ၿမိဳ႕ကျပန္လာၿပီးတည္းက ၃ရက္တိတိ ေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့သည့္ ခ်ာတိတိေၾကာင့္ အာဏာ့ခံစားခ်က္ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ေနသည္။ ပုံမွန္စိတ္အတိုင္းသာဆို ခ်ာတိတ္ကိုတစ္ခုခုလုပ္မိမည္ဟူေသာ စိတ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာလန႔္ေနရသးသည္။
" အာဏာ.... "
" အင္း "
အခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္းမႈိင္ကာ ခံစားေနရေသာသူငယ္ခ်င္းအားမၾကည့္ရက္ေတာ့သည့္ စစ္ရိပ္က အနားလာထိုင္ၿပီး အာဏာ့ပုခုံးအား ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
" မင္းအခုလိုျဖစ္ေနတာ ငါပထမဆုံးျမင္ဖူးတာဘဲ မင္းသူ႔ကိုတကယ္ခ်စ္မိသြားတာလား "
' တကယ္ခ်စ္မိသြားတာလား ' ဆိုသည့္ေမးခြန္းက အာဏာ့အား ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေစသည္။
" ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲကြာ ငါ...ငါလမင္းကိုခ်စ္တယ္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ သူငါ့ကိုလ်စ္လ်ဴရႈေနတာၾကာေတာ့ ငါမခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ငါဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲဟင္ "
" အာဏာရာ.... "
အာဏာ့ေက်ာျပင္အား အသာပြတ္ေပးမိသည္။ ဘယ္လိုႏွစ္သိမ္ေပးရမလဲလည္း စစ္ရိပ္မသိေတာ့။ စစ္ရိပ္ပုခုံးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုေနေသာ အာဏာ့ပုံစံမွာ ျမင္ရသူတိုင္းအတြက္မယုံႏိုင္စရာပင္။
~~~~~
" လမင္း... "
" အင္း "
" ေျပာရမွာေတာ့အားနာေပမဲ့ အကို႔သူငယ္ခ်င္းက မင္းကိုတစ္ကယ္ခ်စ္ေနတာပါ မင္းသူ႔ကိုျပန္မခ်စ္ႏိုင္ရင္လည္း သူနာက်ဥ္းသြားေအာင္ လုပ္လိုက္ေလ မင္းမလုပ္ရဲဘူးလား "
ဟုတ္ပါသည္။ စစ္ရိပ္ေျပာေတာ့ လမင္းမ်က္လႊာကိုေအာက္ခ်မိသည္။ စစ္ရိပ္ေျပာသလိုပင္ သူအာဏာ့ကိုျပန္မခ်စ္ေပမဲ့ နာက်ဥ္းေအာင္လည္းမလုပ္ႏိုင္ေပ။ ဘာေၾကာင့္လဲ....
" အဲ့ကိစၥဆို က်ဳပ္နားက ထြက္သြားေပးပါ "
" လမင္း! မဟုတ္ေသးဘူးကြာ အကိုေျပာတာမွားေနလို႔လား မခ်စ္ရင္ဘာလို႔အစတည္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးခဲ့ေသးလည္း မင္းသိလား အကို႔သူငယ္ခ်င္းက တစ္ခါမွမခ်စ္ဖူးဘူး မင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးခံစားေနတာလည္းဒါပထမဆုံးဘဲ သူ.... သူေတာ္ေတာ္နာက်င္ေနရွာတာ "
