Barda Melek ve Kayra ile buluşmaya gittiğim gün gibi olabildiğince tanınmamayı amaçladım.Yeniden bol kıyafetler giyip,maske ve şapkamı taktığımda herşey tamamdı.Şapkadan ötürü gözlerim bile genel olarak görünmüyordu.
Şuan abim ve Karmen'in gizli yeri olan ve aynı zamanda idmanlarının çoğunu yaptırdıkları kendilerine özel spor salonuna gidiyordum.Hem fitness hem de maç için idman özel bir yer yapmak nasıl akıllarına geldi gerçekten bilmiyordum.
Gitme nedenim ise planımı tam olarak gözümde canlandırmaktı.Gerçek'i buraya çektiğimde neler olacağını kafamda canlandırırsam düşününce mantıklı olan ama aslında bizi hataya götürebilecek detayları önlemiş olacaktım.
Ne kadar gitsemde orayı tam anlamıyla hiçbir zaman incelememiştim.Hızlı adımlarım inşaatı andıran binaya geldiğinde merdivenleri çıktım.Telefonumu yanıma almadığım için biraz olsun rahattım.Şifreyi,yani doğum günümü,girdiğimde kapı açıldı.İçeri girdim.
Gelen bağırışlara doğru ilerledim.Karmen ve abim bugünkü idmanını biraz daha sert yapıyordu.Çünkü ikiside ringde yatmış,ayaklarıyla birbirinin boynuna baskı yapıyorlardı.Hazırlık maçları sanırım yanlışlıkla iddialaşma maçına dönmüştü.
"Sizde hoş geldiniz."Dalgasına beni fark etmeleri için bağırdım.İkisi de komutanı gelen asker gibi aniden birbirlerini bırakıp ayağa kalktılar.İkisi de nefes nefeseydi.
"Sen de hoş geldiniz!"Abimin dediğine kıkırdamaya başladım.Karmen abimin omzuna vurdu.Bakıştıklarında 'Ne diyorsun oğlum?' diye içinden geçirdiğine o kadar emindimki.Karmen gülümseyerek bana döndü.Yani sadece bana özel gülümsemesiyle.
"Hoşgeldin güzelim."Duraksadı.Abime dönüp birşeyler mırıldandı.Ringden atlayıp yanıma geldi.
"Bizde bir maç yapalım dedik,bitti zaten."Abim hızla yanımıza geldi.Karmen'i bana şikayet edecek gibi bir hali vardı.İşaret parmağıyla onu gösterdi.
"Geldiğinde ikimizde yerdeydik değil mi?Maç bitmedi.Kazandığını ima etme velet!"Ve evet gerçektende bana şikayet ediyordu.
"Ya kalın kafalı herif.Önce yere yatıran bendim.Amına koydum iş-"Yutkunup arka arkaya öksürdü.
"Ben kazandım güzel kardeşim.Hakemimiz gelince de maç bitti."O hakem ben oluyordum sanırım.Abim birşey diyecekti ama bahane bulamadı.Ağzını açıp kapadı ve omuzlarını düşürdü.
"Üzülme abi sen gönüllerin kazanınısın."Omzuna tak tak diye yavaşça vurdum.Gülmemek için Karmen dudaklarını birbirine bastırıyordu.Onu görünce benim de gülesim gelmişti.
"Bu arada güzelim sana kahve yapayım ister misin?"Karmen'e minnettar bir şekilde baktım.Kahveye epey ihtiyacım vardı şuan.Kafamın ayık olması için kahve istek değil ihtiyaçtı.
"Çok güzel olur aşkım ama bugün sütsüz içeceğim."Normal Alin asla sütsüz içemezdi.Çok acı der ve tükürürdü muhtemelen.İkiside bunu artık ezbere bildiğinden bakışları bana döndü.
"Noldu abiciğim önemli birşey mi var?Yoksa gelirken içtin mi?Hiç sarhoş gözükmüyorsun."Gülümsedim.
"Sarhoş değilim abi.Sadece 'finalimizin' planını yeniden düşüneceğim.Senaryo kuracağım kafamda.Hataları en aza indirmek istiyorum."İkisi de anlayışla başlarını salladı.Karmen hemen arkamızda kalan küçük bara gidip kahvemi yapmaya başladı.
"O gün,Perşembe olmalı."Karmen'in bakışları bana döndü.Bunu beklemiyorlardı.Bugün salıydı ve akşam olduğunu varsayarsak neredeyse otuz üç saatimiz vardı.
"Babamın öldüğü tarih bu perşembeye denk geliyor.Herşey bitecekse,en iyisi bu."Zaten babamın öldüğü günün gayette farkındalardı.Sadece aynı gün yapalım dememe şaşırmışlardı anladığım kadarıyla.
Kahve makinesinin sesini duydum.Karmen'in yanına yaklaştım.Arkama döndüğümde abimin ringe doğru,yani bize zıt yöne baktığını gördüm.Hazır o bakmıyorken hızlıca Karmen'in dudaklarına teşekkür öpücüğü kondurdum.Geri çekildiğimde beni belimden kavrayıp kendine çekti.O da hızlı ama derin bir öpücük kondurmuştu.
"Teşekkür ederim sevgilim."Dudaklarını kıvırdığında hoşuma gitti.Kahvemi alıp ortalığa göz gezdirdim.Dış kapıdan girildiğinde uzun,ledlerle aydınlatılmış bir koridor vardı.Çıkar çıkmaz büyük bir ring karşılıyordu.Etrafında da bir sürü spor aleti vardı.
Ringin sağında küçük bir bar vardı.İkisi çok fazla buraya geliyordu ve çok fazla kahve içiyorlardı.Benim tavsiyemle bar yaptılar.Barın sağına doğru ilerlediğimde iki küçük oda olduğunu gördüm.
İkiside sadece yatak ve küçük bir dolabın sığabileceği kadar küçüktü.İkinci odayı incelerken kahvemi yudumladım.Birden belimde bir el hissettiğimde irkildim.Neyseki kahveyi dökmeden kurtulmuştum.
"Merhabalar efendim,size minik bir bilgi vermek için geldim."Karmen'in ciddi olmaya çalışan ses tonu gülümsememe neden oldu.'Dinliyorum' anlamında başımı salladım.Küçük adımlarla önüme geçti ve beni oturttu yavaşça.Ne oluyor?
"Abim içerde şimdi olmaz." dediğimde boş boş yüzüme baktı.Sonra gözlerini açtığında kahkaha atmaya başladı.
"Ben sana birşey olmasın diye oturttum aslında ama aklındaki buysa hemen şuan Bora'yı kovarım!"Yanlış anladığım için utançtan kendimi kemirmek istemiştim.Yanaklarımın kızardığını hissettiğimde Karmen kahkaha atarak arkasını döndü.
Dolabı yana kaydırdığında kapı olduğunu gördüm.Gizli yerlerinde birde gizli oda mı vardı?Dedektifçilik mi oynuyorlar anlam verememiştim doğrusu.Kapıyı açtığında elimle geçmemi işaret etti.
İçeri girdiğimde sadece led ışıklarla aydınlık kalan minicik bir odada olduğumu fark ettim.Minicik dediğim odada aslında büyüktü ama L şeklinde bir masa vardı.Bu yüzden alan epey daralmıştı.
Masaların üstü tam polisiye filmlerindeki gibi kamera görüntüleriyle doluydu.Burasının ve evin görüntüleri oynuyordu.Demek abim bizi buradan izlemişti.Düşünceyle beraber kıkırdadım.Kamera herşeyi net gösteriyordu.
"Buranın ses yalıtımı çok iyi.Deneyelim mi?"Karmen'in dediğine kıkırdadım.
"Fesatsın sen fesat!"
"Gördük az önce seni de."Duyduğum şeyle aniden kahve üzerime döndü.Acıyla aniden inledim.
"İyi misin?"Başımı salladım.
"Sen üzerini değiştir.Ben içeri gidiyorum."Başımı salladığımda kapıdan çıkıp içeriye gitti.Bende onun buradaki kıyafetlerinden alıp üzerimi değiştirdim.İçeriye girdim.
"Afiyet olsun."Benimle dalga geçen abime ters ters baktım.
"Çok ayıp insan kardeşiyle dalga geçer mi?"
"Ben geçerim."Karmen abimin kolunu dürttüğünde abim irkildi.İrkilince de kahve üzerine döküldü.Aniden göz göze geldiğimizde kahkaha atmaya başladım.
"Afiyet olsun!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mokita(g×g)
Dragoste"Sensizliğimin yirmi altıncı yılı sevgilim.Seni severek geçirdiğim dört yıl hayatımın en mutlu değil,tek yıllarıydı.Tüm kusurlarıma rağmen beni seven sana olan aşkımı yıllar değiştirmedi."
