Gerçek yumruklarını bırakıp tekmeleriyle Karmen'i yatırmaya çalışıyordu.Her ne kadar savunmaya geçse de düşüp kalkıyordu.Artık Karmen'de çok yorulmuştu.
Polisi ara.
Kayra'ya yazdım.Artık ikisi de yorulmuştu.Yani yumruklar yada tekmeler değil bıçaklar konuşacaktı.Gerçek Karmen'in göğüsüne sert bir tekme attı.Kalbine geldiği için direkt yatmıştı.Eli sıkı sıkı kalbini tutuyordu.Gerçek cebinden bir çakı çıkartıp onu açtı.Karmen'in üzerine yaklaştı.
'Hayır,Alin.Daha gitmenin sırası değil.Duygusal düşünmemen gerekiyor.Dava için önemli birşeyler değiştirir.'
Karmen'in nefesi daralmıştı.Nefesini düzenlemeye çalışırken kıvranıyordu.Gerçek aldığı çakıyla koluna yaklaşırken Karmen can havliyle yumruk attı.Gerçek inlese de toparlanması uzun sürmedi.Dudağını patlatacak kadar sert bir yumruk attı.
Gerçek,Karmen'in koluna çakıyla birşey yapmaya başladığında Karmen acıyla bağırarak küfürler etti.Bağırışını duyduğumda içimde birşeyler koptu.Yanına gitmek istesemde şuan gidemezdim.
Dün gece kendi aramızda konuşurken çaresiz bir duruma düştüğünde yardım istemek için bir kod belirlemiştik.Eğer 'Nefes' diye bağırsaydı onun yanına gider savunurduk ama o an bu an değildi.
Gerçek kahkaha atarak Karmen'e birşeyler çizdi.Sonrasında gülümseyerek şaheserine bakıyor gibi koluna baktı.
"Alin'imin adını kazıdım koluna.Ay çok güzel oldu böyle."Sonra aklına bir fikir geldiğinde yeniden koluna eğildi.Karmen artık sesini çıkarmıyordu.Haraket ettiğinde canı daha çok acıyordu.Gerçek işini bitirdiğinde Karmen'in sağ kolu kanlar içindeydi.
"Bak buraya da Yekta yazdım.Üzerini çizdim ama alınmazsın umarım.Alınırsanda alınabilirsin..." dedikleriyle midem bulandığında öğürmemek için kendimi tuttum.Cebimdeki telefonu aldım.
Nerede bu polisler oğlum?
Bana borcun var Kayra.
Burada birine birşey olursa seni de suçlarım.
Kayra;
Aradım hatta onları sokağın başından almaya gittim.
Dışarı da birisinin kalması gerektiğinin nedeni buydu.Bu sokak boylu boyunca inşaat halindeki binalardan oluşuyordu.Bulunması zor bir yerdi.Kayra'da sokağın başında onları almış olmalıydı.
Şuan neredesiniz?
Kayra;
Lavinia ilk blok'un önündeyiz.
Heryer inanılmaz çamur olmuş.
Koşmaya başladık..
On dakikaya ordayız.
Bir nebze içim rahatlamıştı.Birazdan neredeyse az hasarla bu oyunun sonuna gelmiş olacaktık.Bunu düşünmek resmen mutlu etmişti.
Gerçek Karmen'in üzerinden kalkıp hafif arkasına döndü.Kahkaha atıyordu.Karmen'de bunu fırsat bilip hemen arkasındaki bıçağı aldı ve koluna rağmen koşarak Gerçek'e ilerledi.Ses üzerine önüne dönen Gerçek'in özel bölgesine bıçağı sapladı.
Gerçek acıyla bağırdığında hoşuma gitti.Bunu duymak haftalar önce onunla karşılaştığım ilk günkü Alin'in içinde birşeyleri iyileştirdi.
"O sikini keserim demiştim."Karmen güldü.Gerçek acıyla kıvranırken aniden titremeye başladı.Sinirden.
"Sen beni yenemezsin."Gerçek bıçağın saplandığı yeri tutuyordu.Çekecek gibi duruyordu.
"Bal gibi de yenerim.Unuttun mu?Benim hocam zamanında babanı yendi.Ben neden seni yenemiyim?"Dalga geçmeye devam ederken bile eli kolundaydı.O da çok kan kaybediyordu.Acilen polislerin gelmesi gerekiyordu.
"O o zamandı...Ben babamdan daha güçlüyüm.Bunu hepinize kanıtlamak içindi tüm olan biten."Gerçek konuşurken eli bıçağa gitti.Elini sertçe sıkmaya başladığından onu çıkaracağını anladım.
Arkaya döndüm.Kameraya gülümsedim.Telefonum arka arkaya titredi.Defalarca kez.
Abim;
Sakın.
Sakın aklından geçirme.
Nolur.
Karmen'in bünyesi bunu kaldırır.
Senin vücudun daha toparlamadı bile!
Zaman o an ağır çekimde gibi akmaya başladı.Gerçek elini daha da sıktı.Yavaşça koşmaya başladım.Bıçağı çekti.Acıyla inleyip eğildi.Ben ringe tutundum.O an toparlandı.Karmen'e koşacakken araya ben girdim.
Bir sızı hissettim.Sorun neydi?
Sorun bıçak bana saplanmıştı.Göğüsümün hemen altında,solumda,bir sızı.Canım inanılmaz acısa da onun gözlerine baktım.
Kuş gibi hafif hissediyordum acıma rağmen.Artık korku yoktu,artık özgürdü bedenim.Gözlerine korkusuzca baktım.
"Alin!?"Bana saplandığını fark edince dudaklarından adım çıktı sadece.Dış kapı kırıldı.
"Polis!Herkes ellerini havaya kaldırsın!" duyduklarım küçük tebessüme neden oldu.Rahatlık hissiyle kendimi yere bıraktım.Sert bir zemin yerine yumuşak bir yere düştüm.En sevdiğim yere.En sevdiğimin kucağına...Karmen'in kokusu acımı azalttı.
"Ah güzelim,ah...Neden yaptın bunu?"Eliyle yarama baskı uyguluyordu.Bir hemşire olarak farkındaydım.Acilen hastaneye götürülmezsem hemen buracıkta son nefesimi verirdim.
"Ben öldüğümde..."Sesim artık neredeyse çıkmıyordu.Karmen ağlayarak üzerime eğildi.
"Öldüğümde...Uçurumdan atlamayın ne olursa olsun...Sizi izleyeceğim.Sakın-"Öksürdüğümde ağzımdan kan geldi.İşte bu hiç iyi değildi.Gerçekten de buracıkta ölecek olabilir miydim?
"Abiciğim!Sana yapma dedim ömrüm...Nolur bırakıp gitme beni."Abimin hıçkırıkları arasından gelen sesini duyduğumda bir nebze ölecek olmak beni üzdü.
"Lütfen uyuma...Geliyor ambulans.Beni bırakamazsın hayır henüz beni bırakamazsın!Daha seninle yeni kavuştuk ayrılamayız,olmaz!"Karmen'in ne dediği zor anlaşılıyordu.O derece ağlıyordu.
"Baba...Seni çok özledim."Gözlerim ringde bana gülümseyen babama takıldı.Halüsinasyon olduğunu bilsemde çok güzeldi.
"Baba ben dediğimi yaptım." dediğimde gördüğüm hayal,bana yaşamak istediğim anı yaşatıyordu.
"Herkesi korudum.Kimseye birşey olmadı."Herşey durdu.Her yer karardı.Sadece babamı görüyordum.Sertçe yutkundum.
"Kirlenmiş bedenim artık temiz değil mi?"Gülümseyerek başını salladı.Gözlerimden akan yaşlara rağmen gözlerim kapandı.
"Artık özgürüm."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mokita(g×g)
Romance"Sensizliğimin yirmi altıncı yılı sevgilim.Seni severek geçirdiğim dört yıl hayatımın en mutlu değil,tek yıllarıydı.Tüm kusurlarıma rağmen beni seven sana olan aşkımı yıllar değiştirmedi."
