၁လခန့်ကြာသော်...
" အာဏာ မင်းကိုဆက်သွယ်သေးလား "
" ဟင့်အင်း မဆက်သွယ်ဘူး "
" ကောင်းပါတယ် သူလည်းနောင်တရသင့်တယ် ကိုယ့်ညီကိုဖျက်ဆီးခဲ့တဲ့အတွက် "
" အကို... "
" အင်း "
" အကိုကျွန်တော့်ကိုရော ယုံတယ်မလား "
" ယုံပါတယ် မင်းတို့ကသူငယ်ချင်းတွေဆိုပေမဲ့ မင်းတို့ရဲ့အကျင့်စရိုက်ကွာခြားတာကိုတော့ ကိုယ်အစထဲကသတိထားမိပါတယ် "
" ကျေးဇူးပါ ကျွန်တော့်ကိုယုံကြည်ပေးလို့ "
" ရပါတယ် "
" အကို... "
" ဘာတုန်း ခေါ်ဘဲခေါ်နေတယ် "
အကိုအကိုနှင့်ခနခနခေါ်ေနတာကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာပြန်ထူးမိတော့ မေးဖျားမှကိုင်ကာ ဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရတာမို့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး
" ကျွန်တော့်ကိုချစ်လား "
" ရုတ်တရက်ကြီးလား "
" ဖြေပါ ချစ်လားလို့ "
" ချစ်တယ် ကျေနပ်ပြီလား "
ရွှတ်!!
" ဟာ... ဘာလုပ်တာလဲ သူများမြင်သွားဦးမယ် "
" ဘာဖြစ်တုန်း နမ်းမှာဘဲ "
ပြွတ်!!
" အွန်းးး တော်တော့နော် "
" မတော်ဘူးဗျာ တော်စေချင်ရင် ကျွန်တော့်ကိုမောင်လို့ခေါ်လေ "
" မခေါ်နိုင်ပါဘူး "
ပြွတ်!!! ပြွတ်!!
" တော်ပြီ မောင် ဆက်မနမ်းနဲ့တော့ "
" ဟားးး ပြန်ခေါ်ပါဦး မောင်လို့ "
" ထပ်ပြီးတော့လား "
ခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြပြန်သည်။ တကယ့်ကလေးအတိုင်းပါဘဲ။
" မောင်... "
" ဗျာ "
" မောင် "
" ဗျာ.... "
" မောင်လို့ "
" ဟောဗျာ မောင့်ကို မြူစွယ်နေတာလားပြော "
