onda kaldı.
"Ne oldu?" dediğimde başını salladı.
"Hiç.Planın ne tam olarak?"Ona hiç böyle birşey düşündüğümü söylememiştim.
"Melek'le konuşmak istedim.Öylesine yani..."Yemeye devam ediyordum.
"Güzelim yine söylemiyorsun."Ağzımdaki lokmayı sertçe yuttum.İnanmamıştı.Kötü bir yalancıydım.
"Ne?Neyi söylemiyorum?"Bu benim herşeyi daha da kötüleştirme haraketimdi sanırım ama yine de yapıyordum.
"Birşey oldu.Söylemiyorsun.Yoksa hasta falan mısın?"Başımı sallayarak reddettim.
"O herif birşey mi dedi sana?"Beklemediğim için soru karşısında ellerim duraksadı.Bu sayede saniyesinde anlamıştı.Öfkeyle solumasını hissettim.Aniden masaya vurup ayağa kalktı.
"O orospu çocuğunun belasını sikeceğim!"Boğazımdaki gıcığı temizliyor gibi öksürdüğümde uslu uslu yerine oturdu.
"Özür dilerim güzelim.Ayılığıma ver."Gördük senin ayılığını yatakta.İç sesime gülmeye başladığımda delirdiğimi düşünüyor olabilirdi.
"Aklıma birşey geldi de ona güldüm." dediğimde bilmese de ben güldüm diye oda gülmüştü.
Ellerimi uzatıp masadaki ellerini tuttum.Baş parmağımla ellerini sevdim.
"Evet,konuştum.Konuşmak zorundayım birtanem.Onu yakalasak bile herşeyi öğrenmemiz sizin dilinizde imkansız.Gerçekleri öğretecekse birde onun gerçeklerini öğreneyim.Bana yine birşey dedi ama kesinleşmeden söylemek istemiyorum."
En doğrusunu gerçekleri söyleyerek yapmıştım.O da uzatmayıp anlayışla karşılamıştı.
"Peki.Unutma,her zaman ben senin yanındayım.Senin tarafındayım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mokita(g×g)
Romansa"Sensizliğimin yirmi altıncı yılı sevgilim.Seni severek geçirdiğim dört yıl hayatımın en mutlu değil,tek yıllarıydı.Tüm kusurlarıma rağmen beni seven sana olan aşkımı yıllar değiştirmedi."
